Sinds 2021 zit ik in een zéér gezellig en trouw leesclubje, samen met twee lieve vriendinnen. Wij hebben elkaar jaren geleden op kantoor leren kennen en het klikte gewoon. Hoewel we altijd al van elkaar wisten dat we van boeken hielden, deden we pas jaren later wat we eigenlijk al veel eerder hadden moeten doen: een boekenclub beginnen. Ik kan niet anders zeggen dan dat het mijn leven heeft verrijkt. Het is gezellig, ik lees veel meer, leer mijn vriendinnen beter kennen én mijn smaak in boeken is steeds meer gedefinieerd.
Dit zijn mijn persoonlijke doelen voor 2023
februari 15, 2023
Het is alweer midden februari en ik ben nog steeds bezig mijn doelen voor 2023 op te stellen.. Maar hey, ik heb weer zin in doelen stellen. En dat had ik een paar jaar lang niet. Dus dat noem ik vooruitgang. Mijn doelen voor dit jaar zijn deels héél laagdrempelig zoals ik ze graag heb en deels…zitten er een paar doelen tussen die wel een uitdaging gaan vormen, maar dat is ook goed. Het dwingt me om de dingen niet te negeren en mijn kop in het zand te steken. Goed, dit zijn mijn 7 (veelal persoonlijke) doelen voor 2023.
Luchtige boeken voor mama’s die tussendoor willen lezen
september 26, 2022
En met tussendoor bedoel ik: tussen alle dagelijkse heisa door. Tijdens dutjes, ‘s avonds en wanneer je maar tijd hebt. Ik snap namelijk heel goed dat je als moeder niet altijd tijd hebt voor een dikke, zware pil en juist behoefte hebt aan luchtige of toegankelijke boeken die makkelijk weg te leggen zijn én weer makkelijk zijn op te pakken. Dit zijn mijn tips:
Winter is coming: waarom deze winter beter wordt dan de vorige
oktober 11, 2021
Zodra de klok weer een uurtje is teruggezet, zie ik op tegen de maanden die volgen. Ik ben nooit een fan geweest van winter, maar de afgelopen jaren ging het steeds beter. Ik vond het lekker om binnen te zitten, met een kopje koffie of thee, een dekentje, Buttons op schoot en een goed boek, goede serie of mijn laptop op schoot. Vorig jaar winter had ik het zwaar. Ik besefte het toen nog niet, maar ik had het zo zwaar omdat ik mijn trauma aan het verwerken was. Daarnaast sliepen Axel en James niet goed en was er iedere avond wel gedonder. Gek hè, van twee jonge kindjes 😌. Maar ik trok dat niet. En dat kwam door alles wat ervoor gebeurd was. Ik wou dat ik dat eerder inzag, zodat ik eerder hulp had gezocht. Maar ja, je weet hoe het gaat. Je probeert door te gaan met het leven en hoopt dat het vanzelf goedkomt. Niet dus.
Deze dingen doen mij vermoeden dat ik moeder ben
oktober 24, 2020
Ja, sinds ruim 8 maanden ben ik dus moeder van een tweeling. Je zou het bijna vergeten, aangezien ik al maanden bijna niks heb gepubliceerd. Ohja, dat is daarom. Als je me een paar maanden geleden had gevraagd of ik het tweelingmoederschap zwaar vond had ik nee gezegd. Ik had dan gezegd dat ik het wel vond meevallen en dat het zuuulke leuke jochies zijn. Nu is daar nog steeds niets aan gelogen, maar sinds van midden september tot vorige week waren ze me toch een potje moeilijk. Iets met een (gecorrigeerd) zes maanden sprongetje. Anyway, ik had eindelijk weer eens inspiratie nadat ik mezelf hartelijk uitlachte over mijn laatste aankopen. Dat waren echt aankopen waarvan je denkt: goh Johanne, je zou bijna zeggen dat je moeder bent.
A Pinch of Jo: hoe nu verder?
mei 16, 2020
Toen ik drie jaar geleden met A Pinch of Jo begon was ik een zoekende millennial die mogelijk op korte termijn naar het buitenland zou verhuizen. Nu ben ik nog steeds diezelfde zoekende millennial. Maar ben ik ook moeder van twee kiddos (klinkt nog steeds zo raar!) en hebben we een koophuis in Nederland. Wij gaan voorlopig nergens heen. Waar ik voorheen schreef over boeken, zelfstandig ondernemerschap, angsten en poes Buttons, is mijn leven nu heel anders. Natuurlijk zullen die onderwerpen nog steeds de revue passeren, en dan vooral Buttekop, maar mijn leven heeft simpel gezegd een flinke ommezwaai gemaakt. Ik kan er niet meer omheen: ik heb twee kinderen en zal daar ook veel over gaan schrijven.
Meer dan ik ooit durfde dromen: een eeneiige tweeling
november 19, 2019
Misschien heb je het al op Instagram of Facebook voorbij zien komen, maar ik ben (wij zijn ;-)) zwanger van een eeneiige tweeling! Doodeng, ongelofelijk spannend, maar tegelijkertijd ook heel leuk. Natuurlijk! Ik bedoel, ik weet al heel lang dat ik moeder wilde worden. Dus ik ben heel dankbaar dat het eindelijk gaat gebeuren. Door omstandigheden ging dat niet zo snel als ik ooit hoopte. Maar dat geeft niet.
A Pinch of Jo bestaat 2 jaar! (‘Oh, blog je nog dan, Johanne?’)
april 11, 2019
Oh jongens, vandaag bestaat mijn blog alweer 2 jaar en wat heb ik ‘m toch laten verslonzen de afgelopen paar maanden. Als ik heel eerlijk ben, zit ik daar niet mee. Mijn focus ligt tijdelijk ergens anders en het bloggen loopt wel weer los. Soms moet je loslaten om vooruit te kunnen, toch? Meestal hoort bij zo’n mooi jubileum een winactie, maar ook dat laat ik voor nu los. Ik weet al wel wat ik op een gegeven moment wil weggeven, maar doe dat misschien wel bij mijn 2,5 jarig blogbestaan of misschien op een ander mooi moment. Voor nu wil ik in ieder geval een paar wijze lessen of veranderingen door en op mijn blog met je delen!
Een kleine ode aan iedereen die ik liefheb ❤
januari 31, 2019
Januari was niet mijn maand. Op zijn zachtst gezegd. Ik (en mijn vriend in mindere mate) moest even iets doorstaan. Soms test het leven je, lijkt het wel. Om te kijken of je wel bestand bent tegen dingen. Ofzo. Ik weet niet, het is gewoon moeder natuur die af en toe haar dingetje doet. En dat is prima, het hoort er allemaal bij. Maar leuk is anders. Ik heb echt een paar emotioneel zware weken achter de rug, maar ik merk dat het eindelijk wat beter gaat. En ondanks de zware tijd, heb ik ook hele mooie beseffen opgedaan. Het besef dat mijn vriend en ik ook de zwaardere dingen des leven samen aankunnen. Dat ik ver weg van iedereen ook de zware dingen des levens aankan. Dat ik de beste ouders, broertjes en vriendinnen ter wereld heb. En ook collega’s. Die alles voor je willen doen. En je iedere dag dat je op kantoor bent iets lekkers geven. Want zij weten: Johanne wordt gelukkig van eten.
Innerlijke rust en waarom mijn focuswoord zo lang op zich liet wachten
januari 7, 2019
De afgelopen paar weken heb ik tientallen blog posts en Instagram-berichten voorbij zien komen over doelen voor 2019. Voornemens voor 2019. Focuswoorden. Woorden van het Jaar. Etcetera. En alles wat ik kon denken was: … Conclusie: er kwam niet zo veel uit. En waarom niet? Omdat ik moe ben. Moe van die continue onrust in mijn lijf. Heel vaak kan ik het negeren en vind ik het niet moeilijk om positief en dankbaar te blijven. Immers, zo zwaar is mijn leven ook niet. Maar zo aan het eind van vorig jaar zat mijn hoofd ineens te vol. Ik kreeg geen letter meer op papier. Het hele alfabet danste voor mijn ogen en inspiratie was ver te zoeken. En toen wist ik het. Ik wist ineens waar ik in 2019 bewust aan wil werken: innerlijke rust.
