Al jaren ben ik op zoek naar een sport waar ik naar uit kan kijken. Een sport waar ik altijd zin in heb en doorzet. Ja, ik doe soms aan hardlopen. Vind ik het leuk? Eigenlijk niet. Ik weet nu al dat als ik niet meer met mijn moeder wedstrijden doe, dat het voorbij is. Daarom ging ik op zoek naar iets dat ik nog niet eerder had gedaan. In januari kreeg ik toevallig een mailtje binnen van Adriene. De yoga-koningin uit Amerika. Ze was weer met haar 31 day-challenge begonnen. Snel aanmelden dus, misschien is het wel wat voor mij, dacht ik.
Yoga with Adriene
Mooi niet dus. Ik heb al haar mailtjes opgespaard, omdat ik wel andere dingen aan mijn hoofd had in januari (logo maken, teksten schrijven, template kiezen, smoesjes). Dus ik begon iets later, toen I. niet thuis was (hij zat in Spanje). Ik dacht: als hij niet thuis is, kan hij me ook niet afleiden! Die gedachtegang klopte. De eerste week begon dus voorspoedig. Iedere dag deed ik een les van 30 minuten. Vond ik het leuk? Mwah. Vond ik het ontspannend? Enigszins misschien? Vond ik het te lang duren? Eigenlijk wel.
Dus begon ik het na een week al wat in te korten en sinds I. terug is, is er niets meer van gekomen. Maar waarom lukt het me nou niet? Waarom kan ik zelfs niet yoga doorzetten? Sporten is mijn hele leven al een probleemfactor: het moet, maar ik wil niet. Ik heb gevoetbald, gebadmintond, geturnd, gegymd, gejudood, ge-noem-het-maar-op. Wat ik nu al een paar jaar inconsequent doe is hardlopen. Maar eigenlijk is dat alleen maar dankzij mijn moeder. Toen ik nog in Groningen woonde liepen we tweemaal per week samen en spraken we af dat we de 4-mijl gingen doen. Nu ik in Heerenveen woon, gebeurt dat niet meer. Ja, we doen de 4-mijl wel samen, of andere runs. Maar mijn voorbereiding is twee weken van tevoren starten en hopen dat ik de run finish.
Ik weet niet goed wat mijn probleem is. Enerzijds blijf ik denken dat ik niet echt hoef te sporten, want ja: ik ben al slank. Maar dan zie ik mijn benen en kont in de zomer weer en dan denk ik: gatverdamme, dat mag echt wel wat strakker. Ondanks dat ik dun ben, is mijn vel niet strak. En dat stoort me mateloos. Maar niet mateloos genoeg om er iets aan te doen blijkbaar. Iedere dag denk ik weer: wat kan ik doen om mijn probleem op te lossen? En ik weet het echt niet.
Instrinsieke motivatie
De lente komt er weer aan, en dat betekent blote-benen-weer. Ik weet dat ik niet mag zeuren, want ik heb niets om af te vallen. Maar ik wil echt aan mijn benen werken. Niet om ze dunner te maken, maar zeker wel gespierder. Maar hoe hoe hoe? Ik denk dat ik binnenkort met I. samen moet proberen om de krachttraining weer op te pakken. Gelukkig hebben wij een zolder met wat spullen, dus dan is de drempel van naar de sportschool moeten al weg. Ik hoop zo dat ik dit volhoud, want ik vrees dat geen sport ter wereld mijn aandacht kan vasthouden. Ze zeggen altijd dat extrinsieke motivatie niet werkt en dat iemand intrinsieke motivatie nodig heeft om iets gedaan te krijgen. Ik denk dat mijn intrinsieke motivatie niet voldoende is om gaande te blijven, maar ik weet niet wat er moet gebeuren om mezelf wel zo ver te krijgen om te sporten.
Wie heeft hier nog meer last van? Het willen sporten, maar gewoon niet kunnen volhouden? Tips?
Ok, ga even de diepe deur uithangen hoor, want ik vind dit onderwerp machtig interessant:
Als ik dat zo lees, gaat intrinsieke motivatie (alleen) bij jou niet werken om meer te sporten, want daar vind je sporten gewoonweg niet leuk genoeg voor, het gaat je om het eindresultaat van sporten. Als je toch meer wil sporten, moet je niet alleen iets vinden wat je leuk genoeg vindt om vol te houden maar je hebt ook een stok achter de deur nodig. Mij lukt het bijvoorbeeld zelden om twee keer in de week te gaan hardlopen, zoals ik me elke keer weer voorneem en thuis yoga of andere oefeningen doen heb ik allang opgegeven. Maar elke maandag ga ik trouw naar yogales en dinsdag naar de sportschool waar ik steeds met hetzelfde groepje mensen sport. Daar word ik ‘verwacht’ en als ik niet ga, moet ik afbellen, wat vervelend is, dus dat doe ik alleen als ik echt niet kan. Met andere woorden, het werkt bij mij beter als ik het gevoel heb dat ik verantwoording moet afleggen. Als ik tegen m’n moeder heb gezegd dat ik ga hardlopen, ga ik. Want zij zal me later geheid vragen hoe het ging en dan wil ik niet zeggen dat ik geen zin had. Ik denk dat bij jou ook wel eens zou kunnen werken. (Btw, ik ben niet zelf zo wijs, ik praat hier Gretchen Rubin na uit Better than before, lezen dat boek!!). Nu je dan niet meer je moeder als “accountability partner” in de buurt hebt om mee te gaan lopen, zat ik te denken dat bootcamp of crossfit wel eens iets zou kunnen zijn om te proberen. Vet pittig maar je wordt er wel heel strak van én het zijn beide sporten waarbij de sporters elkaar heel erg motiveren en meetrekken tijdens de oefeningen. Je bouwt een eigen clubje op waardoor het sporten meer wordt dan iets dat ‘moet’.
Ok, einde essay, hoop dat je hier iets mee kunt!
Ja, enerzijds heb je helemaal gelijk en heb ik echt een stok achter de deur nodig om iets te doen. Probleem is alleen dat ik geen stokken in de buurt heb. Mijn vriend (he who shall not be named :p) die vind het alleen maar gezellig om samen op de bank te zitten en niks te doen na werk. Terwijl we eigenlijk samen ervoor moeten gaan… En dat is ook wat moet gebeuren, anders komt er niets van. En dat is ook waar ik straks een pleidooi voor ga houden: om allebei fit de zomer in te gaan. Want al die andere stokken, wonen te ver weg :(. Heb inderdaad wel eens tegen mijn ouders gezegd dat ik ging hardlopen, omdat ik hoopte dat ik het daadwerkelijk zou doen. Maar ook dat was geen succes haha. Mijn haat voor sport zit heel diep hahaha.
Vind je uitgebreide reactie echt superleuk 😀 😀 😀
Hey! I know this is kinda off topic however I’d figured I’d ask.
Would you be interested in trading links or maybe guest writing
a blog article or vice-versa? My site addresses a lot of the same subjects as yours and I feel we
could greatly benefit from each other. If you might be interested feel free to shoot me an e-mail.
I look forward to hearing from you! Fantastic blog by the way! http://www.monmar.it/?option=com_k2&view=itemlist&task=user&id=5733
[…] zie, ik die noodzaak niet direct voel om mijn eetgedrag aan te passen. Mijn intrinsieke motivatie (ook al zo’n probleem bij sporten) is weer eens niet voldoende om een echte gedragsverandering te bewerkstelligen. Ik denk dat als ik […]
[…] eigen huis, op mijn bank/bed met mijn computer, tv of boek. Luilak, niet? Waar je me overigens ook echt niet gelukkig mee kunt maken is sporten. Maar dat weet de hele wereld inmiddels al, geloof ik. De kunst van herhaling […]