Januari was niet mijn maand. Op zijn zachtst gezegd. Ik (en mijn vriend in mindere mate) moest even iets doorstaan. Soms test het leven je, lijkt het wel. Om te kijken of je wel bestand bent tegen dingen. Ofzo. Ik weet niet, het is gewoon moeder natuur die af en toe haar dingetje doet. En dat is prima, het hoort er allemaal bij. Maar leuk is anders. Ik heb echt een paar emotioneel zware weken achter de rug, maar ik merk dat het eindelijk wat beter gaat. En ondanks de zware tijd, heb ik ook hele mooie beseffen opgedaan. Het besef dat mijn vriend en ik ook de zwaardere dingen des leven samen aankunnen. Dat ik ver weg van iedereen ook de zware dingen des levens aankan. Dat ik de beste ouders, broertjes en vriendinnen ter wereld heb. En ook collega’s. Die alles voor je willen doen. En je iedere dag dat je op kantoor bent iets lekkers geven. Want zij weten: Johanne wordt gelukkig van eten.
Innerlijke rust en waarom mijn focuswoord zo lang op zich liet wachten
januari 7, 2019
De afgelopen paar weken heb ik tientallen blog posts en Instagram-berichten voorbij zien komen over doelen voor 2019. Voornemens voor 2019. Focuswoorden. Woorden van het Jaar. Etcetera. En alles wat ik kon denken was: … Conclusie: er kwam niet zo veel uit. En waarom niet? Omdat ik moe ben. Moe van die continue onrust in mijn lijf. Heel vaak kan ik het negeren en vind ik het niet moeilijk om positief en dankbaar te blijven. Immers, zo zwaar is mijn leven ook niet. Maar zo aan het eind van vorig jaar zat mijn hoofd ineens te vol. Ik kreeg geen letter meer op papier. Het hele alfabet danste voor mijn ogen en inspiratie was ver te zoeken. En toen wist ik het. Ik wist ineens waar ik in 2019 bewust aan wil werken: innerlijke rust.
