Ik ben nooit heel ambitieus geweest. Een financieel stabiel leven, met een leuke baan, fijn huis, leuke vriend en geweldige kinderen leek me genoeg. En daar kan ik me nog steeds in vinden. Sinds Axel er James er zijn ben ik minder gaan werken en dat hakt er financieel natuurlijk flink in. Ik heb namelijk nog geen goede alternatieven gevonden om efficiënter met de tijd die ik wél heb om te gaan. Inmiddels heb ik naar mezelf de ambitie uitgesproken dat ik echt financieel onafhankelijk wil zijn, meer werk wil maken van Miss Petite en eindelijk eens echt iets wil doen met mijn blog.
10 food feitjes over mij | Heel raar, raar &(of) niet zo raar
september 14, 2021
Wie mij een beetje kent, weet dat eten en praten over eten belangrijke onderwerpen in mijn leven zijn. Jaren geleden schreef ik er immers al over, haha. Ik denk niet dat ik hele opvallende eetgewoontes heb (of misschien ook wel), maar ik voelde me door andere bloggers (sorry, ik weet niet meer wie!) geïnspireerd om eens tien food feitjes te delen. Food facts. Voedselfeitjes. Wat je maar het lekkerste vindt klinken. Here we go.
A Pinch of Jo: een blog over moederschap combineren met werken en meer
april 2, 2021
Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat ik het aankondigde: A Pinch of Jo gooit het roer om. Een jaar geleden wist ik nog niet precies hoe, wat en waar. Maar na een flinke brainstormsessie met mezelf, ben ik eruit. A Pinch of Jo is geen millennial lifestyle blog meer. Het is een blog over een tweelingmama die alle balletjes in de lucht probeert te houden. En dat vooral thuis. De blognaam vind ik nog steeds bij mij passen, want ik geef nog steeds een pinch van mening ;-), maar het wordt in een ander jasje gestoken. Wat betekent dit allemaal precies?
Mijn woord van het jaar is…HERSTEL
januari 12, 2021
Joe, ik hop weer eens on the bandwagon. Vorig jaar heb ik geen woord van het jaar opgeschreven, maar dat was vast gezin, moederschap of geluk geweest. Als ik toen toch eens wist wat ik nu weet… Laatst las ik de blog van Freelennse over haar woord van het jaar en ik voelde me geïnspireerd om er toch weer eens…read more
Lieve verpleegkundige
oktober 15, 2020
Misschien vind je het raar dat ik jou nu zo een brief stuur. Immers, je hebt mij niet verzorgd, maar mijn kindjes. Denk je. Ergens is dat wel waar, natuurlijk. Je hebt mijn kleintjes gevoed, verschoond en geknuffeld. Maar je deed meer dan dat. Je was lief voor mijn baby’s. Ik kon zien dat je echt om ze gaf. Je geeft waarschijnlijk om iedere baby die je verzorgt, maar dat maakt niet uit. Het gaat erom dat ook om die van mij werden gegeven. Maar weet je wat je nog meer deed? Je gaf ook om mij. Op een bepaalde manier.
Mijn bevallingsverhaal | Stress, huilen en opluchting
mei 25, 2020
Mijn bevallingsverhaal is geen emotioneel verhaal. Wat ervoor en erna gebeurde was wel zwaar, maar de bevalling was dat niet. Toch is het eentje die de meeste vrouwen niet voor ogen hadden. Al had ik wel een geboorteplan, wist ik al heel lang: het gaat waarschijnlijk toch niet zoals ik wil. En dat ik rekening moest houden met een keizersnede wist ik ook al tijden.
Mijn laatste tien quarantaine-aankopen
mei 20, 2020
Dat thuiszitten doet wat met je, hoor. Ook kooptechnisch. Nu kocht ik al veel online, maar sinds corona koop ik echt alles online. Een wandeling naar de Hema, Kruidvat of een fietsrit naar de H&M of Intratuin zit er voor mij even niet in. Wij houden nog steeds zoveel als mogelijk afstand van de buitenwereld, grotendeels voor de jongens. Bijna iedere dag staat de meneer van PostNL voor de deur. We hebben bijna een persoonlijke afstandsrelatie. Zo erg is het. Ja. Soms heb ik het idee dat hij het helemaal zat is om hier iedere dag een pakketje te moeten droppen. En dan heb je nog de mensen van DPD en DHL die inmiddels kennissen aan het worden zijn. De bijkeuken staat vol met dozen van de zooi (natuurlijk is het geen echte zooi) die ik koop. Het enige dat we niet online doen, is boodschappen. Wat mijn laatste tien aankopen waren?
A Pinch of Jo: hoe nu verder?
mei 16, 2020
Toen ik drie jaar geleden met A Pinch of Jo begon was ik een zoekende millennial die mogelijk op korte termijn naar het buitenland zou verhuizen. Nu ben ik nog steeds diezelfde zoekende millennial. Maar ben ik ook moeder van twee kiddos (klinkt nog steeds zo raar!) en hebben we een koophuis in Nederland. Wij gaan voorlopig nergens heen. Waar ik voorheen schreef over boeken, zelfstandig ondernemerschap, angsten en poes Buttons, is mijn leven nu heel anders. Natuurlijk zullen die onderwerpen nog steeds de revue passeren, en dan vooral Buttekop, maar mijn leven heeft simpel gezegd een flinke ommezwaai gemaakt. Ik kan er niet meer omheen: ik heb twee kinderen en zal daar ook veel over gaan schrijven.
How’s Life? | Een kleine update
mei 11, 2020
Zoals je misschien wel hebt gemerkt heb ik de afgelopen tijd niet heel veel geblogd. En dat is ook niet gek met een tweeling. Tussen februari en nu is er veel gebeurd. Naast dat de jongens zijn geboren, is het leven nu heel anders dan vóór februari. Niet alleen voor mij, maar voor iedereen. Natuurlijk. Daarom doe ik even een kleine update. Omdat het kan.
In het ziekenhuis met de tweeling en het Coronavirus om ons heen
maart 20, 2020
Geschreven op 16 maart 2020 (goh –>) – Het is 16 maart en de tweeling en ik zitten alweer exact zes weken in het ziekenhuis. Papa kan er even niet bij zijn omdat hij mogelijk contact heeft gehad met iemand met het coronavirus. Niet dat dat bevestigd is. De huisarts heeft diegene niet getest maar wel gezegd dat hij er vanuit moest gaan dat het om corona ging. Alsof er in de winter geen andere virusjes de ronde doen (niet om corona te bagatelliseren). Ik snap dat het om safety first gaan en het een voorzorgsmaatregel is, maar dit heeft ervoor gezorgd dat ik nu ruim een week helemaal alleen met Axel en James ben. Mijn ouders kunnen er helaas ook niet bij zijn omdat bezoek in het ziekenhuis nauwelijks meer is toegestaan. Bovendien wil ik hen ook niet blootstellen aan een mogelijke brandhaard (want dat worden ziekenhuizen wellicht). Geen papa voor de jongens, geen steun voor mij.
