[:nl]5 landen waar ik wel naartoe wil verhuizen (zodra ik schijtluis-af ben)[:en]5 countries I would love to move to someday (or tomorrow)[:]

[:nl]Sommige van jullie weten dat ik A pinch of Jo ooit ben gestart omdat we heel misschien zouden verhuizen naar het buitenland. En dat ik daarom op zoek ging naar iets waar ik mijn tijd aan kon besteden en eventueel geld mee zou kunnen verdienen (gewoon freelancen kwam toen niet eens in in me op en bloggen is natuurlijk superleuk). Een perfect moment dus om ermee aan de slag te gaan. Maar goed, zoals je inmiddels ook weet ging dat avontuur vorig jaar niet door. Het expat-leven hebben we echter nog in het vizier. Misschien gebeurt het volgend jaar al of misschien over vijf jaar. Waar zou ik wel expat willen zijn?

Spanje: zon en zee, maar…

De voornaamste reden waarom ik als eerste naar Spanje wil verhuizen is het weer (of in ieder geval, de langere en betere lentes en zomers) en dat ik denk dat vriendlief er gelukkiger van zou worden omdat familie lekker dichtbij is. Ik ben de afgelopen paar jaar best veel in Spanje geweest en durf denk ik wel te zeggen dat ik er zou kunnen aarden. Hoewel de meeste Spanjaarden geen Engels spreken, zijn ze wel heel lief, nieuwsgierig en open.

Het enige grote nadeel aan Spanje is de huidige arbeidsmarkt. Ja, er is iets meer werkgelegenheid, maar vraag en aanbod is nog lang niet in balans. Werkgevers kunnen het daardoor maken om hoogopgeleide mensen een laag loon te bieden. Ze weten dat werkzoekenden niet zullen weigeren. Slecht nieuws voor vriendlief dus, maar gelukkig heeft hij al stukken meer werkervaring dan anderen. En mij zal het sowieso niet helpen want mijn Spaans zal nooit goed genoeg zijn om daar werk te krijgen in mijn vakgebied. Dat wordt dus keihard aan m’n blog en zzp-schap werken (hopelijk kan ik de basis die ik nu heb houden). Maar een expat-leven daar? Ja, dat lijkt me wel wat.

Italië: eten, eten, eten (is dat alles?)

Zelfde verhaal eigenlijk, behalve dat hier natuurlijk geen Spaanse familie zit. Maar ik ben al zo lang fan van Italië, dat het me heel gaaf lijkt om er te wonen. Het eten, de cultuur, het landschap, de taal, alles… Vroeger gingen we als gezin regelmatig naar Toscane en ik denk dat we sindsdien allemaal groot fan zijn.

Maar ook hier geldt dat de arbeidsmarkt nog niet tip top in orde is (understatement). Landen in het noorden van Europa hebben het wat dat betreft gewoon beter voor elkaar!

Noorwegen: koud, brrr en koud

Ja, maf he? Het is een beetje dubbel. Toen vriendlief zei dat hij wel een keer naar Noorwegen zou willen verhuizen kreeg ik er alleen ‘dikke doei’ uit. Noorwegen?! Koud, duur en leeg? Nee, bedankt. Maar goed, ik kreeg het maar niet uit zijn hoofd en na diverse overhaalpogingen heeft hij het toch voor elkaar gekregen: ik ben niet geheel anti-Noorwegen meer. Begrijp me niet verkeerd, het lijkt me een prachtig land om op vakantie te gaan, maar er wonen? Dat klonk zo…moeilijk.

Maar aan de andere kant is er veel werkgelegenheid (misschien zelfs wel opties voor mij om freelance-dingen te doen), het landschap kan ik best waarderen en het loon gaat door het dak (ok, leven is natuurlijk ook stuk duurder daar) en de mensen spreken er Engels. Bovendien is alles in Noorwegen goed geregeld. Het onderwijs is goed (met het oog op eventuele kinderen), de gezondheidszorg is gratis tot je 16e (en daarna niet gek duur) en mensen die er hun eerste kindje krijgen, krijgen daar 5000 euro voor. Nu weet ik niet of dat ook geldt voor expats, maar toch! Dus ik ben misschien toch een klein beetje overgehaald om het te proberen.

Verenigde Staten: veel te ver weg en toch…

Ondanks dat mijn vader er vandaan komt en één van mijn broertjes er woont is het nooit echt in mij opgekomen om er zelf een tijdje te gaan wonen. Hoewel ik niet denk dat we de stap ooit echt maken, is het toch leuk om erover na te denken. Want als we het wel zouden doen, zouden we waarschijnlijk niet al te ver van mijn broertje vandaan zitten in een prachtige omgeving met veelal mooi weer.

Maar dan heb je de andere kant:

⇒ Rompslomp van vriend zou met me moeten trouwen als hij daar voor langere tijd aan de bak wil (geen goede reden om te trouwen, lijkt me)

⇒ Trump. En wij zouden in Trump-country terechtkomen. Daar pas ik toch echt voor.

⇒  Het is wel heel ver weg van alles en iedereen en ik wil Buttons niet voor zo lang in een vliegruim hebben, moederziel alleen.

En toch, is het soms wel leuk om over te dromen. Want je hebt zooooveel mogelijkheden als je daar bent (land of opportunityyyy ?). Maar dan bedoel ik eigenlijk alleen reismogelijkheden.

Schotland: beetje zoals Nederland, maar dan mooier

Ik ben één keer eerder in Schotland geweest. Niet heel lang en niet heel uitgebreid, maar ik had er wel een goed gevoel bij. Ja, het weer is net zo kak als hier. Maar ze hebben daar bergen en hele vriendelijke mensen. Ik wilde ook zeggen dat ze lekker eten hebben, maar daarmee doel ik eigenlijk niet op hun lokale cuisine, dus dat skip ik even.

Schotland trekt me vooral aan omdat het gewoon een mooi landschap heeft en ze spreken er Engels. Het land heeft mooie steden je kunt er mooie reizen maken. Maar daar houdt het wat mij betreft ook wel mee op. Het lijkt me mooi om heel even te wonen, maar niet voor langere tijd. Het weer hier is al niet te hakken, laat staan daar. En daar heb je daadwerkelijk een mooi landschap. Wil ik dan nog wel naar buiten? Betwijfel het.

Overigens lijken Curacao en bijvoorbeeld Bali me ook hele mooie plekken om te wonen, maar dat zijn (ei)landen waar ik toch niet per se over droom. Ja, iedere dag naar zo’n prachtig strand lijkt me geweldig, maar verder? Ik zou het daar denk ik een paar maanden volhouden en dan is het wel weer genoeg geweest.

Het is nu nog maar de vraag natuurlijk of en wanneer we gaan. Vriend is zeer gelukkig op zijn huidige plekje en ik mag ook absoluut niet klagen. Ook ben ik doodsbang om mijn eigen landje te verlaten, maar ik mag van mezelf geen nee zeggen als de mogelijkheid er is. Dus we zien wel wanneer we de biezen pakken 😉[:en]As some of you may know, I started A pinch of Jo because last year we were sorta thinking about moving abroad. I went to look for something I could put in all my time and effort and maybe make money off of (just freelancing didn’t even cross my mind then. And of course blogging is much more fun). The time was now to finally realize my dream. Anyway, as you now might know, we put that adventure on hold. The expat life is still on our minds, though. Maybe it’ll happen this year, maybe next or maybe in five years. Where would I want to lead an expat life?

Spain: sun and sea, but…

The most important reason for me to want to move to Spain one day is the weather (or at least, the longer and better springs and summers and the fact that my boyfriend would be much happier there because he’ll be closer to his family and friends. The past year I’ve been to Spain quite a few times and I think it’s safe for me to say that I could live a life there. Although most Spaniards don’t speak English, they are quite sweet, curious and open. Once they get to know you.

Of course, there’s one big NO. And that’s the current financial situation. The job market still sucks. Yes, there are more jobs. But the supply and demand are definitely not in balance. Employers have the power (more than usual), so they can set a low pay for highly educated people. They know those job seekers won’t say no. Bad news for the boyfriend, although he has a lot more experience than others. And it definitely won’t benefit me, seeing as I don’t speak Spanish very well. And it will never be enough to get an actual job there in my area of expertise. So I just need to keep on doing what I do now. And hope for the best.

Italy: food, food and more food (is that all?)

Basically, the same story as Spain, except for the family or friends part. We don’t know anyone there. But I’ve been a fan of Italy for so long, it would be kinda cool to live there. The food, culture, the country, de language…everything. When I was young my parents, brothers and I used to go to Tuscany almost every summer and since then we’ve all been a fan of the country.

But in Italy, it’s the same story as in Spain: the job market sucks (understatement). We both don’t speak the language and they don’t speak ours (most of ‘em). I think countries in the north of Europe have gotten through the crisis a little better.

Norway: brrr, cold and brrr

My friends will think I’m crazy. My family probably too. And I thought the same once. When my boyfriend said to me once that he would like to move to Norway someday all I said was ‘byeeeee’. Norway? It’s so cold there, and expensive, and empty? No, thank you. Anyway, I couldn’t get the idea out of his mind and then all suddenly…it got stuck in mine. I am not completely against Norway anymore. Don’t get me wrong, it sounds like a beautiful country to vacate. But to live there? It sounded so…difficult.

On the other hand, the employment opportunities there are pretty good (maybe even for me if I want to expand my freelance work), the country doesn’t look too bad (;-)), the paychecks are not too shabby (ok, life is also crazy expensive) and people speak English. And above all, Norway is a well-organized country. Education is good (we will possibly have kids someday ;-)), health care is free until your 16th (and not crazy expensive after that) AND people who are pregnant with their first child get 5000 euro. Now, I don’t know if that’s valid for expats, but still! So I may have been persuaded to at least try living there…someday.

The US: crazy far and still…

Despite the fact that my dad is from the US and one of my brothers lives there, I never really thought about moving to the US for a while. I don’t think we would ever really do it, but it’s fun to think about sometimes. Because if we would do it, we would probably stay pretty close to my brother in a beautiful location with, mostly, good weather.

On the other side:

⇒ My bf doesn’t have an American passport…

⇒ Euhm, current political situation isn’t my favorite (trying to stay out of it. Sorry)

⇒ It’s very far away from everything and I don’t want Buttons the be on the plane alone for so long.

And still, it’s fun to dream about. Because we would have so many opportunities while living there. I mean, look at all the places we could travel to.

Scotland: a little like the Netherlands, but prettier 

I’ve been to Scotland once. Not very long and I didn’t see a lot, but I had a good feeling about it. Yes, the weather is equally as shitty as here. But they do have mountains and very friendly people (we have friendly people here too, but no mountains). I wanted to talk about the good food, but I don’t mean the local cuisine, so I’m going to skip that.

Scotland mostly speaks to me because of the beautiful nature and the fact that they speak English there (doh). It’s got beautiful cities and a lot of travel opportunities. But that’s it for me. I would like to live there for maybe a year or so, but not for a long period of time. I mean, the weather is insufferable here, I don’t want to know how it’s there. And nature there is a lot different from here. Question is: would I want to go outside during rainy season? I doubt it.

By the way, islands like Curacao or Bali would be sooo cool to live, but they’re not necessarily places I need to go to. Yes, going to a beautiful beach every day would be awesome, but other than that? I think I wouldn’t want to be there for more than a couple of months before wanting to go home.

So now it’s just a matter of if and when. Because the boyfriend is pretty happy where he is right now and I definitely can’t complain. Also, I’m scared to death to move, but I will not allow myself to say no when an opportunity like this comes into our lives. So we’ll see… I will keep you updated![:]