[:nl]10 dingen die je nog niet over me wist[:en]10 things you didn’t know about me – the weirdo edition [:]

[:nl]Ik blog nu precies een maand. Het is een verschrikkelijk drukke maand geweest, maar ook een verschrikkelijk leuke. Er zijn zoveel leuke mensen, leuke blogs en leuke dingen te ontdekken in de blogwereld! Hoewel ik een paar weken geleden een TAG heb gedaan, is er nog veel over mij dat jullie niet weten. En of jullie ‘t nou willen of niet, laat ik jullie vandaag eens 10 dingen vertellen die jullie nog niet van mij wisten. En misschien ook wel niet van mij verwachtten. Laat je even weten waardoor je helemaal van je stoel bent gedonderd van verbazing? Ik denk dat nummer 8 een topper gaat worden.

1.Ik ben een uitsteller

Mensen die mij persoonlijk kennen weten het wel: ik stel alles uit. Het liefst zit ik in het weekend op de bank en kijk ik Netflix. Dat ik dan moet afwassen, schoonmaken, boodschappen moet doen of mijn auto moet wassen vergeet ik dan even. Klinkt verschrikkelijk he? En toch vind ik het niet zo erg dat ik álles uitstel. Ik lijd er niet per se onder. En ik ben wie ik ben. Soms was ik toch graag iets actiever geweest hoor. Mijn uitstelgedrag komt  voort uit een bepaalde luiheid. En toch ben ik niet lui. Denk ik. Of ben ik gewoon lui? Met sporten maak je me niet gelukkig en met vroeg opstaan al helemaal niet. Is dit gewoon lui? Shit.

Volgens mij komt het hier weer neer op dingen moeten. Als iets moet (en dat is het huishouden, een moet) dan lukt het me niet meer. Maar ik ben niet overal zo. Op werk ben ik absoluut niet lui en zet ik altijd mijn beste beentje voor en als het op bloggen aankomt doe ik mijn uiterste best en stel ik al helemaal niet uit. Daar heb ik gewoonweg geen tijd voor.

2. Ik ben soms zo inflexibel als de pest

Dit is weer zo’n privédingetje. Ik ben namelijk megaflexibel op werk (tenminste, dat denk ik). Als daar plotseling iets verandert, geen probleem. Als ik daar ineens een spoedklusje krijg, prima. Op werk kan ik zonder probleem schakelen. Maar zodra iets dat dichter bij mij staat verandert, kan mijn hele bui plotsklaps veranderen. Het is echt heel debiel en slaat helemaal nergens. Een klein voorbeeldje: als ik verwacht dat ik samen met mijn vriend naar de supermarkt ga, dan moet dat ook zo zijn en niet anders. Als hij dan besluit dat hij niet meegaat (altijd vanwege iets anders supernuttigs hoor :p) word ik heel chagrijnig. Ik kan de vinger er niet echt op leggen waarom dat zo is. Herkent iemand dit? Zo inflexibel zijn bij de kleinste dingen in het leven?

3. Ik kan nog steeds (bijna) alles eten wat ik wil

Vroeger kon ik werkelijk alles eten wat ik wilde zonder ook maar een grammetje aan te komen. Iedereen waarschuwde mij altijd met ‘wacht maar tot je dertig bent, dan moet je ineens gaan opletten’. Nu ben ik in de dertig en eigenlijk kan ik nog steeds wel alles eten wat ik wil. Laat ik het zo zeggen: ik ben nog steeds op precies hetzelfde gewicht als dat ik was toen ik achttien jaar was en ik eet nog steeds (te) vaak ongezond. Ja, ik eet ook heel vaak heel gezond. En overdag houd ik me aardig in. Maar als ik een hele zak chips wil wegharken, dan doe ik dat en merk ik daar niets van de volgende ochtend.

Soms kijk ik ‘s avonds in de spiegel en dan denk ik: kak, te veel gegeten. Kijk toch naar de bolle buik. En dan word ik de volgende ochtend wakker en denk ik: ha, ik ben weer de oude. ‘s Ochtends is alles wat ik er de avond ervoor heb aan gegeten weg. Ja, soms denk ik dat ik het zie aan mijn benen en billen, en dat is denk ik ook wel zo, maar toch mag ik echt niet klagen hoor!

4. De knuffel die ik van mijn oma kreeg ligt nog steeds naast mij

Ik had veel knuffels toen ik een baby was. Twee daarvan zijn mij bijgebleven. Het ijsbeertje dat ik van mijn ouders had gekregen en mijn Nijntje. Nijntje had ik van mijn oma (mijn vaders moeder) gekregen en heeft sinds mij nulste nooit meer mijn zijde verlaten. Waar ik maar gewoond heb, Nijntje was bij mij. En nu nog steeds. Hij ligt dan wel niet meer bij mij in bed, maar zit netjes naast mij op mijn nachtkastje. Dit gaat heel #crazycatlady klinken, maar ik heb hem mijn ketting met daarin de as van mijn lieve overleden kat omgedaan. Dus het is  voor mij een heel speciaal nachtkastje.

IJsbeertje ben ik ook nooit vergeten, maar die ligt veilig op mijn oude bed in het huis van mijn ouders. Hoop ik J.

5. Ik kan niet netjes eten

Serieus, neem mij niet meer naar een net restaurant. Ik gooi eten op de grond, tijdens het snijden valt de helft naast mijn bord, er belandt eten in mijn haar en ik gooi mijn drinken om. Geen grap. Het beste is om mij in een hoekje in de McDonalds te zetten, daar ben ik het meest op mijn plek.

6. Ik ben heel vergeetachtig

Ik vergeet nooit, maar dan ook nooit, mijn sleutels of portemonnee. Maar afspraken, boodschappen en anderen aan dingen herinneren gaat mij minder goed af. Mijn vriend vraagt mij regelmatig om hem dingen helpen te herinneren, maar vervolgens vergeet ik het ook. Met als gevolg dat er helemaal niets gebeurt. Die stomme groene en grijze containers bijvoorbeeld? Die vergeet ik minstens één keer per maand. Zit die bak weer overvol.

Afspraken zet ik nu braaf in mijn agenda met reminder erbij, anders gaan die geheid langs mij heen. Het komt daardoor gelukkig niet meer voor dat ik op de bank zit en de ander mij moet vragen waar ik blijf. Of als ik in de auto zit en ik bedenk dat ik er nieuwe ruitensproeiervloeistof in moet doen, ben ik dat net zo hard weer vergeten als ik thuis ben. En dat kan gerust een week lang zo doorgaan. Totdat mijn vriend er in het weekend helemaal klaar mee is en het voor mij doet. Of is het een strategie?

7. Ik ben best klein

Ik weet eigenlijk nooit zo goed of mensen het verwachten of niet, maar ik ben (zeker voor Nederlandse begrippen) best klein. Slechts 1.58 om precies te zijn. Als mensen met in het echt zien en ze vragen me hoe lang ik ben, dan zeggen ze vaak dat ik langer lijk dan ik ben (wat dat ook maar betekenen mag). Maar ik denk dat je over het algemeen wel kunt stellen dat ik klein ben. Het is moeilijk om passende jeans te vinden en maxi jurken in Nederland kan ik wel vergeten. Ik heb er ooit één geprobeerd, en die was denk ik twee keer zo lang als ik ben. De enige maxi jurk die ik heb komt uit Bali, want daar zijn ze ook niet lang.

8. Ik heb al bijna een jaar niet gefietst

Ja, je verwacht het niet. Ik die in Nederland geboren en getogen is, heb al bijna een jaar lang niet gefietst. Toen ik nog in Groningen woonde deed ik werkelijk alles met de fiets (behalve naar werk gaan toen ik nog in Zuidlaren werkte). Maar toen ik ook werk kreeg in Groningen, stond mijn voormalige oude bolide tijdenlang ongebruikt voor de deur. Ik woonde op nog geen minuut fietsen van een supermarkt vandaan en het centrum was maximaal tien minuutjes met de fiets, evenals het huis van mijn ouders.

Sinds we naar Heerenveen zijn verhuisd staat de fiets ongebruikt in de tuin. We wonen in een buitenwijkje, dus echt ‘snel’ ergens naartoe kunnen we niet. Je hebt helemaal gelijk als je zegt dat Heerenveen niet groot is, maar het is gewoon niet zo handig meer om dingen op de fiets te doen. We doen aaaalllleees met de auto. Stom he.

9. Ik lig iedere nacht minstens een halfuur wakker

Ok, dat is misschien een beetje overdreven, want in het weekend heb ik er geen last van en eigenlijk deze week ook niet, nu ik eraan denk. Maar normaalgesproken lig ik iedere nacht wakker. Op een gegeven moment moet ik plassen (meestal rond vier uur) en als ik terug kruip in bed gaan m’n hersenen ineens aan. Waar ik dan over nadenk? Over dingen die helemaal niet belangrijk zijn als ik een paar uur later weer wakker word om mijn dag te beginnen. Hele kleine dingetjes op werk, kleine dingen over mijn blog of zorgen om Buttons passeren de revue. Heel af en toe is het echt iets waar ik me echt druk om mag maken, maar niet vaak. Zijn jullie ook vaak wakker ’s nachts?

10. Ik heb drie tatoeages

Dit klinkt alsof ik ermee aan het pochen ben, maar dat is niet zo. Als ik wilde pochen had ik ze wel op meer zichtbare plekken laten zetten ;-). Dit is mijn nummer tien, omdat heel veel mensen dit niet bij mij verwachten. Zo’n kleine, schattige en serieuze meid, daar past geen tattoo bij. Dat hoor ik vaak in ieder geval.

Maar goed, wel dus. Ik heb er drie. De allereerste liet ik in 2007 zetten op mijn enkel, ’t is en Hebreeuws teken (ik zal hiermee niet te veel in detail treden, zo interessant is het niet). Mijn tweede liet ik in 2009 zetten en loopt over mijn ruggengraat. Het is een uitspraak van een rabbijn die ongeveer als volgt gaat ‘Als ik er niet voor mezelf ben, wie is er dan voor mij?’. En in 2016 liet ik eentje op mijn pols zetten. Het is een yin yang van mijn twee katjes: witte Fabrizio en zwarte Buttons. Deze heb ik laten zetten als ode aan mijn overleden Fabrizio.

Jeetje, wie had gedacht dat ik zoveel over mezelf kon praten? Mijn god…

Herken je je hierin?

 [:en]I’ve been blogging for exactly one month now. It’s been an incredibly busy and incredibly fun month. There are so many nice people, fun blogs and things to discover in the blogging world! Although I did a TAG a couple of weeks ago, there’s still a lot you guys don’t know about me. Whether you like it or not, today I will tell you ten things you didn’t know about me yet. And maybe there are some things you didn’t expect? Let me know which one made you fall off your chair in amazement. The Dutchies will go with number 8 I think.

1. I procrastinate. A lot.

People who know me personally know that I procrastinate. I’d just rather sit on the couch and watch Netflix than do anything else. The fact that I have to do the dishes, have to clean, go grocery shopping or wash my care are conveniently forgotten. Sounds horrible, right? And still, I don’t mind it that much. I don’t necessarily suffer because of my procrastinating. I am who I am. Sometimes I would like to be a more active person. I guess my procrastination does come from a certain laziness. But I’m not lazy. I think. Or am I? Exercising doesn’t make me happy either and getting up early is not exactly my favorite part of the day. Is this me being lazy? Shit.

I think this (again) has to do the fact with HAVING TO do things. If I have to do something (you know, like cleaning the house) I can’t. I’m not like this everywhere. For example, at the office, I am definitely not lazy and I always want the best for my blog. So I don’t procrastinate there. I don’t have time to.

2. I can be the most inflexible person in the world

Another thing that only happens in private. I can be the most flexible person in the world when I’m at work (at least, I think). When there’s a sudden change there, no problem. When I get an unexpected extra task, fine. At work, I have no problem shifting my thoughts. As soon as something close to me changes, I can go from happy to grumpy in just a matter of seconds. It doesn’t make any sense to me. A small example: when I expect to go to the supermarket together with my boyfriend, he will come with me no matter what. If he decides he doesn’t want to come (always because of something else very useful!) I get grumpy. I can’t put my finger on it. Does anyone recognize this? Being inflexible when it comes to the least significant things in life?

3. I can still eat (almost) anything I want

When I was younger I could eat anything I wanted without gaining weight. Everyone kept warning me: ‘just wait until you’re thirty, then you have to watch out what you eat’. Now I’m my thirties, and guess what? I can still eat almost anything I want. Or let met put it differently: I’m still at the same exact weight I was when I was eighteen. And I still eat unhealthy food (too) often. Yes, I eat healthy a lot too. And during the day I don’t splurge. But if I want to eat an entire bag of chips, I can and I won’t notice a difference in weight the next day.

Sometimes I look in the mirror at night and I think: shit, I ate too much. Again. Look at that belly. And then I wake up the next morning and think: ha, I’m me again. Everything I ate is gone. Yes, sometimes I think I see it in my legs or ass, and maybe that’s true, but I still can’t complain! (Sorry)

4. I still sleep with the stuffed animal my grandmother gave me

I used to have a lot of stuffed animals when I was a baby. I still have a special ‘connection’ with two of them. The polar bear my parents gave me and my ‘Nijntje’. Nijntje is a bunny my grandmother (on my dads’ side) gave to me when I was a newborn baby and it never left my side. Wherever I lived, Nijntje lived. And he’s still with me. Maybe not in bed with me, but he’s definitely right next to me on my nightstand. This is going to sound very #crazycatlady, but I put the necklace with the ashes of my deceased cat around his neck. So, this is a very special nightstand for me.

The polar bear I never forgot either, but he’s safely tucked away in my old bed at my parent’s house. I hope J.

5. I can’t eat dinner without spilling

Seriously, don’t ever take me to a fancy restaurant. Because you will regret it. I throw my food on the floor, while I’m cutting my food half will fall off my plate, food will end up in my hair and I will definitely throw my drink over the table. No joke. It’s best to just put me in a quiet corner at McDonald’s and just let me relax there.

6. I forget a lot

I never ever forget my keys or my wallet. But appointments, groceries and helping others remember things are not my forte. My boyfriend regularly asks me to help him remind something, but I will almost definitely forget it too. And then…nothing happens. Those shitty containers you have to put outside for the trash guys? I forget those at least once a month. The damn container is full again.

What helps for me is to put my appointments in my phone’s calendar and turn the alarm on. Otherwise, it will go past me completely. Luckily it doesn’t happen often anymore that I sit on the couch and someone asks me where I am. When I’m in the car and I think I have to add some new fluid, I will forget it as soon as I come home. I can easily repeat that for a couple of days until it drives my boyfriend crazy and he does it for me. Or is it a strategy?

7. I’m petite

I actually don’t know if people expect me to be tall or petite. But I am rather small, especially for a Dutchie. I’m 1.58 meters to be exact. When people see me in real life, they often ask me how tall I am. When I tell them my length, they tell me I look taller. Whatever that means. But I think you can say I’m petite. I have troubles finding the right jeans and maxi dresses in the Netherlands. Everyone is so tall here! I once tried a maxi dress here and I think it was about twice my length. Crazy. The only maxi dress I own I bought in Bali. Because you know, they’re not tall either.

8. I haven’t used a bike for almost a year now

Yep, you don’t believe me right. I, who was born and raised in the Netherlands, haven’t driven a bike for almost a year. When I lived in Groningen I used to do everything by bike (except go to work when I still had a job twenty minutes away). But when I found a job in Groningen, my former oldie just stood there in front of the door, doing nothing. The supermarket was not even a minute away and the center was not even ten minutes by bike, the same goes for my parents’ house.

Since we moved to Heerenveen, the bike has just been standing there. Being useless. We live in a suburb, so it’s not something we use when we want to do something quickly. You’re definitely right when you say Heerenveen isn’t that big, but it’s just not convenient anymore. So we do everything by car. Bad, right?

9. I lie awake in bed every night for at least a half hour

I’m exaggerating a little bit because it’s not a problem in the weekend. It’s not even a problem this week, now I think about it. But usually, I lie awake every night. At some point, I have to pee (usually around four) and when I crawl back into bed my brain is suddenly awake. What do I think about? About stuff that’s definitely not important anymore when it’s time to wake up to start my day. Small things at work bother me, or small things about my blog. I even worry about Buttons sometimes without a reason. Sometimes it really is something I’m allowed to worry about, but most of the time it isn’t. Do you guys have the same problem?

10. I have three tattoos

This sounds like I’m bragging. But I’m not, I promise. Having a tattoo isn’t that special anymore. And if I wanted to brag, I probably would’ve had the tattoos in a more visible place ;-). This is my number ten because a lot of people don’t expect this when they see me. Such a sweet, cute and serious girl…a tattoo just doesn’t seem to fit. At least, that’s what I hear. Until they get to know me.

Anyway, I have three. The first one I got in 2007. It’s on my ankle and it’s in Hebrew (I won’t bore you with the details). In 2009 I had another one. This one goes over my spine and is a quote from a rabbi. And the last one I got when my white cat passed away. In 2016 I decided to honor him and my Buttons with a tattoo on my wrist. It’s a yin and yang in cat shapes.

Man, who knew I could talk about myself this much? I sure didn’t.

Do you recognize any of this?[:]