Je hoort en leest zo vaak over nieuwe moeders die ’s nachts met liefde iedere 2/3 uur opstaan voor hun kindje. Om hem of haar voeden, te knuffelen of wat hij of zij op dat moment ook maar nodig heeft. Ik was niet een van die moeders. Ondanks dat ik altijd al wist dat ik moeder wilde worden en er ook heel veel leuk aan is, kijk ik NIET met weemoed terug naar de newborn tijd. Dat kan er natuurlijk mee te maken hebben met dat we de eerste negen weken van Axel en James hun leven in het ziekenhuis leefden. En we daar alleen maar stress hebben ervaren. Zo veel stress, dat ik gewoon op was toen we thuiskwamen.
A Pinch of Jo: een blog over moederschap combineren met werken en meer
april 2, 2021
Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat ik het aankondigde: A Pinch of Jo gooit het roer om. Een jaar geleden wist ik nog niet precies hoe, wat en waar. Maar na een flinke brainstormsessie met mezelf, ben ik eruit. A Pinch of Jo is geen millennial lifestyle blog meer. Het is een blog over een tweelingmama die alle balletjes in de lucht probeert te houden. En dat vooral thuis. De blognaam vind ik nog steeds bij mij passen, want ik geef nog steeds een pinch van mening ;-), maar het wordt in een ander jasje gestoken. Wat betekent dit allemaal precies?
Mijn woord van het jaar is…HERSTEL
januari 12, 2021
Joe, ik hop weer eens on the bandwagon. Vorig jaar heb ik geen woord van het jaar opgeschreven, maar dat was vast gezin, moederschap of geluk geweest. Als ik toen toch eens wist wat ik nu weet… Laatst las ik de blog van Freelennse over haar woord van het jaar en ik voelde me geïnspireerd om er toch weer eens…read more
Deze dingen doen mij vermoeden dat ik moeder ben
oktober 24, 2020
Ja, sinds ruim 8 maanden ben ik dus moeder van een tweeling. Je zou het bijna vergeten, aangezien ik al maanden bijna niks heb gepubliceerd. Ohja, dat is daarom. Als je me een paar maanden geleden had gevraagd of ik het tweelingmoederschap zwaar vond had ik nee gezegd. Ik had dan gezegd dat ik het wel vond meevallen en dat het zuuulke leuke jochies zijn. Nu is daar nog steeds niets aan gelogen, maar sinds van midden september tot vorige week waren ze me toch een potje moeilijk. Iets met een (gecorrigeerd) zes maanden sprongetje. Anyway, ik had eindelijk weer eens inspiratie nadat ik mezelf hartelijk uitlachte over mijn laatste aankopen. Dat waren echt aankopen waarvan je denkt: goh Johanne, je zou bijna zeggen dat je moeder bent.
Lieve verpleegkundige
oktober 15, 2020
Misschien vind je het raar dat ik jou nu zo een brief stuur. Immers, je hebt mij niet verzorgd, maar mijn kindjes. Denk je. Ergens is dat wel waar, natuurlijk. Je hebt mijn kleintjes gevoed, verschoond en geknuffeld. Maar je deed meer dan dat. Je was lief voor mijn baby’s. Ik kon zien dat je echt om ze gaf. Je geeft waarschijnlijk om iedere baby die je verzorgt, maar dat maakt niet uit. Het gaat erom dat ook om die van mij werden gegeven. Maar weet je wat je nog meer deed? Je gaf ook om mij. Op een bepaalde manier.
Uitzetlijst baby | Onmisbare producten die ik voor de baby’s kocht
mei 27, 2020
Overal op het internet vind je baby uitzetlijstjes met spullen die je absoluut moet komen voordat je baby er is. Hele logische dingen als luiers, kleertjes en een babyfoon bijvoorbeeld. Ik heb me totaal niet aan die lijst gehouden en heb mijn eigen weg gevolgd. Ik liet me leiden door hoe de dingen gingen en heb me daarop aangepast. Zodoende heb ik nu een heel duidelijk beeld van wat wij en de jongens nodig hadden en wat nu echt goede aankopen geweest. Wat zijn volgens mij onmisbare producten voor een baby?
Mijn bevallingsverhaal | Stress, huilen en opluchting
mei 25, 2020
Mijn bevallingsverhaal is geen emotioneel verhaal. Wat ervoor en erna gebeurde was wel zwaar, maar de bevalling was dat niet. Toch is het eentje die de meeste vrouwen niet voor ogen hadden. Al had ik wel een geboorteplan, wist ik al heel lang: het gaat waarschijnlijk toch niet zoals ik wil. En dat ik rekening moest houden met een keizersnede wist ik ook al tijden.
How’s Life? | Een kleine update
mei 11, 2020
Zoals je misschien wel hebt gemerkt heb ik de afgelopen tijd niet heel veel geblogd. En dat is ook niet gek met een tweeling. Tussen februari en nu is er veel gebeurd. Naast dat de jongens zijn geboren, is het leven nu heel anders dan vóór februari. Niet alleen voor mij, maar voor iedereen. Natuurlijk. Daarom doe ik even een kleine update. Omdat het kan.
In het ziekenhuis met de tweeling en het Coronavirus om ons heen
maart 20, 2020
Geschreven op 16 maart 2020 (goh –>) – Het is 16 maart en de tweeling en ik zitten alweer exact zes weken in het ziekenhuis. Papa kan er even niet bij zijn omdat hij mogelijk contact heeft gehad met iemand met het coronavirus. Niet dat dat bevestigd is. De huisarts heeft diegene niet getest maar wel gezegd dat hij er vanuit moest gaan dat het om corona ging. Alsof er in de winter geen andere virusjes de ronde doen (niet om corona te bagatelliseren). Ik snap dat het om safety first gaan en het een voorzorgsmaatregel is, maar dit heeft ervoor gezorgd dat ik nu ruim een week helemaal alleen met Axel en James ben. Mijn ouders kunnen er helaas ook niet bij zijn omdat bezoek in het ziekenhuis nauwelijks meer is toegestaan. Bovendien wil ik hen ook niet blootstellen aan een mogelijke brandhaard (want dat worden ziekenhuizen wellicht). Geen papa voor de jongens, geen steun voor mij.
