31 x dit heb ik geleerd als 31-jarige ouwe tak

Zoals je in mijn laatste post al hebt kunnen lezen, nader ik mijn 32ste levensjaar. Nog maar twee dagen en dan is het zover. Ga ik het vieren? Niet echt. Ik heb al met mijn ouders, broertjes en vriend sushi gegeten ter ere van mijn verjaardag en dat is voor mij genoeg. Komende woensdag werk ik thuis en ben ik de hele dag alleen (samen met Buttons natuurlijk). Vriendlief komt pas laat thuis van werk, dus dat betekent een lange verjaardag alleen. Klinkt heel zielig. Is het niet. Ik vind alleen thuis zijn altijd prima, ook op mijn verjaardag. En mijn vriend komt op een gegeven moment wel thuis en dan kunnen we het nog heel even vieren. EN we gaan lekker uit eten. Donderdag of zaterdag… Goed. Weer een jaar voorbij dus. Een wederom veelbewogen en leerzaam jaar. Je kan zeggen wat je wil, maar deze huismus heeft géén saai leven. Wat heb ik het afgelopen jaar zoal geleerd?

Dat ik sterker en flexibeler ben dan ik denk

Ik had nooit een hele hoge dunk van mezelf. Met de jaren ben ik iets zelfverzekerder geworden, maar ik vond nooit echt dat ik sterk was. Niet dat ik het afgelopen jaar nu zulke dramatische dingen heb meegemaakt om vervolgens te realiseren dat ik hartstikke sterk ben. Nee, zo niet. Maar de keuzes die ik maak geven me vaker onzekerheid dan dat ze me zekerheid geven en dat heeft wat mij betreft van alles met een soort verborgen kracht te maken.

Flexibiliteit is altijd een dingetje geweest. Ik kon en kan best star zijn. Nu ik het afgelopen jaar keuzes heb moeten maken, besef ik dat ik flexibeler ben dan ik mezelf toeschrijf. Er gaan altijd wel even een paar dagen overheen voordat ik flexibel kan zijn (iets met mindset), maar daarna lukt het me aardig.

Dat ik heus niet Groningen hoef te wonen om gelukkig te zijn

Vroeger zei ik geregeld dat ik nergens anders dan in Groningen kon wonen. Ik raakte dan ook in paniek als daarover gesproken werd. Toen ik mijn vriend leerde kennen werd ik gedwongen om open te staan voor het idee. En na een (lange!) tijd lukte me dat eigenlijk wel. Ik dacht: ik kan het altijd proberen en als ik er niet kan aarden, dan is Groningen er altijd nog.

Door mijn uitspraken van vroeger is weleens (door iemand die nu niet meer in mijn leven is) gezegd: ‘Jij kan helemaal niet ergens anders dan ik Groningen wonen. Daar zou je hartstikke ongelukkig worden. ‘ (Ietwat gechargeerd, maar wel waar het op neer kwam.) Eigenlijk wilde ik daardoor alleen maar bewijzen dat ik het wél kon.

Dat ik nog heel veel te leren heb als ondernemer

Heel veel. Ik weet dat je als ondernemer niet moet uitstellen, en toch doe ik het. Ik heb al een redelijk stabiele basis, maar die basis houdt me meteen ook tegen in het verder ontdekken van… En daarom heb ik deze maand omgedoopt tot freelance-ontwikkelings-maand. Wat ik al eerder trots heb verteld. Maar ja. Ik houd van herhalen. Zoals je inmiddels ook al weet.

Dat ik ervan houd om mezelf op de tweede plek te zetten en ik mezelf alsnog nooit vergeet

Als ik met andere mensen te maken heb, zet ik hen liever op de eerste plek dan dat ik mijzelf op de eerste plek zet. Een valkuil, maar tegelijkertijd ook iets positiefs. Vind ik. Ik vind het namelijk fijn om anderen op de eerste plek te zetten en mezelf tegelijkertijd er niet in te verliezen. Daarom zorg ik altijd voor genoeg me-time, alone-time, maar nog niet voldoende niks-doe-time. Da’s nog een leerpuntje.

Dat bloggen (schrijven!) mijn passie is

Tja, net voor mijn 31ste begon ik met bloggen. Natuurlijk wist ik al dat ik wilde schrijven. En dat bloggen me goed zou bevallen (of ja, dat moest nog maar uitwijzen…), maar het is echt mijn digitale kindje geworden. Ik kan er mijn ei in kwijt en ik ben er eigenlijk al-tijd mee bezig. Op een goede manier! Ik voel me er bijna nooit overdonderd door (behalve als andere dingen spelen, maar dan ben ik meer daar gestresst door dan door het bloggen) en zit vol inspiratie. Nu nog de tijd ervoor vinden en Johanne is a happy camper!

Dat ik opensta voor nieuwe dingen….na een tijdje

Heeft deels met mijn flexibiliteit te maken, maar ik vind dat ik dit ook wel apart mag benoemen gezien onze spontane verhuizing naar Nieuwegein, mijn spontane besluit tot zzp-schap enne, ja dat was het wel.

Dat het leven niet altijd even soepel gaat, maar je altijd uit de dalen komt

Niemands leven is perfect, zo ook de mijne niet. Verre van. Ieders leven heeft dus ook dalen. Zo ook de mijne. Al dan niet kleine daaltjes (?). Maar daar kom je altijd wel uit. Hoe dan ook. Je hebt niet alles in handen, maar met een juiste instelling (can do attitude, hahahaha. Voor degenen die dat snappen) kom je echt wel een heel eind. Positieve gedachten doen meer dan je denkt. En dan refereer ik nu niet per se naar de Wet van Aantrekkingskracht, maar gewoon simpelweg naar positief denken en het vermogen van de mens om vooruit te gaan. Hoe dan ook.

Dat ik leergierig ben en hard kan werken. Maar alleen als het me écht interesseert

Ik ben lui. Dat vind ik nog steeds. Maar ik ben wel selectief lui, heb ik ontdekt. Ik kan namelijk heel hard werken als iets me oprecht interesseert. Een blog dus. Of schrijven. En dan wil ik ook leren. Dan koop ik boeken. Spit ik het internet door. En leer ik. Of de Wet van Aantrekkingskracht (is ‘ie weer). Een onderwerp dat me zo verschrikkelijk interesseert, dat ik meer wil weten. Andere dingen, zoals een taal leren, gaan minder goed. Gewoon omdat ik dat niet als prioriteit stel. Niet interessant vind. Of een ander excuus bedenk om het niet te doen.

Dat ik een hele fijne groep mensen om me heen heb

Verder weg verhuizen is niet makkelijk. Het is gelukkig ook helemaal niet moeilijk, maar het heeft zo zijn nadelen. En dat is dat je de mensen om je heen veeeeel minder vaak ziet. Het is wat het is. De één zie je gelukkig wat vaker dan de ander. Maar toch. Soms is het hard werken om elkaar weer te zien. Moeilijk, maar heel fijn om elkaar dan weer te zien. Ik heb een klein, hecht groepje mensen om mij heen en ik ben daar heel blij mee.

We waren afgelopen weekend bij een bruiloft en iemand vroeg me of ik al vrienden had gemaakt in Nieuwegein of Utrecht. Nee, zei ik. Maar ik vind dat ook niet nodig. Het is leuk als het gebeurt, zeker, maar ik ga er niet op uit om het te laten gebeuren. Gek vonden ze dat.

Dat boeken me helemaal tot rust brengen

Het afgelopen jaar ben ik weer helemaal in een leesflow gekomen na jarenlang nauwelijks boeken te hebben gelezen. Het voelt echt als een verrijking. En ik kom er helemaal door tot rust.

Dat ik soms niet zo open en spraakzaam ben als ik denk dat ik ben

Soms kan ik heel veel zeggen, zonder dat ik alles zeg. Dat weet niet iedereen, maar ik heb altijd een bepaalde terughoudendheid. Op bepaalde vlakken dan. Soms kan ik ook helemaal doorslaan en alles zeggen wat er in mijn hoofd zit, maar als het echt over de wat lastigere dingen gaat loop ik vast. Lastig voor mijn vriend soms, omdat hij af en toe geen idee heeft wat er in mijn hoofd omgaat. En dan vind ik het ook nog eens lastig om dat soort gedachten om te zetten naar woorden. Dat is iets waar ik komend jaar graag aan wil werken. Want ik doe mezelf erdoor tekort en hem ook.

Dat ik een echte ambivert ben, met neiging naar introvert

Eén van mijn eerste blogartikelen ging over het verschil tussen introvert, ambivert en extravert zijn. Nog lang niet iedereen weet dat iets tussen intro- en extravert zijn zit, ik tot voor kort ook niet, maar het is gelukkig wel zo. Ik accepteer ook eindelijk wie ik ben. Ik ben iemand die heel sociaal kan zijn, maar ook genoeg tijd voor zichzelf moet hebben. Ik kletsen als een gek, als het maar iets is waar ik écht geïnteresseerd in ben. Anders houdt het snel op.

Ik neem de bruiloft van afgelopen week nog maar eens als voorbeeld. Bij aankomst ben ik blij om mijn familie (die ik al twee jaar niet had gezien) te zien. Ik klets honderduit over van alles en nog wat (binnen mijn grenzen, dat wel. Anders loop ik vast) en ik ben vrolijk. Fast forward naar het einde van de dag: mensen proberen een gesprek met mij aan te knopen (dezelfde familieleden), maar ik kom niet verder dan ja en nee. Dat ligt niet aan hen. Maar ik ben gewoon op. Te veel prikkels. Te veel mensen. Te lange dag. Een hele leuke, mooie, prachtige dag, maar de koek is op een gegeven moment gewoon op bij mij. En daarom denk ik dus dat ik naar het introverte neig. Want ik kan daar soms best extreem in zijn. Is niet erg. Leer ik alleen maar van.

EN OOK!

• Oordeel nooit te snel
• Sta open voor de inzichten van anderen
• Laat je altijd inspireren. Door jezelf en door anderen
• Neem een kat. Je zult van hem of haar houden als een eigen kind (of ben ik de enige?)
• Tuinieren is NIET een fijn en ontspannend tijdverdrijf. De handschoentjes die ervoor koopt zijn wel leuk
• Een iPad is prima als je niet wilt investeren in een e-reader (en dus al een iPad hebt)
• Neem tijd voor jezelf. En niet een uurtje, maar een hele dag.
• Heb lol met je haar. Vooral als je grijs wordt. Dan moet je toch al kleuren, waarom dan niet experimenteren?
• Eet gezond. Maar voel je niet schuldig als je een zak chips wegwerkt. Of een supersize menu + cheeseburger (kuch)
• Koop een pasjeshouder voor als je een klein tasje meeneemt. Levensreddend (niet overdreven)!
• Koop notitieboekjes. Je hebt er nooit genoeg van
• Begin een bullet journal en ga helemaal los. Schrijf erin wat je erin wilt schrijven en leef je uit
• Gebruik goede zonnebrandcreme. Iedereen kan huidkanker krijgen. Ik heb het al gehad. Jij hoeft het niet te krijgen
• Leer van je naasten. Maar verlies jezelf niet
• Je slaapt pas echt goed met een dikke kat op je kont
• Wekkers die om 5.30 afgaan, zijn de minst favoriete wekkers ooit
• Leer je haar krullen. Het is zo leuk als je het lukt. PLUS je krijgt complimenten. Weet ik zeker
• Unicorn fruit loops zien er leuk uit maar zijn niet zo lekker als je denkt
• Draag comfortabele schoenen. Pumps zijn leuk, maar niet als je een hele dag moet staan…

Wat is jouw verjaardagsmaal?