[:nl]We kennen het gevoel allemaal: de verwachtingen die gecreëerd worden zodra je ouder wordt. Verwachtingen die jij voor jezelf maakt, maar ook verwachtingen van anderen. Dertig worden staat (of stond – zeker vóór de crisis) gelijk aan zekerheid en stabiliteit. Dertig worden staat nog steeds vaak gelijk aan het krijgen van kinderen en het kopen van een huis. Maar, wat nou als je dertig bent en je hebt dat allemaal niet? Ben je dan een mislukkeling? Volgens mij niet. Volgens mij gebeurt alles met een reden en heeft de één op haar twintigste al een koophuis en zal de ander nooit een koophuis hebben. Datzelfde geldt voor kinderen. Wat heb ik eigenlijk allemaal niet en waarom is dat ok?
Ik heb geen koophuis
Het is tegenwoordig niet heel raar meer als je op je dertigste geen koophuis hebt. En toch wordt het wel te vaak van je verwacht, vind ik. Mensen die je net leert kennen zijn nogal eens geneigd om te vragen of je in een koophuis of huurhuis woont. Eerlijk? Ik vraag dat echt nooit. Ik vind het eigenlijk ook niet gepast en wat maakt jou het nou uit of ik huur of koop. Het is toch echt mijn geld, makker.
Toch voel ik me te vaak genoodzaakt om te onderbouwen waarom ik geen koophuis heb. En tja, kort samengevat is het gewoon dit: life happened. Als ik een ander leven had geleid, had ik misschien wel een koophuis gehad. Als wij van plan waren geweest om voor de rest van ons leven op één plek te wonen, hadden wij misschien wel een koophuis gehad. Maar dat is niet zo en heb ik dat dus niet. Ik vond dat altijd maar stom, alsof ik achter liep op anderen. Maar dat komt misschien ook omdat ik ooit met iemand omging die zo gefixeerd was op de ‘succesvolle’ dingen des levens, zoals een koophuis, dat ik daar iets van had meegenomen in mijn eigen zwakke brein.
En nu? Nu vind ik het allemaal niet zo erg meer. Waarom zou ook dingen gaan pushen als het leven toch nooit gaat zoals je verwacht? Nee hoor, ik (wij) wacht(en) tot het moment daar is en voor nu zitten we wel goed.
Ik heb geen kinderen
Klopt, ik ben ál 31 en heb nog geen kinderen. Ik ben nog niet eens zwanger. Kun je het je voorstellen? Oh, wat heb ik daar toch last van gehad een paar jaar geleden. Toen had ik namelijk een plan. Dat en dat moest dan en dan gebeuren, zei ik altijd. En patsboem, life happens (alweer). Tja, het is wat het is. Ik weet heus wel dat ik ouder word, maar ik weet ook heus wel dat ik geen dingen moet doen die nu niet kunnen. Of ja, niet kunnen… Wanneer komt een kind eigenlijk wel uit? Nooit.
Aan de ene kant zie ik het echt wel zitten om een wereldwijs kindje op te voeden, maar aan de andere kant wil ik de eerste paar jaar ook op een vaste plek zitten met een stabiel inkomen. Er zijn de afgelopen tijd zo veel dingen veranderd in ons leven, dat dit er nu even niet in zit.
Vind ik dat verschrikkelijk? Ja en nee. Ik heb al sinds mijn 16e een kinderwens, dus mijn geduld wordt op de proef gesteld. Maar mijn verstand weet beter en ziet ook wel in dat er meerdere dingen mee moeten spelen dan alleen een kinderwens. Gelukkig heb ik er vrede mee en komt ook dit wanneer het komt.
Ik heb geen vast contract
Tja, eigen schuld, dikke bult. Zelf voor gekozen natuurlijk. Ik weet wel dat een vast contract tegenwoordig niet zo veel meer zegt, maar toch creëert het voor velen nog een soort schijnveiligheid. En het is natuurlijk ook niet complete schijn. Je bent iets beter beschermd dan als je een tijdelijk contract hebt.
Ik heb ook nog nooit in mijn leven een vast contract gehad. Toen ik begon met werken, waren veel bedrijven daarmee gestopt. Later is het er niet van gekomen omdat één van beide partijen niet verder wilde. En dat is ook meer dan ok. Nu had ik wel de kans om een vast contract te krijgen, maar heb ik ervoor gekozen om freelancer te worden. Waaat?! Ja, dit gaf mij net iets meer mogelijkheden en vrijheden. Ik hoop dat dat ook werkelijk zo is. Want freelancer (eigenlijk zzp’er) zijn is veel meer werk dan ‘gewoon’ werknemer zijn. Je moet je eigen belastingen doen en je bent nul komma nul beschermd door je werkgever. Plus, opdrachten binnenhalen… Da’s nog best een kluif naast de bijna 40 uur per week die ik maak.
Ik heb geen emotionele stabiliteit (ook wel: ik ben niet emotioneel stabiel)
Dat klinkt misschien een beetje gek, maar als ik naar dertigers kijk zien ze er altijd zo stabiel uit. Snap je wat ik bedoel? Alsof ze nooit meer huilen, alsof ze nooit meer een vergissing maken of iets doms doen. Terwijl ik nog regelmatig huil, thuis dan. Om de stomste dingen. Ik ben heel slecht in ruzie maken en dus staat dat voor mij gelijk aan huilen. Ik kan ook heel onzeker worden van de kleinste dingen, terwijl ik had gedacht dat ik daar nu geen last meer van zou hebben. Mooi wel dus.
Nu weet ik dus niet of ik een laatbloeier ben of dat ik gewoon net als de rest ben, maar ik zou graag iets emotioneel stabieler zijn. Zoals ik dat altijd beoogd had op mijn dertigste. Eigenlijk weet ik ook niet goed hoe ik daar verandering in moet brengen. Op het moment dat iemand (meestal op persoonlijk vlak) iets tegen me zegt waardoor ik me óf aangevallen voel óf gewoonweg triest voel, komen de waterwerken. Ik ben toch een volwassen vrouw? Waarom kan ik dat niet tegenhouden of wegpraten?
Ik heb geen financiële zekerheid
Financiële zekerheid gaat eigenlijk samen met vast contract. Soort van. Met financiële zekerheid bedoel ik naast een vast inkomen, ook ruimte om te sparen, ruimte om te leven zoals ik wil leven. En ik verdien niet slecht hoor, maar door mijn eigen keuzes houd ik aan het einde van de maand veel minder over dan ik zou moeten. Ik ben natuurlijk een lading geld kwijt aan mijn reizen naar Groningen en mijn belachelijk hoge studieschuld helpt mij ook niet.
Wat ik wel heb? Een fijn leven. Met de perfecte familie, vriend en vrienden. Een leven dat ik niet gepland heb en totaal niet is zoals ik verwachtte dat hij zou zijn toen ik zestien was. Het is heel raar, want ik hou van zekerheid en stabiliteit, maar mijn levenskeuzes van de afgelopen jaren doen exact het tegenovergestelde lijken. En dat is misschien maar goed ook. Ik weet niet waar ik was geweest als ik alleen aan die zekerheid had vastgehouden. Niet hier in ieder geval, als zzp’er in Nieuwegein met een Spaanse vriend.
Gaat jouw leven wel volgens jouw eigen plan(ning)?
[:en]We all know the feeling: expectations rise the older you get. Expectations you make for yourself, but also other people’s expectations. Turning thirty is (or was – certainly before the crisis) often related to certainty and stability. Turning thirty still almost equals getting kids and buying a house. But what if you’re thirty and you don’t have all those things? Are you a failure? I certainly don’t think so (anymore). I believe everything happens for a reason and that is why some people own a home at twenty-one and others will never own one. The same goes for kids. What don’t I have at 31 and why is that ok?
I don’t own a house
Nowadays people don’t judge you that much anymore when you don’t actually own a house at thirty. And still, somehow, people expect you do too much, still. People who don’t even know you ask if you live in a rented or bought house. Honestly? I never ask people that. I don’t think it’s appropriate either and what do you care how I live? It’s my money, buddy.
More times than not I feel the need to explain why I (or we) don’t own a house. The short summary is rather simple: life happened. Maybe, if I led any other life, I would’ve owned a house by now. If we were planning to stay in the same place forever, maybe we would own a house by now. But we don’t. I used to be bummed out by it because it felt like I was behind on everyone else my age. I was fixated on what others had instead of enjoying the things I had.
And now? Now I don’t mind so much. Why push things when life will never ever go the way you expect it to go? Nope, I (we) will wait until the right moment is there. And we’re ok for now.
I don’t have kids
Yup, 31 and still no kids. I’m not even pregnant, you guys. How crazy is that? Oh, did that bother me a couple of years ago… I had a plan back then and it didn’t pan out. This and this had to happen then and then. And bam, life happened (again). You know what it is? I know I’m getting older, but I also know that I have to make the right decisions. I know what’s right, right now, and what’s not.
On the one hand it would be cool to raise a worldly child right from the beginning, but on the other hand, I would like to be in one place for a couple of years with a stable income (I’ll come back to that later). There have been plenty of changes in our lives recently, and we don’t need more right now.
Do I hate it? Yeas and no. Everyone around me knows that I want kids, so my patience is kind of being tested. But my mind knows that I need to accomplish other things before fulfilling that wish. I’m totally at peace with it and it’ll happen when it’ll happen.
I don’t have a permanent contract
And it’s my own big fat fault. I chose not to have a permanent contract. I know having one of those doesn’t mean that much anymore, but it does create a feeling of safety. And it’s not just a feeling, of course. You are more protected with a permanent contract than you are with a temporary one.
I’ve never had a permanent contract in my life. When I started working, a lot of companies stopped handing them out. And later on things didn’t happen because I left or had to leave. And that’s more than okay. Recently I did have the chance to get a permanent contract, but it came at the same time as our move to Nieuwegein. I chose to become a freelancer. Whaaat?! Yes. It gave me more freedom and possibly (I’m still figuring that out) more possibilities. I sure do hope so. Because freelancing is a lot of work. More than ‘just’ being an employee. You have to do your own income taxes, VAT and you get zero protection from an employer. Plus, getting jobs… That’s a lot of work, next to working for 40 hours per week.
I don’t have emotional stability (as in I’m not emotional stable)
Does that sound weird? When I look at other people who are 30+, I feel like they look so stable. Emotionally speaking. You know what I mean? Like they never ever cry, never make a mistake or do something stupid. And I cry. On a regular basis. About the stupidest things. I suck at arguing and that about equals ugly crying. I can also be very insecure about the smallest things, while I was certain that this wouldn’t happen to me anymore when I turned thirty.
So, I don’t know if I’m a late bloomer or that I’m just like everyone else, but I would like to be more emotionally stable. I just thought that would happen the moment I reached the big three-oh. Problem is, I don’t know how to change it. The moment I feel personally attacked or just sad, the waterworks come and never stop. I’m a grown woman, right? Why can’t I stop it or talk it away?
I don’t have financial security
Financial security kind of goes together with a permanent contract. Kind of. With financial security, I do mean a steady income, but I also mean the space to save money and to live the life I want to live. And I’m not complaining about the money, but choices in the past (and a current one) are making it hard for me to see how well I’m doing otherwise. I lose a lot of money traveling to Groningen twice per week and my ridiculously high college debt doesn’t help.
What I do have? A good life. With a perfect family, boyfriend, and friends. A life I did not plan and certainly isn’t what I expected it to be when I was sixteen. It’s weird because I like security and stability, but certain recent life choices make it seem like I’m doing the exact opposite. And maybe that’s a good thing. I don’t know where I would’ve been if I would’ve clung to that stability and security I so desperately seek. Not here anyway; a freelancer in Nieuwegein with a Spanish boyfriend. And I wouldn’t want it any other way. [:]
Mijn leven gaat aardig ‘volgens de norm’ als je kijkt naar kinderen, koophuis en financiële zekerheid. Maar, maakt dat het ook dat ik gelukkiger ben dan jij bijvoorbeeld? Denk het niet eigenlijk. Ik mis soms de vrijheid om te doen en laten wat ik wil. Want met kinderen is het toch net even anders. Dus of je nu wel of niet leeft volgens de ‘norm’, maakt volgens mij allemaal niet zoveel uit en zegt zo weinig. Als je maar gelukkig bent met wat je hebt, toch? 🙂
Dat vind ik wel altijd lastig om vast te stellen: zou ik gelukkiger zijn met of zonder? En waarschijnlijk maakt het inderdaad niet zo heel veel uit. Iedere situatie heeft zo zijn voor- en nadelen. En je hebt helemaal gelijk natuurlijk 🙂 zolang je gelukkig bent met wat je hebt is het allemaal ok!
Veel ‘zekerheden’ zijn maar schijnzekerheden of je kunt ze ieder moment kwijtraken. Mijn leven verloopt denk ik wel goed. Ik kijk nu even als buitenstaander: ik heb een vast contract, een koophuis, mensen zien me regelmatig op vakantie gaan. Klinkt best op orde, vind ik zelf ook. Maar: voelt dus niet zo. En dat koophuis heb ik vooral omdat het me niet lukte om iets te huren. Sociale huur te lange wachtrijen, particuliere huur te duur in mijn eentje. Ik ben blij net mijn huis, maar ik besef nu ook dat een koophuis best een last kan zijn. Oh, en ik zou het graag inruilen voor emotionele stabiliteit, want daar kan ik wel wat van gebruiken, haha.
Schijnzekerheden…da’s wel een goed woord! 🙂 Wel heel interessant dat je dit zo zegt, want zo had ik er nog niet eens bij nagedacht. Dat je soms moet kopen omdat er geen andere optie is. En idd, een koophuis komt ook veel bij kijken natuurlijk. Oh, emotionele stabiliteit…wat een drama he! Haha.
Ik ben het wel eens met Michelle, maken een koophuis of andere dingen je gelukkiger? De norm bestaat eigenlijk niet, want iedereen wijkt er wel wat van af en toch proberen we soms die norm te zijn. Goed dat je zo realistisch bent dat het leven soms gewoon anders verloopt. En wat niet is kan nog komen. 31 is nog hartstikke jong!
Haha, is ook zo. Zoooo oud is 31 nou ook weer niet ;-). Vind het wel een fijne en nuchtere blik op dingen die jij en Michelle hebben. Natuurlijk wijkt iedereen er wel van af, maar af en toe kom je mensen tegen die het echt als een afwijking zien. Onzin natuurlijk, en meer hun probleeem dan mijn probleem, maar toch… 🙂
Thanks for sharing your honest account, I think there is a lot of pressure on people to have everything sorted by the time they’re 30 or your life is over. I was in the same position as you at 30, but now just over ten years on everything has come together amazingly well. Hang in there, stay true to your values and everything will work out just fine : )
Thank you for your encouraging words, Melitta! Also very happy to read that everything came together for you. We’ll see what life has in store for me the next coming years.
Loved how honest you were here, all the best Mimí
Thank you Mimí!
Great read! Love how honest it was. There is a lot of pressure put on our youth today so it was nice to read this! Your doing great. Everyone has to do things on their own time.
Thank you, Vanessa! For your encouraging words and positivity. You’re right, everyone does things on their own time. We just have to hold on to that notion.
Love this post!! Same here! Even with a stable job now it’s hard to figure out where I would even want to buy a house and settle down when I havnt seen much of the world yet! I think things are happening later for people now a days and people are living longer so that’s okay 🙂 can’t wait to read more of your posts!
Thank you so much Kit, happy to hear! Maybe you’re right… I read an article recently about ‘millennials’ wanting to travel more and seeing more of the world WHILE having kids. Maybe that’s just what I will do ;-). Travel, get multilingual kids (one day) and not have that financial security ever. I totally understand that owning a house doesn’t correspond with seeing a lot of the world. What use is it if you’re barely there? I hope you’ll figure things out too!
Ken je die uitspraak; regels zijn er om gebroken te worden? Misschien geldt dat ook wel voor plannen en planningen. Ik ben ervan overtuigd dat het goed is om een idee in je hoofd te hebben , een richting waar je naartoe wil – anders leef je maar als kip zonder kop lijkt me. Maar misschien zijn het juist die dingen die niet volgens plan lopen, die het leven leuk maken? Niet altijd natuurlijk, of niet direct… maar ik vind het zeer veelzeggend dat de keuzes die je hebt gemaakt die eigenlijk tegennatuurlijk voor je zijn geweest zo veel positieve invloed hebben gehad op je leven!
Ik gooi er hier maar wat hersenspinsels uit hoor, want ik weet het ook allemaal niet. Je stuk raakte bij mij behoorlijk een gevoelige snaar want ik begrijp PRECIES wat je bedoelt. Precies die dingen die je noemt, daar worstel ik ook mee. Met dat verschil dat jij er meer vrede mee lijkt te hebben, dat vind ik heel knap!
Ik ben ál 35 en heb ook nog geen kinderen, noch iemand om te ze mee te krijgen. Ik weet nog niet eens of ik eigenlijk wel kinderen wil! Dat beangstigt me behoorlijk want op je 35ste begint de tijd toch wel echt te dringen dus als ik erachter kom dat ik toch een gezinnetje wil, moet ik opschieten. Wat ik vooral moeilijk vind, is dat ik in mijn omgeving vaak het gevoel krijg dat ik minder meetel omdat ik geen kinderen heb. Alsof je pas echt volwassen bent, als je ook een ouder bent.
Je punt van emotionele stabiliteit herken ik ook. Ik heb vaak het gevoel dat ik een paar memo’s heb gemist. Mijn leeftijdsgenoten lijken zoveel beter in de gaten te hebben hoe het leven werkt, hoe ze iets moeten aanpakken, hoe ze ergens op moeten reageren, wat ze te doen staat… en ik doe maar wat!
De grap is denk ik, dat we allemaal het gevoel hebben wat jij hierboven beschrijft. Dat we vinden/voelen/vrezen dat we dit, dit en dit nu eindelijk wel eens voor elkaar zouden moeten hebben maar dat is niet zo en daar worden we vreselijk onzeker van. Omdat we denken dat wij de enige zijn die het niet lukt. Als ik dan zo alle reacties op je blog bekijk, blijkt maar weer het tegenovergestelde: zoveel mensen herkennen dit en zoveel mensen zitten in precies dezelfde situatie, het is dus eigenlijk heel normaal!
Waarmee ik niet wil pleiten om maar bij de pakken neer te gaan zitten of om niet meer te proberen plannen en doelen te bereiken. Wat ik eigenlijk wil zeggen, gruwelijk lang verhaal kort: zou het er niet een stuk makkelijker op worden als we onszelf niet zo verlammen met al die onzekerheden en een beetje vertrouwen kweken dat het wel goed komt, hoe dan ook?
Dank voor je prachtige openhartige artikel! Que sera, sera – what ever will be, will be XXX
Oh, dankjewel Laetitia, voor je uitgebreide en inzichtvolle reactie. Natuurlijk is het goed om plannen te hebben, maar het is gewoon ronduit k*t als die uit elkaar vallen. Maar het is denk ik precies wat je zegt: op het moment is het stom, maar later haal je er ook zo veel andere dingen uit. Ik denk dat ik gewoon op een gegeven moment (nadat ik mijn plannen de eerste keer uit elkaar zag vallen) inzag dat ik het leven niet kan plannen. Dus waarom zou ik dat blijven proberen? Dan word ik keer op keer teleurgesteld.
Kan me goed voorstellen dat het je enorm beangstigt dat je op je 35ste nog niet eens weet of je kinderen wil. Ik heb eigenlijk ook geen idee wat ik zou doen. Misschien weet je het pas als je diegene hebt ontmoet waar je inderdaad wel (of geen kinderen) mee wil? Kan me namelijk voorstellen dat de juiste persoon ook een rol speelt. En dat als je naar je toekomst samen met die persoon, dat je er dan pas achter komt wat je echt wil.
Oh, en ik ben het echt helemaal met je eens: we moeten vertrouwen hebben dat alles wel goed komt. Op welke manier dan ook. Mooi Laetitia, laten we daar maar eens hard aan gaan werken! X
Great post! Thanks for your honesty and sharing. There can be so much pressure to do this or that by a certain time, but most everyone still has something to figure out.
Thank you Emily! It’s true…society puts so much pressure on us nowadays to have it all. But what if we don’t, is that so bad? And you’re probably right, we all have something to figure out in life. Whether we as a public see that or not…
It’s so good to read a post by someone close to my age who isn’t writing about parenting or travelling the world solo! I am in my thirties too and living a very different life to what I had imagined, but I am absolutely loving it…I also still cry and wonder about the future, but right now I really am happy and I have decided that I am done justifying or defending my lifestyle to other people!
Haha, I know right? I get so overwhelmed sometimes about all the parenting and travel blogs. So happy to hear that you love your life, even if it’s not what you expected. And good for you!!! I need to stop doing that too! And now I’m going to read your book review, because I’ve been very curious about the book.
As long as you are happy that is all that matters I think Society put too much pressure on people to all be the same why can’t we celebrate our differences instead?
Totally agree. We should all celebrate our differences instead of wanting us all to be and do the same thing. The world would probably be very boring if we all did the same thing at a certain point in our lives.
I think most of these are perfectly fine, as you said. Owning a house, in particular, comes with other issues like the mortgage, so it might be more responsible not to buy one.
Haha, yes, that is definitely another way of looking at things. Renting certainly does have it’s perks. I don’t know it just SOUNDS like it would be so nice to own something and make it totally yours and do with it as you please. But on the other hand, the costs that come with owning a house are…less fun.
Really enjoyed reading that – it seems to me you have far more freedom than many other people and living your life with a lot of wisdom already.
Thank you! You’re right and I definitely did not see it that way up until recently. The freedom part at least, the wisdom.. I don’t know haha ;-). But thank you so much for noticing.
This is such a great article! I almost feel like you’re writing about my life! Sometimes I have this phase when I think about all the things my friends have accomplished in their lives,like having a house, kids, big income, etc. But then I see all the awesome things I have experienced in my life, like traveling a lot and moving to the US twice, that I’m really thankful I’m not one of them. I would have missed out on a lot of great adventures 🙂
Thank you so much, Isa! I’m glad I’m not alone in this. How awesome that you moved to the US twice! How was that for you? My boyfriend and I are thinking about moving too (not US, but Portugal or Spain) and of course, we wouldn’t have been able to do that if we owned a house, for example. I’m happy that you feel this way! I need to get more of your energy haha.
Go for it! Moving to a different country was such a great experience for me, I feel like both times I discovered completely new parts of myself. Of course it can also be frustrating sometimes, but it feels even better once you’ve managed to deal with any upcoming issues in a foreign language. It’s awesome to get this inside view of the culture that you don’t get when you “just” travel. The hardest part for me was leaving my family and friends – with grandparents who are not getting any younger. But luckily, nowadays it’s so easy to stay in contact. Which part of Spain are you thinking about moving to? Such a beautiful country! Unfortunately I have never been to Portugal, but it’s on my list 🙂
THANK YOU!! Thank you for sharing because I could not agree with this post more. And honestly, all of this is okay. Life isn’t a race and there are no deadlines. I seriously don’t even think thats a cheesy saying it’s just so true. We are all on our own path and while certain things may be nice to have we are perfectly fine without them!
Yay, thank you so much for commenting Brittany! You’re right, life’s not a race so why even bother. And it’s exactly what you say: would be nice to have these things, but it’s ok not to have them too.
I really liked your post, I think it rings so much truth for a lot of people currently in their mid 20s-30s. The world is a lot less stable and clear-cut thenn it used to be, and we’re all just doing our best to figure out what we want and how best to handle things.
Thank you Silvia! And very nicely put. Couldn’t agree more.
This is such a breath of fresh air to read, i’m only 23 and sometimes get so down that I still haven’t moved out and own a place, but I know that I can get there even if I don’t follow the plan I thought I would xx
http://www.pagesfrombeth.co.uk
Oh you totally can! You’re still young and have all the time in the world (said the old lady haha). One of my brothers was 24 when he moved out of my parents’ house and now he’s living together with his lovely girlfriend and everything’s coming together. As it will for you!
I love the way you own that not everyone’s lives look the same at certain ages! That’s an important step towards contentment!
Thank you for noticing! You’re right, it is an important step to contentment. I’m not always there, but maybe just recognizing certain aspects helps.
Wat mooi hoe je eindigt! Je hebt helemaal gelijk: life happens en dat pakt soms wel en soms niet uit zoals je in gedachten had. Soms loopt het leven nu eenmaal niet zoals je had verwacht, maar dat kan je ook juist veel goeds brengen. Ik geloof zelf dat al die dingen uiteindelijk vanzelf wel zullen komen. In mijn kindertijd dacht ik dat ik op deze leeftijd (24, ja echt!) al moeder zou zijn. Nu heb ik geen vriend, geen eigen huis, geen vast contract en dus ook geen kind en eigenlijk vind ik dat alles zo erg nog niet. Die dingen komen vanzelf wel op een gegeven moment, hoe frustrerend dat wachten soms ook kan zijn 😉
Dankjewel Romy! Nou, ik kan er wel in komen dat jij toen je jong was dacht dat je op je 24ste al moeder zou zijn. Ik had zelf 27 in mijn hoofd ;-). Wat fijn dat je ‘de planning’ kunt loslaten. Hoe eerder je dat lukt, hoe beter misschien. Hoe frustrerend het wachten inderdaad ook kan zijn. Maar misschien moeten we dat wachten ook maar loslaten en gewoon leven! (Klinkt groots, nu de uitvoering nog).
I’m a couple of months away from being 30 and I’m still very emotional. I think it’s just me and I’ll always be that way!
Haha, glad you’ve accepted it! I think I’m the same. I’ll probably be never not emotional. Oh oh!
Same situation. I too don’t have these things and I will add one more thing to your list- No full time job! I appreciate you for sharing this information honestly.
Wishing you all the best.
Take care,
Yep, definitely a good one to add to the list. I do have a fulltime job, but a lot of us don’t anymore. Maybe that’s not a bad thing and hopefully it isn’t for you either!
This was awesome to read! Everybody takes life at their own pace, and that’s totally okay! I honestly don’t imagine myself owning a house for a veryyyy long time, nor do I want kids anytime soon either. I also love how you put a positive spin on this post!
Thank you so much Anna! haha, good for you for not needing to own a house or wanting kids yet. Makes life a lot easier. I hope 😉
I think it’s ok not to have all these things too. I’ll be 30 next year and I’m definitely not ready for marriage, children, stability just yet. If it’s meant to be it will happen, if not I’m not going to let societal pressure make me feel I’m any less than because of it 🙂 xx
Anna
http://www.glass-shoes.com
Yay, I love that! I’m a lot weaker haha (or at least used to be), I would love to have your attitude towards life.
There is way too much pressure on people these days to conform to others ideals. Good for you.
Thank you, Laina! It’s definitely a pressure thing we all have to deal with.
This post made me feel better about not having my life totally figured out. Great post and love your blog!
Thank you so much, Rebecca! Happy to hear!!
This is such an inspiring post! I definitely feel the social pressure on where I am supposed to be at x age. I am trying to get over it and realise that everyone’s path is different. 🙂
Thank you so much Stephanie! The getting over it part is the hardest. I’m not nearly there yet, but I do feel a lot less pressure than I did two years ago. You’ll get there!
It is ok and you are so right. I am 52, do not own a home, do not have a contract and am still trying to figure out what I want to be when I grow up. I am happy and content and need for nothing really. Not rich in money but rich is spirit.
Thank you for your inspiring response. Richness in spirit is worth so much too!
I appreciate this “deviate from the standard norm” perspective because to me, the daily grind of a safe income is not inspiring. I recently left a permanent contract to raise twins and blog about being imperfect. It has served me well so far. Go forcehat makes you happy.
I guess you’re right! That wanting what everyone else wants is not so inspiring… I get that. And how cool that you were able to do that. I wish I could do that too. Checking out your blog now!
Thank you for sharing! This is so encouraging to read and helps remind me that I am not alone in feeling like I don’t have it all together or am not exactly where I hope to be! When I start getting down I think of all the super famous people who were older than me when they finally found or followed their calling!
Oh thank you so much, Rachael! I’m glad you liked it. Haha, I do the same… I sometimes search for celebrities who are older than I am and still don’t have kids either. Funny!
What a great reminder that we don’t have to meet other peoples expectations, as long as we are happy and feel comfortable with where we are and where we are going (even if we don’t know where that is yet).
Thank you, Jean! I couldn’t have said it better myself!
I’m 25 (almost 26) but I don’t have these things either. We don’t have to measure our lives in the same ways. Happiness and success don’t have to be one size fits all!
Totally! Love how you described this.
Honestly, I needed this. I’m only 23, but my life is completely different than my peers. We rent a three bedroom brick house in suburbia with a fireplace. I don’t work. I have two (soon to be three in january) kids. We don’t party, I cook at home, etc.
Everyone else has a degree, or they’re traveling the world, etcetera. And I’m just.. here, taking medications and driving to and from appointments.
Wow, yes, it works the other way around too. Of course! A degree isn’t always everything and traveling is fun when you have the money (also you need to work really hard to be able to travel!). I hope all in all you feel your life is good for you. Because that’s what it’s all about.
Volgens de planning gaat het leven nooit, echter ben ik nu wel waar ik wil zijn (afgelopen weken nog een artikel over geschreven) Ik ben nu 29, volgend jaar 30 en ben aardig op de weg waar ik wil zijn 🙂
Oh, ik ga je artikel even op zoeken. En wat fijn dat je goed onderweg bent. Lijkt me een fijn besef!
Blij te lezen dat er nog iemand is die “niet op schema staat”. Ik heb wel een aantal dingen die in jouw lijst staan, maar toch sta ik totaal ergens anders dan dat ik 10 of zelfs 5 jaar geleden had gedacht! Maar of dat nu per se slechter is… Want zoals je zelf zegt, het leven is nu best fijn, ook al is het niet zoals ik me had ingebeeld, misschien wordt het zelfs beter! 🙂
Ben blij dat je zo in het leven kunt staan. Soms moet je je plannen ook gewoon loslaten en in het hier en nu te leven. Word zelf ook wat blijer van jouw optimisme!
Pff er word tegenwoordig zo veel van je verwacht en het is bijna raar dat je dit soort dingen niet hebt. Maar zoals ik het al noem, het zijn maar dingen.. Het maakt je niet vreemd dat je geen koophuis hebt of een vast contract.. het is nou eenmaal een hele andere wereld dan dat het ‘vroeger’ was. Een vast contract krijg je amper nog, een koophuis word je onmogelijk gemaakt. Mijn vriend en ik willen dolgraag kopen, maar door bestaande studieschulden krijgen we een hypotheek waarvan we nog net in een schuur kunnen wonen. Het is zo moeilijk tegenwoordig. Zelf mijn moeder, die altijd een vast contract heeft gehad werkt nu via een uitzendbureau..
Ja, wat een gedoe tegenwoordig he. We moeten van alles, maar kunnen het soms niet eens. Precies wat je zegt over de hypotheek. Ik heb hetzelfde hoor. Mega schuld dus een koophuis vinden wordt nog leuk. Dat hoop ik gewoon maar snel te doen in Spanje, waar ze er (als het goed is) geen rekening mee houden. En wat vervelend voor je moeder zeg…. Maar dat hoor ik wel vaker, dat de generatie van onze ouders zo veel moeite heeft met het vinden van een vaste baan op hun leeftijd. Hoop dat wij daar in de toekomst minder last van hebben, gezien de hogere pensioenleeftijd en levensverwachting.
I love how honest and transparent this is. It is genuine. I imagine this was difficult to put out there. Thanks for sharing.
Thank you, Amanda! It wasn’t necessarily difficult, but it was definitely scary. I didn’t know if people would like it, hate it or totally disagree with it. I’m so happy that there are so many of us out there who feel exactly the same! And that most of us are okay with our situations!
Thank you for sharing this, such a brave post. Thank you; you reminding me to have gratitude.
Thank you so much, Melissa! I am so glad people can relate!
I absolutely love the raw honest of this post. Seriously. As someone who IS married with kids, I always feel extra crappy (about myself) when I read the lists of things I “should” have by 30. Like, I’m 33… sure, I have kids and a husband and we own a house (which my husband bought before me)… but we DON’T have financial security. I mean, does anyone TRULY in this kind of market?! Ugh. So yes. THANK YOU. So so much.
Oh, I’m so glad you can relate to this post. And that we’re all in this together. You’re right, who actually has financial security nowadays?
Ik zie dat sommige mensen in de reacties je bedanken voor dit artikel, en ook ik wil dat doen! Zo verhelderend en zo herkenbaar. Ik ga al een tijdje gebogen onder zowel de verwachtingen van mezelf, als de verwachtingen van mijn omgeving. Volgend jaar word ik 30 en mijn leven ziet er totààl niet uit zoals ik gepland had. Maar dan ook echt, allesbehalve! In mijn hoofd stond 30 worden ook gelijk met zekerheid en stabiliteit… en ook hier is het zo dat…wel, life happened. Het is nu eenmaal anders gelopen dan ik had verwacht. Tegenwoordig probeer ik daarom ook zo min mogelijk toekomstplannen te maken, dan kan ik ook niet meer worden teleurgesteld. Het leven zal wel lopen zoals het moet lopen, denk ik dan. Whatever will be, will be. Nu probeer ik daar alleen zo goed mogelijk mee om te gaan, wat ik niet altijd even makkelijk (lees: heel moeilijk!) vind. Het lezen van dit artikel heeft mij alvast geholpen om mij wat beter te voelen vandaag en doet mij ook beseffen dat het wel ‘ok’ kan zijn om niet aan de verwachtingen te voldoen. Dus… bedankt daarvoor 🙂
Oh, wauw. Dankjewel Sarah. Wat een mooi bericht en ik hoop wel echt dat je vrede kunt hebben met hoe je leven nu gaat. Ik vond dat ook super super lastig hoor, om die verwachtingen los te laten. Heb er zelfs menig traan om gelaten. En toen heb ik, net zoals jij, besloten om geen toekomstplannen meer te maken. Het gaat zoals het gaat. Als het slecht gaat, komt het wel weer goed. Als het goed gaat, alleen maar heel mooi. Jij ook bedankt!
I’m 35 & don’t have a lot of these things (I rent my studio apartment, I’m not married, don’t have kids, am not rolling in money, etc.) and while facing the reality of those things can be harsh sometimes — I have to remember that having those things does not = happiness. Happiness comes from within, from a much deeper place than that, and once you realize that? You’re in a good place.