Food is life: 10 x hierdoor verdwijnt mijn zelfcontrole als sneeuw voor de zon

Ja hoor, heb je haar weer met een post over eten. Ik kan er niets aan doen! Ik houd te veel van eten. Er zijn zo veel lekkere dingen op deze planeet, dat ik soms van gekkigheid niet meer weet hoe het zit. Food is life zeggen ze weleens hè? Nou, dat is het in mijn geval zeker. Maar ja, gezond eten is daarom dus een probleem voor mij. Want dat wil ik stiekem heel graag. Nee, ik ben niet dik. Ja, ik zou wel graag wat strakker willen zijn. Ik weet dat ik ook moet sporten om dat te bereiken. Maareh, niet te snel hoor! Eén ding tegelijk. Dus eerst gezond eten en dan krijg ik hopelijk ook de energie (en zin) om te sporten. Welke verleidingen zijn voor mij het allergrootst?

Tony Chocolonely zeezout karamel

Als ik trek heb denk ik aan Tony. Als ik geen trek heb denk ik aan Tony. Wie? Tony Chocolonely natuurlijk. Onze beste chocoladevriend. Ondanks dat er telkens (limited) smaakjes op de markt komen, blijft de combinatie van zeezout en karamel mijn favoriet. Ik kan het niet uitleggen. Het is zo’n perfecte combo. En anderen weten dat natuurlijk, want er is zeezout-karamel ijs, er zijn koekjes en namaak-chocolade. De verslaving heb ik inmiddels redelijk onder controle, maar één misstap en ik ben weer terug bij af.

Doritos Nacho Cheese MET guacamole

Huilen dit. Ik heb nu alweer zin in. Komt vast omdat ik zo met het avondeten moet beginnen. Nee, wacht. Hier heb ik altijd zin in. Doritos nacho cheese met homemade guacamole is misschien wel één van de beste dingen op aarde? Of overdrijf ik nu? Het kan ook zijn dat ik dit bij ieder punt ga zeggen hoor.

McDonald’s #sorrynotsorry

Sorry. Ik weet niet wat dat is met mij en McDonald’s. Mijn broertjes hebben dezelfde afwijkingen. Het zijn inmiddels volwassen mannen, maar iedere keer als zij ergens een grote M zien, dan flippen ze ‘m helemaal de pan uit. Dat heb ik nog net niet. Maar vaak vrijdags’ op werk of in het weekend begint het toch een beetje te borrelen. Dan heb ik ineens tijd om erover na te denken lijkt wel. En dan is zo’n dikke vette Big Mag ineens heel aantrekkelijk. Of een cheeseburger. Of een Big Tasty met bacon. Ok, doei.

Papa’s taarten

Ja, mijn papa maakt de allerbeste taarten ter wereld (vind ik dan). Hij heeft zijn Amerikaanse roots mee natuurlijk. Want in de VS kunnen ze er wat van hoor, taarten maken. En dan heb ik het niet over chocolade- of appeltaarten (hoewel die ook heerlijk zijn), maar over pompoentaart en pecantaart, over blauwe bessentaart en over kersentaart. Want dat kan mijn vader als de beste . Klinkt alsof ik overdrijf en bevooroordeeld ben hè? Maar het is echt waar. ;-). Mijn vriend en ik wonen tegenwoordig niet meer om de hoek, dus iedere keer als we daar gaan eten, maakt hij (of mijn moeder) wel iets lekkers. Een pluspuntje aan verder weg wonen!

Spaanse chorizo en ham

We gaan van mijn vader naar mijn vriend. Want dit is zijn schuld als Spanjaard. Die stommerd neemt maar overheerlijke chorizo en ham mee terug als hij in Spanje is geweest, of hij vraagt zijn moeder om het op te sturen. De chorizo en jámon hier zijn er werkelijk niets bij. Dus als we het weer eens in huis hebben eten we te pas en te onpas een lading chorizo (al dan niet door de tortilla) en ham. Ook als het niet logisch is om te doen.

Donuts

Nog zo’n zoete zwakte. Ik ben eigenlijk helemaal niet zo’n snoepkont, maar zodra het op zoetigheden als donuts, taarten en chocolade aankomt, wel. Het idiote is dat het bij donuts te maken heeft met hoe ze eruit zien. Als ik weer voor zo’n kraampje sta waar donuts in allerlei kleuren en maten liggen raak ik mezelf kwijt. Zelfs die donuts in de Albert Heijn, die zijn helemaal niet zo spannend, maar daar hark ik er ook drie achter elkaar van weg. Vooral die met choco.

Brownies

Brownies uit een pakje, rocky road van de Appie en echte zelfgemaakte. Het maakt bijna niet uit, brownies zijn lekker. Die uit het pakje zijn natuurlijk een stuk minder, maar de essentie van de brownie zit erin. Dus heel soms is dat goed genoeg, wat mij betreft.

Mayonaise

Vroeger at ik best vaak patat van de Febo. Niet alleen tijdens of na het uitgaan, maar ook gewoon na schooltijd als ik even de stad in ging. De mayo die daarbij zat lepelde ik gewoon met mijn vinger op, als de patatjes op waren. Nu nog steeds eet ik het bij de patat, doe ik het op brood (ook broodjes ei), bij de tosti, noem maar op. Zonder mayo eet ik geen friet hoor!

Alle soorten pasta

Ik denk dat ik minstens twee keer per week pasta eet. Niet dat dat zo erg is, maar pasta is natuurlijk wel een mega caloriebom (overigens houd ik er niet van om over calorieën te praten, dus dat doe ik verder ook niet). En ik schep niet van die modelbordjes op. Nu is het tegenwoordig wel iets minder gelukkig, want zo bomvol zitten van pasta voelt ook niet goed. Pasta carbonara en pasta bolognese (beide niet uit pakjes, dus dat scheelt al zoveel) zijn thuis favoriet. Nu hebben Italiaanse wetenschappers ontdekt dat pasta helemaal niet zorgt voor een gewichtstoename. Nu snap ik dat je niet zo geneigd bent om een Italiaans onderzoek over hét eten van Italië te geloven, maar stiekem is het best interessant toch? En: misschien is het verstandig om het niet iedere dag te eten 😉 Aten jullie vroeger trouwens ook weleens spaghetti met ketchup en parmezaanse kaas?

Twee keer per dag avondeten

Als we na ons avondeten nog wat overhebben, gooi ik alles in een bakje en neem ik het de volgende dag mee naar werk. Op zich niet heel slecht toch? Maar soms voelt het alsof het niet hoort. Alsof ik niet twee keer per dag spaghetti moeten eten, alsof ik niet eerste een dikke gevulde wrap moet eten als lunch en dan ‘s avonds gewoon weer een bord vol schep. Aan de andere kant is het ook niet alsof ik iedere dag met een dikke hamburger achter mijn bureau zit. Tja, relativeren is ook een kunst.

Serieuze noot: lekker ongezond eten is natuurlijk niet erg zo nu en dan. Maar soms heb ik het gevoel dat het bij mij wat de overhand neemt. Ik mag echt niet klagen hoor en dat doe ik ook niet. Soms ben ik echter wel bang voor hoe het er aan de binnenkant uitziet. Want ook al zie je het niet, ongezond eten doet intern natuurlijk ook hartstikke veel. Het probleem is alleen dat omdat ik het aan de buitenkant niet zie, ik die noodzaak niet direct voel om mijn eetgedrag aan te passen. Mijn intrinsieke motivatie (ook al zo’n probleem bij sporten) is weer eens niet voldoende om een echte gedragsverandering te bewerkstelligen. Ik denk dat als ik volwaardige alternatieven heb gevonden, dat het me wel gaat lukken. Maar zover ben ik nog niet gekomen.

P.s.: valt het op dat als het om eten gaat, dat de artikelen langer zijn dan normaal?

Wat zijn echt jouw grootste struikelblokken als het gaat om gezond eten? Of heb je nog tips voor fijne gezonde snacks?