[:nl]Een beginnersgids voor bloggers, maar dan niet echt een gids (deel 2)[:en]A beginners guide to blogging, but not really a guide though (part 2) [:]

[:nl]Tijd voor deel twee van de vierdelige blogreeks (voor de oplettende lezer: vorige week was het nog driedelig)! Ben zo blij dat de vorige goed is ontvangen. Met dit soort dingen heb ik altijd het gevoel dat het ei van Columbus al honderd keer is uitgevonden. Een dergelijk gevoel had ik namelijk toen ik op zoek was naar informatie. Het eerste artikel dat ik vond was leuk, maar de tweede, derde en vierde waren bijna exact hetzelfde. Ja, zo kan ik het ook. Dus ik hoop dat dit iets bijdraagt. En ik hoop dat je ook aan dit deel iets hebt. Vandaag: schrijven, inspiratie, niche, social media en de lancering. Veel, ik weet het. Dus laten we beginnen. Overigens, ik heb alles op chronologische volgorde geschreven. Dus mijn hele proces van het begin tot eind. Dat kan logisch zijn voor de één en compleet onlogisch voor de ander. Ohja: zet je vooral schrap. Want dit wordt een lange zit!

Ok, naam, domein, hosting, thema: allemaal check. En nu?

Ik denk dat ik eind januari ben gestart met het schrijven. Een richting was toen nog ver te zoeken. En ik denk dat als je mijn eerste tien artikelen leest, dat je dat ook terugziet. Het ging over het falen in sporten, maar ik ben niet in de sport-niche gaan zitten. Het ging over geen brood eten, en ik ben geen foodblogger geworden. Het ging over verhuizen naar het buitenland en dat is ‘m tot nu toe ook niet geworden haha. Dus: geen reis- of expatblogger. Maar goed, op het moment dat ik begon te schrijven was ik nog op zoek naar mijn richting. En ik denk ook niet dat het slecht is om geen niche of richting te hebben (nu niet of straks niet), zolang je er maar plezier aan beleeft.

Ze zeggen dat als je geld wil verdienen met bloggen, dat je dan écht een niche moet hebben. Of dat waar is weet ik niet. Maar daar zal ik dieper op ingaan in deel 4: geld verdienen met je blog.

Hoe kwam ik aan mijn onderwerpen?

Door heel veel andere blogs te lezen, door Pinterest compleet uit te lezen en natuurlijk door mijn eigen brainstormsessies te houden. Het klinkt heel eenzijdig – en dat is het ook – maar ik heb nauwelijks aan mijn beoogde doelgroep gedacht. Mijn insteek was: ik ga schrijven over dingen die MIJ interesseren, over dingen waar MIJN passie ligt en daar hoop ik lezers mee te krijgen. Ik hoopte dat mijn mijmeringen aansluiting zouden vinden bij jou. Als ik zou schrijven voor een vooraf bepaalde doelgroep dan kon ik nooit met zoveel enthousiasme schrijven als ik nu doe. Dan zou ik het echt voor iemand anders doen. Ik moet echt die intrinsieke motivatie hebben en het dus voor mezelf doen, om dit door te zetten. Zodoende.

Toch ben ik gedeeltelijk met een insteek begonnen. Omdat ik dacht dat ik binnen toen en een jaar een expat zou worden, zou mijn blog gaan over het leven als expat. Het leven van een dertiger in het buitenland. Maar toen ben ik daar vanaf gestapt omdat ik mezelf té niche vond op deze manier en omdat we blijkbaar toch (nog) niet naar het buitenland gingen.

Ik heb destijds een hele lijst opgesteld van allerlei onderwerpen om over te schrijven. Een aantal van die onderwerpen staan nog steeds open en wachten om geschreven te worden (met andere woorden: wachten op inspiratie) en ondertussen wordt de lijst bijgevuld en opgeschoond en gekleurd. EN, ik heb een soort-van mijn niche gevonden: de millennial-niche! Perfect voor mij, want het sluit compleet aan op alle onderwerpen die ik interessant vind en het is een lekker brede doelgroep ;-). Mocht je nog op zoek zijn naar inspiratie, hier alvast een voorzetje. Je hoeft de onderwerpen natuurlijk niet letterlijk over te nemen, maar laat je vooral inspireren en vind daarmee je eigen onderwerpen. Vind je eigen insteek binnen het bestaande.

Onderwerpen vind je hier, hier, hier en hier. Voor handige algemene tips lees je dit artikel en dit artikel is ook heel fijn.

En anders:

Over niche gesproken…

Hoe weet je waar je over wil schrijven? Ik zou zeggen: kijk echt in je hart. Ik weet het, dat klinkt verschrikkelijk. Maar alleen dan vind je waar je passie echt ligt. Ik had het kunnen houden bij het schrijven over haar, over make-up, over eten, maar dat heb ik niet gedaan. Onderwerpen waarvan ik houd (en vooral van eten en eigenlijk niet echt van make-up), maar geen onderwerpen die mij gelukkig maken. Daarvoor kijk ik liever bij anderen, want zij zijn daarin veel beter dan ik. Wat mij wel gelukkig maakt? Nadenken over het geluk, onze dromen, over onze problemen en hoe we daar sterker uit kunnen komen. Onderwerpen waar we allemaal mee worstelen, of onderwerpen die we leuk vinden natuurlijk. Want het leven is niet één grote struggle. Dus binnen een maand na mijn ‘lancering’, wist ik het: ik word millennial-blogger. Heb je soms.

Een goede camera

Ik dacht eerst te kunnen bloggen zonder goede camera. Ik had al een camera en wat zou ik er nou mee moeten doen? Gelukkig ben ik een maand van tevoren wijzer geworden en heb ik toch een camera gekocht. Het mocht niet te duur zijn, maar wilde wel genoeg functionaliteiten hebben (niet dat ik wist wat ik ermee aan moest, maar het ging om het idee). Een camera uitzoeken duurde eigenlijk niet heel lang, een middagje, geloof ik. Want ik wist mijn maximale prijs. Dus ik ging op zoek naar reviews en nog meer reviews. Uiteindelijk rolde daar de Nikon D3300 uit de bus.

Alsnog denk ik dat je op het begin niet een megacamera nodig hebt. Een telefoon met een goede camera doet ook zeker wonderen en zo’n megamonster als mijn Nikon is ook niet alles hoor. Ben nog steeds aan het priegelen en aan het doen… Vaak genoeg probeer ik een foto te maken met mijn camera, maar bereik ik gewoon niet het gewenste effect. Soms pak ik dan in plaats daarvan mijn telefoon erbij en zie hier, een goede foto. Ik ben nog lang niet goed genoeg om écht baat te hebben bij mijn camera, maar dat komt wel. Ooit.

Social media engagement

Tijdens mijn voorbereidende maanden ben ik ook langzaamaan wat meer online gaan zitten. Ik ging meer blogs lezen, ik ging reageren en ik probeerde mijn Instagram alvast wat te professionaliseren. Met nadruk op probeerde, want dat is me nog steeds niet gelukt. Ik ben blij met Instagram-stories waar daar kan ik de foto’s die ik niet op mijn grid wil plaatsen kwijt. Dat betekent wel dat mijn grid de laatste tijd een beetje leeg is. Goed, ik zal nu per social mediakanaal uiteenzetten wat ik denk dat het handigst/slimst/best/leukst is. Sommige dingen heb ik zelf niet gedaan. Daar heb ik geen spijt van, maar het zou voor jouw lancering denk ik wel goed zijn.

Facebook

Facebook is verreweg mijn meest favoriete social mediakanaal. Ik snap het en ik weet hoe ik het moet gebruiken. Ik doe het misschien niet zoveel als ik zou moeten, maar ik weet daar in ieder geval wat ik aan het doen ben. Via Facebook komen dan ook de meeste bezoekers binnen op mijn blog. Zelfs voordat je blog online staat, zou ik alvast wat interactie genereren. Laat je vrienden zien waar je mee bezig bent en wie weet delen zij ook wel wat van je. Langzaam zal het vuurtje zich verspreiden. Meld je ook alvast aan bij Facebookgroepen, want dan kun je a) zien hoe het er daar aantoe gaat en wat de regels zijn en b) kun je misschien alvast meedoen met insta-threads of Facebook-threads. Dat zijn eigenlijk volgthreads waar jij je link kan achterlaten en andere beslissen of ze je willen volgen of niet.

Ik weet dat dit geen organisch groeien is. En ik weet dat het niet iedereen zijn favoriete groeiwijze is, maar het is zo nuttig voor beginnende bloggers. Als je al vijfduizend volgers hebt ergens, dan hoeft het misschien niet. Maar als je wil dat mensen jouw pagina’s leren kennen, zou ik het wel aanraden. Door dit soort threads heb ik zelf echt een aantal leuke bloggers leren kennen en zijn een aantal bloggers mij ook blijven volgen. Niets mis mee toch?

Mijn favoriete Facebookgroepen:

• Bloggermagazine
• Bloggers Nederland
• The bloggerlist by Blogger Media
• Spam je blog
• Bloggers Platform Nederland
• Bloggers gezocht (hier komen soms leuke opdrachten voorbij)

Voor sommige groepen moet je vragen beantwoorden en vragen ze bijvoorbeeld om je url. Volgens mij hoef je nog niet online te zijn, maar dat weet ik niet zeker.

Twitter

Van mijn meest favoriete social mediakanaal, naar mijn minst favoriete. Ik heb Twitter al heel lang, maar ben er nooit verslaafd aan geweest. Niet zoals aan Facebook of Instagram. Ik snap het gewoon niet. Het gaat mij te snel, ik kan mijn creativiteit er niet kwijt en ik vind de interactie niet leuk. Natuurlijk is het logisch om je blogposts daar te delen, maar dat mag eigenlijk niet de enige reden zijn om op Twitter te zitten. Dan haal je er eigenlijk niets uit. Sommige bloggers zijn zo goed in het onderspammen van hun Twitter en dat moet daar ook, anders verdwijn je. Maar ik heb daar eerlijk gezegd niets te melden. Maar, mocht jij daar anders in zijn en wel zin hebben in het plaatsen van van alles en nog wat naast je eigen blogposts, ga dan ook Twitteren. Want je kan er nog steeds aardig wat verkeer en volgers vandaan halen. Als je het goed doet.

Instagram

Ik vind Instagram heel leuk. Leuk om andermans foto’s mee te bekijken, leuk om katten mee te volgen en op de hoogte te blijven van mijn vrienden en familie. Maar als het op mezelf aankomt vind ik het best lastig. Foto’s delen is hartstikke leuk, maar als je op Instagram niet voldoende plaatst of geen mooi grid hebt, krijg je ook nauwelijks nieuwe volgers. Toen ik net ging bloggen (na bijna zes maanden ben ik een doorgewinterde blogger natuurlijk) heb ik er best veel moeite in gestoken. Ik had een stijl gekozen, had foto’s klaar staan en was klaar voor de start. Maar na een paar weken dacht ik: nooit van mijn leven ga ik deze stijl volhouden. En nu? Toen heb ik nog een tijdje een andere stijl geprobeerd, maar uiteindelijk ben ik maar weer gaan doen waar ik het beste in ben: plaatsen waar ik zin in heb. Dus als het even niet zo goed past, dan is dat jammer.

Maar als je naar de allergrootste bloggers en influencers kijkt, dan weet je dat een stijl geen slecht idee is. Het ziet er mooi uit, het is rustgevend en blijkbaar levert het je nogal wat volgers op. Als je geluk hebt natuurlijk. Want het algoritme van Instagram laat de laatste tijd heel wat te wensen over. Je moet er ook maar net tijd voor hebben hoor. Als ik zo naar die grote influencers kijk, dan weet ik dat het hun fulltime baan is. Want ze zijn overdag daar en daar en daar te vinden, dus ze hebben ook de tijd om foto’s te maken. Wij zitten overdag op kantoor en ‘s avonds proberen we er nog een artikel uit te persen. En datzelfde geldt voor het weekend. Dus, heb ik Insta-tips? Geen tips die jij nog niet kent denk ik:

• maak een mooie grid
• zoek je eigen stijl
• laat veel van jezelf zien (maar niet te veel)
• heb een goede bio 
• reageer op anderen
• volg anderen die jij interessant vindt
• haal daar ook je inspiratie vandaan
• en de rest komt vanzelf wel.

Er zijn natuurlijk nog meer kanalen die je kunt gebruiken, maar het is belangrijk dat je niet te veel verschillende kanalen gebruikt, want anders raak je je overzicht kwijt. Bovendien is het beter om je op twee of drie te focussen waar je echt goed in bent en waar je écht plezier uithaalt. Je kunt je tijd wel beter besteden, niet? 

Pinterest staat bij mij trouwens tusen mijn social media. Maar dat is het natuurlijk niet echt. En daarom besteed ik er hier nog geen aandacht aan.

Dinsdag 11 april: D-day

Alles wat ik hiervoor heb gedaan: onderzoek, camera kopen, artikelen klaarzetten, foto’s maken, mijn vriend negeren etc etc, heb ik gedaan voor D-Day: de bloglancering. Oooh, wat was ik zenuwachtig zeg. Een blog zet je niet online om vervolgens af te wachten of er bezoekers komen. Nee, je moet er wel aandacht aan besteden. Hard werken om alvast wat engagement te krijgen. Lezers moeten jou gaan vinden als je blog gelanceerd is. En alleen goede seo gaat je daar niet bij helpen.

Mijn lancering heb ik niet groots aangepakt, maar goed genoeg. Mijn eerste dag is nog steeds de dag met de meeste bezoekers. Het zal allemaal vrienden en familie zijn geweest, maar toch. Ik heb het overal laten weten. Op Instagram, op Twitter, op mijn persoonlijke Facebookpagina, mijn zakelijke pagina en de Facebookgroepen waar ik op dat moment in zat. Het is doodeng om iets van jezelf te laten zien aan een grotere groep mensen. Maar als je het op je eerste dag niet doet, is de kans groot dat je het later ook niet doet. En jeetje, wat werd het goed ontvangen.

Ik had tien artikelen klaar staan en die wilde ik verspreid over de eerste week de wereld in helpen via Facebook en andere kanalen. Ze stonden bij het online gaan van a pinch of jo dus allemaal tegelijk online. Een goede zet denk ik, want zo wisten mensen direct wat voor vlees ze in de kuip hadden. Ok, dat stuk vlees is in korte tijd veranderd in een iets ander stukkie, maar soit. Veranderd van een schouderkarbonade in een ribkarbonade, zeg maar. Na een goede eerste twee dagen daalden mijn bezoekersaantallen direct. Niet gek natuurlijk, want ik had ze nog niet echt aan me gebonden. Daar gaat tijd overheen. Vooral als je over zulke persoonlijke onderwerpen schrijft als ik doe. Mensen vinden dat niet zomaar interessant, ze moeten je eerst leren kennen.

Frequentie 

Mijn voornemen was om pas na een week weer nieuwe artikelen online te zetten, maar daar zette ik toch iets meer vaart achter. Het is goed om constant nieuwe content online te zetten, ook voor je vindbaarheid. Maar de vraag is nog steeds: hoe vaak is goed genoeg? In Nederland lijkt het mantra te zijn ‘hoe vaker, hoe beter’. In Amerika is er ook veel discussie over gaande, maar op een ander niveau. Daar vragen ze zich eigenlijk af of ze één artikel of twee artikelen per week moeten plaatsen. En ik snap de gedachtengang erachter wel. Want wat zij zeggen is dat je met minder artikelen, meer tijd kun besteden aan datgene wat je schrijft. En dat is ook zo. Maar aan de andere kant zijn hun blogs altijd tweeduizend woorden lang en daar lijken wij het geduld niet voor te hebben. Ik trouwens ook niet, dit is even een heeeeele grote uitzondering.

Dus ik zou vooral zeggen: doe wat voor jou goed voelt. Ik moest en zou per week vier artikelen online zetten, maar ik merkte gewoon dat ik mijn vriend daarvoor aan de kant zette. Of als ik bij mijn ouders at, zei ik soms ‘en nu moet ik gaan hoor, want ik moet nog een artikel online zetten’. Vond ik stom, want zo verschrikkelijk vaak zie ik ze ook niet meer. Dus ik doe nu waar ik me goed bij voel. Het liefst twee artikelen per week, maar als dat niet lukt heb ik ook vrede met eentje. En zulke monsters als deze mogen ook maar één keer per week trouwens. Ben jij al moe? Ik wel.

Over mij

Trouwens, vergeet niet om een geweldige ‘Over mij’-pagina te schrijven. Als bezoekers willen weten wie jij bent, gaan ze daar naartoe. Als bedrijven willen samenwerken gaan ze op zoek naar je drijfveren. Een tijdje terug kreeg ik door mijn ‘Over mij’ een superleuk mailtje van een bedrijf. Dat is om andere redenen uiteindelijk niets geworden, maar ik ben blij dat mijn ellenlange pagina over mezelf positief wordt ontvangen ;-). Ik denk dat het echt duidelijk maakt wie ik ben en dat zie je voornamelijk in mijn schrijfstijl. Laat dat dan ook zien op je ‘Over mij’: wie ben jij echt?

Jongens. Ik zit al over de tweeduizend woorden. Ik houd het voor gezien vandaag. En wellicht hebben jullie het halverwege al voor gezien gehouden. Zoals ik al zei, ik heb hier gewoon heel veel over te vertellen omdat ik het superleuk vind. Nogmaals, ik hoop dat jullie ook aan deel 2 iets hebben! Op naar deel 3 en vier. Wil je deel 1 nog eens lezen? Dat kan!

‘t Is toch wat, kap gewoon mijn eigen tekst af…

Hoe heb jij jouw blog gelanceerd? Of hoe zou jij het doen?

 [:en]Time for part two of the four-part guide (for the observant reader: last week it was still a three-part series)! I’m so glad that the first one wasn’t completely burnt down. With these subjects, it always feels like I’ve seen it all. Because I had that feeling at some point while doing research for my blog. The first post I found was good, but the second, third and fourth one were eerily similar. So I hope the guide really adds to the list of excisting guides. And I really hope the second part of my guide will be useful for you too. Today I’ll talk about all the writing that goes into blogging (duh), inspiration, finding a niche, social media and the launch. It’s a lot, I know. So, let’s begin. By the way, this is MY chronological order. My proces from beginning to end. What’s logical for one, doesn’t need to be logical for the other.

Ok, name, domain, hosting, theme: all check. And now?

My writing journey started around the end of January. At that moment I still had no idea what direction I should take with a pinch of jo. Just go take a look at my ten first articles, I think you’ll know what I’m talking about. I wrote about failing in sports, but I didn’t become a fit girl blogger. I wrote about not eating bread, but I didn’t become a food blogger. I wrote about moving abroad and that didn’t happen. So: no travel or expat blogger. So, the moment I started writing I had no idea. It was kinda lifestyle-ish I guess, but no niche. And I don’t necessarily think it’s bad not to have a niche or direction (not now not ever), as long as you’re having fun.

Of course, they say that you need to have a niche if you want to monetize your blog. Maybe. I don’t know if that’s really true to be honest. But I’ll talk about that more in part 4: how to monetize your blog.

How did I find subjects to write about?

By reading lots and lots of different blogs, by completely finishing Pinterest and of course by brainstorming. This may sound very one-sided – and it is – but I’ve barely ever thought about a target audience to write for. My idea was: I’m going to write about things that interest ME, about thing were MY passion lies and I hoped that that would attract readers. That I would find like-minded followers this way. If I wrote for a predetermined audience, I would never have been able to write with as much enthusiasm as I do now. I would do it for someone else, and I really need that intrinsic motivation to this. So this is how.

I did start with a certain angle. Because I thought I was going to be an expat within then and a year, I would blog about the life of an expat. The life of a thirty-year-old in a foreign country. In the end, it was too niche for me and we didn’t move abroad anyway. That’s something for the foreseeable future.

In the months before my blog launch, I made a long list of subjects I could write about after the launch. Some of them are still waiting to be written (in other words: I’m waiting for inspiration) and in the meantime, I’ve added and deleted some of the subjects on the list. AND, I sort of found my niche. The millennial niche. It’s not like every subject I write about is related to it, but I like to do it as much as possible. Just because I like the stereotype ideas behind it. And sometimes I just like to break some of them down. There are plenty of subjects to write about within the ‘niche’ and the target audience is pretty big. None of this was on purpose, it just kind of happened. Again: if you don’t have a niche, that’s ok. I wouldn’t call myself a niche blogger either, just someone with somewhat of a direction sometimes.

If you’re looking for inspiration, here are some articles I found very useful. You don’t have to literally do what they say, just be inspired and find your own subjects. Find something new to write about within the existing. And if you have a really good an original subject no-one ever wrote about: even better!

You’ll find inspiration here, here, here and here. And if you want some general tips, I recommend you read this.

If all else fails:

Speaking about niche…

How do you know what you want to write about? I would say: look into your heart. I know, it sounds so sappy. But that will really help you find your passion. I could’ve started a blog about hair, makeup or food, but I didn’t. They’re all subjects I love (especially food, not so much makeup), but not subjects that make me happy. Well, eating food makes me happy. Making it…less. Also, I love spending to time on other blogs reading about food, makeup and hair. They’re so much better at it than I am, so I wouldn’t want to have them as my competition. That would make no sense. What does make me happy? Thinking about happiness, chasing our dreams, about our problems and how they will make us even stronger. Subjects we all struggle with sometimes, and subjects we all think about. Fun subjects too of course. Because life isn’t one big struggle. So within a month after the launch, I knew: I’m going to become a millennial blogger. Sort of.

A good camera

At first, I thought I would start my blog without a good camera. I already had a normal camera and what would I have to do with it anyway? Luckily I was wise enough to look into it anyway and buy a good camera. It couldn’t be too expensive, but I wanted enough functions (not that I would know what to do with them anyway, but that’s another story). Finding the right camera didn’t take that long, a short afternoon, I think. Because I knew my maximum price there were only three or four camera’s I needed to choose from. I read some reviews and then I read some more. Eventually, I fell for the Nikon D3300.

I still don’t think you need the best camera in the world to be a good blogger. Or even a camera. I wanted one because I felt like I needed to do things right in my own way, and that meant getting one. But I think a good phone will work wonders and my Nikon monster isn’t always everything. I’m still figuring out how that thing works. And it frustrates me sometimes. Often enough I find myself trying to take a picture with my Nikon, without getting the wanted result. Sometimes I give and get my phone and, voila, a good picture. I’m not nearly a professional photographer, but I’ll get there. I hope.

Social media engagement

In the months preparing for my launch, I slowly tried to be visible online. I started reading blogs and responding to them. I tried to professionalize my Instagram. With an emphasis on try, because I still didn’t. That’s why I’m so happy with Instagram-stories because all the pictures I can’t or won’t add to my grid I can just leave there. It does mean that my grid is a little slow lately. Anyway, I will know tell you what I think is smartest/best/most fun to do with every channel. Some things I didn’t do myself. Although I don’t regret it, it would be best to create an online presence before the actual launch.

Facebook

Facebook is by far my most favorite social media. I understand how it works and I know how to use it. I may not always do it as much as I should, but at least I know what I’m doing. I get the most readers through Facebook. So, even before your blog is online, I would definitely go for some interaction. Show your friends what you’re working on, and maybe they’ll share it for you. Slowly, the fire will start to spread. I would also recommend you to join some Facebook groups already so a) you can see how they work and what their rules are and b) so you can participate in some insta-threads or Facebook threads. They’re basically follow-threads where you can leave a link and others will decide whether they want to follow you or not.

I know this is not the organic way to grow. And I know it’s not everyone’s favorite way of growing, but I do think it can be very useful for beginning bloggers. If you have 5.000 followers already, maybe you don’t need to. People will have easier ways to find you. But if you want people to discover your blog and pages that come along with it, I would do it. Because of these types of threads, I found some really cool bloggers and it worked the other way around too. Nothing wrong with that, right?

I could recommend twenty or thirty Facebook groups to join, but you really have to find out what works for you. Every group has different rules and some you might like and some you won’t. Also, I won’t make the list that hundreds of others made already. Call me lazy (or crazy), but I’m just going to refer you to other bloggers. Why try to invent the wheel again? Facebook groups: here and here.

Ok, I’ll give away my absolute favorite group: Blog Passion Project. Why? I love the rules (not too crazy ;-), I love the way it’s organized and I can totally relate to most of the bloggers (subjects).

Twitter

From my most favorite to my least favorite social media channel. I’ve had Twitter for as long as I can remember. At least eight years. But I have never ever been as addicted to it like I am to Facebook or Instagram. I just don’t get it. It’s too fast for me, I can’t be creative there and I don’t like the interaction. Of course, it makes sense to share blog posts, but that can’t be the only reason you’re on Twitter. That would be like a monologue. And not very useful. Some bloggers are sooo good at spamming on Twitter. And that is what you have to be good at, otherwise, you’ll be out of the timeline in no time. To be honest, I just have nothing to say there. But if you do and you are looking forward to being active on Twitter, you totally should. Because you can get some traffic out of it. If you know how to.

Instagram

I love Instagram. I love to use for looking at other people’s pictures, to follow cats and to see what my family and friends are up to. But when it comes to being active on Instagram myself, it’s pretty hard. Sharing pictures is fun and all, but when the quality isn’t good enough or when you don’t post enough, you barely get new followers. When I just started blogging (after six months I’m a seasoned blogger of course), I put in a lot of effort. I had chosen a style for my grid, I had some pictures ready to be posted and I was ready to go. But after a couple of weeks, I thought: I’m never going to be able to keep this style up. I tried something else, but in the end, I just did what felt right: posting whatever I wanted. So when it doesn’t quite fit? Too bad.

When you look at the grids of the biggest bloggers and influencers you’ll see that having a uniform style is not a bad idea. It looks good, it gives some sense of peace and apparently it gets you lots of followers. When you’re lucky of course. Because Instagram’s algorithm hasn’t been at it’s best lately. And let’s be honest, you have to be able to put in quite some time and effort to make Instagram work. And that’s not for everyone. Looking at the feeds of the biggest influencers, I know that it’s their full-time job. They have the freedom to be here and there and have the time to take pictures everywhere. Most of us are at the office during the day and try to squeeze out an article at night. Same goes for the weekends. Especially if you’re a beginning blogger you don’t have the means to go wherever you please to get a nice picture. And if you do, please tell me how?! So do I have tips? Yes. They’re pretty standard, but not bad to repeat, I guess:

• develop a style for your feed
• make it your own
• show a lot of yourself (but not too much)
• have a good bio
• respond to others
• follow bloggers and influencers you like
• get your inspiration from them
• and the rest will come

I know there are more social media than these three, but you just have to figure out what works best for you. Don’t try to do everything, but see where two or three bring you. Focus first.

By the way, I read multiple articles now that say that Instagram’s planning to change the grid. They want to put four pictures in a row instead of three…

Pinterest to me is a social media outlet, but I know it isn’t really. That’s why I won’t talk about it here but in another episode. Because, man, I never knew Pinterest was that useful.

Tuesday 11th of April: D-day

Everything I did: doing research, buying a camera, writing articles, taking pictures, ignoring my boyfriend etc etc, came down to D-day: my blog launch. Oooh, I was so nervous. When you go online, you don’t just wait and see. No, you have to take your time to get noticed. You have to work hard to get some engagement. Readers have to be able to find you after your launch, and just good SEO isn’t going to help you with that.

On the evening I launched my blog, I didn’t go all out. I think I did enough, for what I wanted to achieve on that day. My first day is still the day I had the most visitors. Mostly friends and family probably, but still. On the day of the launch, I let everyone know a pinch of jo was online. On Instagram, on Twitter, on my personal Facebook page, on my business page, and in Facebook groups. It’s so scary to show so much of yourself to a big group of people. But if you don’t do it on the first day, there’s a big chance you won’t do it later either.

I had ten articles online and wanted to show them to the world in the first week, without adding anything new. It was a good step, I think, to have ten online already because people knew exactly what they should look for in a pinch of jo. Ok, I the content somewhat changed, but the essence was there. After a good two first days, my visitor count dropped. Not surprising, because of course no one really knew me yet. It takes time. And especially when you write about personal subjects, like I do. People aren’t instantly interested, they have to get to know you first.

Frequency: how often do I post?

It was my intention to post new articles a week after the launch. But I sped things up a little, to keep the content fresh. Also for your SEO. Still, the question that a lot of bloggers ask: how often is enough? Or too much even? In the Netherlands, we seem to have a mantra that goes something like ‘post five times per week, and maybe that’s enough’. The more you post, the better. But I know that American bloggers have a different perspective. The frequency there is (at least that’s what I’ve read) different. One or two posts should be enough. And I understand the thought behind it. Because with two per week, you have more time to spend on writing. And it’s true. The difference between here and the US (or the UK), I think, is the number of words we write. In the Netherlands, it’s not weird to have articles of less than 500 words, whereas the US-bloggers write blogs of 2.000 words and have them be very successful. I think we don’t have the patience to write long articles? I don’t know.

What I would like to say about this is: do what feels right for you. When I just started out I had to put four per week online, and I noticed that I would ignore the attention my boyfriend gave me. And sometimes when I was having dinner at my parent’s, I used to say ‘I have to go now, because I have an article that needs to go online tomorrow’. And I don’t see my parents every day, so I hated that. Now I do what feels right. Two per week would be ideal, but if I just can’t make it because it’s a busy week at work, I’m at peace with just one. And monsters like these shouldn’t be allowed for more than once per week. Are you tired yet? Because I am.

About me

By the way, don’t forget to write an awesome about me-page. When visitors want to know who you are, they go there. When companies want to work with you, the will look for your motivations.  A little while back a company contacted me because they like my about page so much. It didn’t work out for other reasons, but I’m so glad my ‘long’ about me-page is well received. J. I think it really makes it clear who I am. Show who you really are.

Guys, I’ve passed the 2.000 words mark. I think I’ll call it a day. Maybe you already did halfway. As I said before, I just have a lot to tell because I like talking about it. And again, I hope you find part 2 as useful as part 1. And on to 3 and 4. Want to read part 1 again? You can!

How would or did you launch your blog? 

[:]