[:nl]7x dit vind ik leuker aan volwassen worden dan ik dacht[:en]7 things I didn’t expect to like about adulting [:]

[:nl]We klagen vaak over volwassen worden (adulting). Het is zo moeilijk, zeggen we dan. We hebben zo veel verantwoordelijkheden. En daar komt dan ook nog eens al die financiële troep bij. Ga zo maar door. En het is ook wel waar natuurlijk. Volwassen zijn gaat hand in hand met verantwoordelijkheden, zware ochtenden en droevige zondagen. Ik dacht: laten we ons perspectief hierop eens veranderen en volwassenheid met een positieve blik benaderen. Wat is er juist zo fijn aan het hebben van verantwoordelijkheden en wat vind ik leuk aan volwassen zijn?

Verantwoordelijkheden dus

Verantwoordelijkheden hebben heeft zo zijn voor- en nadelen. Het is heus niet allemaal zo erg. Ja, er zijn veel dingen waarvoor je nu verantwoordelijk bent, maar dat voelt ook goed toch? Alsof je écht volwassen bent. Ik had nooit gedacht dat ik bepaalde adulting-dingen zou doen zonder erbij te huilen, maar kijk me nu toch eens! Ik doe het echt. Ok, wacht, zodra er weer een envelop van de Belastingdienst in de bus ligt moet ik toch echt een traantje laten.

Iedere dag werken

Ja, echt. Ik vind het niet erg om dag in, dag uit naar mijn werk te gaan. Niet meer, in ieder geval. Als je me twee jaar geleden had gevraagd hoe ik tegenover fulltime werken stond, dan kon je die vraag in je reet stoppen (sorry, oude onopgeloste herinneringen). Maar nu, nu is het ok. Dat heeft natuurlijk alles te maken met mijn huidige perspectief op het leven, het werk dat ik doe en mijn collega’s. Zelfs de 45 minuten naar werk rijden en 45 minuten terug vind ik niet erg. Adulting!

De hel dat autorijden was

Nog zo’n onderwerp waar ik jarenlang niet over hoefde te praten. Ik vond autorijden maar onnodig, stom en eng. Zelfs nadat ik mijn rijbewijs kreeg, bleef mijn mening stand houden. Toch moest ik het toen doen. Ik had zes maanden lang een hekel aan rijden, ondanks dat ik het iedere dag deed. Sinds ongeveer drie jaar is de relatie tussen mij en mijn auto aardig goed. Vooral nu ik mijn droomauto heb. Totdat ik weer moet parkeren ;-).

Ie-de-re dag eten koken

Het lijkt wel alsof ik heel veel dingen niet leuk vond toen ik jonger was, haha. Ik denk dat ik vooral bang was voor het onbekende. Datzelfde geldt voor koken. Ik dacht dat ik het niet kon, dus ik deed het liever ook niet. Tot een paar jaar geleden. Toen begon ik een beetje te experimenteren en kwam ik erachter dat ik niet eens een hele slechte kok ben. Ik hou er nog steeds niet van om biefstuk te bakken, maar de rest ben ik best tevreden over.

Zorgen voor een huisdier

Toen ik nog geen twintig was had ik eigenlijk geen mening over huisdieren. Ik vond honden wel leuk en katten ok, maar ik had zeker geen huisdier nodig. Dit alles veranderde toen ik Fabrizio kreeg. Plotseling hield ik van niets anders meer dan van hem. Het voelde echt alsof zorgen voor hem de belangrijkste taak in de wereld was. En dat vind ik nog steeds.

Fabrizio is anderhalf jaar geleden plotseling overleden, maar ik voel natuurlijk precies hetzelfde voor mijn lieve Buttons. Ik wil er constant voor zorgen dat het goed met haar gaat, dat ze alles heeft wat ze nodig heeft en dat ze een goed leven kan leiden. Heus, zulke verantwoordelijkheden maakt je een beter mens.

Mensenkennis groeit

Hoe ouder je wordt, hoe beter je mensenkennis. Ik snap nog lang niet altijd iets van mensen, maar mijn mensenkennis is zeker gegroeid. En dat vind ik fijn. Want zo weet ik meteen of iemand echt is of niet. En, of iemand goede intenties heeft of niet. Mensenkennis ontstaat vaak na honderden keren vallen en dan weer opstaan. Ik ben vaak genoeg gevallen, maar tegenwoordig lijk ik toch vooral staande te blijven. Ik denk dat ik mezelf wel stabiel durf te noemen. Op dit gebied dan. Want als het op mijn emoties aankomt is het soms dramatisch. Achtbaan hier.

Zelf beslissen wanneer je naar bed gaat

Mijn favoriet! Ik hou ervan dat ik zelf kan kiezen hoe laat ik naar bed ga. Ja, ik doe het al een aantal jaren. Klopt. Maar ik vind het nog steeds fijn. Geen ouders meer die zeggen ‘Johanne, moet je niet naar bed?’. Of uit bed. Maar de grap is nu natuurlijk dat we doordeweeks soms om acht uur al op bed liggen. Dat betekent niet dat we dan direct onze ogen dicht doen. We vinden het heerlijk om ‘s avonds vroeg naar bed te gaan om nog even te praten, te lezen en te relaxen.

Nu de zon wat langer schijnt, blijven we ietsje langer beneden. Tot een uurtje of tien. Totale gekte, ik weet het. Maak je geen zorgen, dat maken we in het weekend weer goed. Niet dat we de drie uur halen, maar een uurtje of twaalf moet wel lukken. <insert cool smiley here>

Wat vind jij nou zo fijn aan volwassen worden?

[:en]We often complain about adulting. It’s so hard, we say. We have so many responsibilities. And what about all that financial stuff? So on and so on. And it’s true. Becoming an adult goes hand in hand with responsibilities, heavy mornings and sad sundays. I thought I would change the way we view these things and make them something positive. What’s so fun about responsibilities and what do I like about being an adult?

Responsibilities, yes!

Having responsibilities has it’s pros and cons. It really isn’t all bad. Yes, there are so many things you are responsible for now, but it also feel nice. Like a real adult, you know? I never ever thought that I would do certain stuff without crying, and look at me now! I’m actually adulting. Ok, wait, I do cry when there’s another envelop from the (Dutch) IRS on the floor.

 Having to work every day

Yes, really. I don’t mind working day in, day out. Not anymore, at least. If you asked me two years ago how I felt about working fulltime, I would’ve said you could put that question back to where the sun don’t shine (sorry, old memories are making me sad and angry). But now, I’m totally ok with it. That, of course, has everything to do with my current perspective on life, the work that I do and my colleagues. Even the 45 minutes to and the 45 minutes from work I don’t mind. Adulting!

Driving a car

Another subject I didn’t feel the need to talk about ten years ago. I felt driving a car was unnessecary, stupid and scary. Even after I got my license I kind of felt the same way, but I still had to do it. I hated driving for another six months despite the fact that I drove every day. Since about three years me and my car are doing pretty well. Especially now that I have my dream car. Until I have to park the darn thing ;-).

Home made meals

I seem to have disliked a lot of things when I was younger. Mostly because I was scared I think. Same goes for cooking home made dinners. I thought I couldn’t cook, so I preferred not to do it. Until a couple of years ago. I then started to experiment and I realized that I’m actually an ok cook. I still don’t love making steaks, but everything else is not bad!

The responsibility for a pet

Before I was twenty I didn’t really have an opinion on pets. I liked dogs and cats were ok, but I didn’t need a pet. That changed when I got my cat Fabrizio. Suddenly I loved, loved, loved cats and taking caring of them. I felt like it was the most important thing in the world. And I still do. Although Fabrizio died a year and a half ago, I absolutely feel the same about my sweet Buttons. I feel the constant need to make sure that she’s doing ok, that she has everything she needs and that she can live the life she deserves. Really, these kinds of responsibilities make you a better person.

Knowledge of human nature/character

The older you get, the more you see how things really are. I still don’t always understand people, but my knowledge about how they are is growing. I know soon enough when someone is real or not. And I know soon enough when someone has good intentions and when he/she doesn’t. You learn to judge characters by falling down and getting up again. I have fallen down a lot, but nowadays I’m mostly standing up. I think I’m even confident enough to say I’m stable. In this area. I’m still not always stable when it comes to my emotions, haha. Hi, I’m a rollercoaster!

Getting to decide when to go to bed

My absolute favorite! I love the fact that I get to decide when I will go to bed. Yes, I have been doing that for quite some years. That’s true. But I still love it. No more parents who say ‘Johanne, shouldn’t be going to bed?’. The joke is of course that now I go to bed at around 8 on a regular basis. Yes, it’s true. We love going to bed early, to talk a little, read and relax before going to sleep. Now that the sun is out a little longer, we like to go to bed a little later though. At around ten. Total madness, I know. Not to worry, we make up for it in the weekend. Not that we go to bed at three in the morning, but you know. After twelve at least. <insert cool smiley here>

What do you love about being an adult?

[:]