Introvert en moeder zijn: hoe gaat dat samen?

Heel lang noemde ik mezelf ambivert, omdat ik best goed kan kletsen en ook small talk (niet te lang) geen probleem vind. Maar ik moet zó verschrikkelijk bijkomen van sociaal doen. Ik hou van stilte, tijd voor mezelf is heilig en ik kan niet goed tegen veel geluid. En laat ik nu net twee kinderen hebben die (als ze wakker zijn) nooit stil zijn, twee dutjes doen (waarvan één een halfuur) en lange tijd iedere avond wakker werden. Meer dan ooit besef ik: ik ben introvert. Hoe overleef je als introvert het moederschap? 

Klinkt dramatisch hè? En dat is het soms ook. Soms wordt het gehuil, gezeur en het niet alleen zijn me even te veel. Vooral nu we dankzij corona nergens heen kunnen, voel ik dat vaker. Denk ik. Ik weet niet eens hoe het is om kinderen te hebben zonder corona in de wereld. Zoals velen met mij. Bizar, niet? 

Bedtijd is heilig

Van tevoren had ik nooit gedacht zoveel behoefte te hebben aan alleentijd nu ik moeder ben. Maar ik weet nu: ik heb het echt nodig om mezelf te zijn. Zoals Shirley Visser ook in haar boek De introverte moeder schrijft: “Bedtijd is hier in huis dan ook heilig. Zodra de jongens op bed liggen en ik eindelijk op de bank plof, heb ik de behoefte aan een moment voor mezelf. Of dat nu betekent dat ik ga lezen, een televisieprogramma kijk of doelloos op mijn telefoon zit te scrollen, zolang ik geen ‘mamaaaa’ hoor, vind ik het echt heerlijk.” Daarna zegt ze dat ze het lastig vindt dat haar me-time momenten worden verstoord door haar vriend die haar vraagt hoe haar dag was. Dat klinkt hard, maar ik snap wel wat ze zegt. Ik kan niet goed sociaal zijn, vlak nadat ik de jongens naar bed heb gebracht. Als Iván dan wil praten, ben ik vaak kortaf en afgeleid. Pas later ben ik beschikbaar voor een normaal, volwassen gesprek. 

Het verschil met voorheen (pre-kids en pre-corona) is dat ik ook toen al veel thuiswerkte, maar dagenlang helemaal voor mezelf had. Iván zat elke dag op kantoor, dus ik kon mijn ding doen thuis, zonder me gehaast te voelen. Zonder te voelen alsof Iván ‘s avonds te veel voor me zou zijn en dat is hij nu soms wel. En dat komt niet door hem. Ik ben op. Uitgeblust. Leeg. En dat bedoel ik helemaal niet negatief ten opzichte van mijn jongens. Zij zijn gewoon dreumesen die hun ding doen. Maar het is natuurlijk wel zo dat ik (mede door corona) bijna nooit een rustmoment heb en dat weegt zwaar op mijn introverte hart. 

Myers-Briggs ISFP-T

Volgens de Meyers-Briggs persoonlijkheidstest ben ik een ISFP-T (introversie, observatie, voelen, waarnemen). Ouders met dit ‘type introversie’ zijn warm, praktisch en relaxed. Ze proberen hun kinderen iedere dag iets leuks bij te leren of proberen iedere dag iets leuks met hun kind te doen. Ze dagen hun introversie uit door actieve interactie met hun kind en veel quality time. Dat kunnen spontane tripjes zijn, klussen in huis of lekker samen bakken. ISFP-T, ofwel adventurers, zijn de meest relaxte ouders en vinden dat kinderen nieuwe dingen moeten ontdekken en ervaren, fouten moeten maken en ervan leren én weten dat ze altijd thuis kunnen komen.

En ik kan me hier wel in vinden. Ik zie mezelf absoluut niet als een spannende moeder, omdat ik echt vind dat ze zelf moeten leren spelen (natuurlijk speel ik mee als ze moeite hebben). Maar het lijkt me wel ongelofelijk leuk om samen te bakken en als er geen corona was/ik niet met twee dreumesen alleen op pad moest (doordeweeks dan) hadden we veel meer leuke dingen buitenshuis gedaan. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen leren en ervaren. Dat ze fouten mogen maken. En dat ze altijd bij ons terecht kunnen. Ik wil dat ze goed kunnen aangeven wat ze willen en niet willen en ik vind dat we dat te respecteren hebben. Dwingen vind ik een no go. Eigenlijk vind ik dit deel van mijn introversie niet eens zo introvert, maar blijkbaar is dit toch een belangrijk onderdeel van ‘mijn type’. En zo zie je ook meteen dat er veel verschillende soorten introversie zijn. 

Hoe kom ik voor mezelf op? 

Aan het einde van de dag ben ik hoe dan ook vaak op. Het is heel dubbel. Ik sta iedere dag op met veel zin om ze te zien en bij ze te zijn en aan het einde van de dag kan ik ze soms niet snel genoeg in bed leggen, haha. Maar hoe kom ik daarna voor mijn eigen belangen op? 

Ik geef de jongens soms iets meer tv-tijd dan ik zou willen om zelf even tot rust te komen. Ik ga één keer per maand naar mijn ouders, zodat ik daar mijn ding kan doen en de jongens goed worden opgevangen door mijn ouders. En ik geef, net als Shirley bij haar vriend, veel beter dan vroeger bij Iván aan dat ik even niet wil praten. Sinds ik moeder ben, ben ik daarin veranderd. En hij had niet goed genoeg door dat ik mijn eigen tijd nu ‘s avonds nodig heb. Dat is ook niet raar als ik het hem niet vertel. Dus nu zit ik vaak ‘s avonds op de bank met een boek en zet ik daarna een serie aan die ík leuk vind. Niet eentje die Iván ook leuk vindt (want dan neigen we toch meer naar zijn smaak). Dus dan kijk ik luchtige series of geweldige series met Mandy Moore waarbij ik miljoen keer moet huilen (This is us). Tijdens de dutjes van de jongens doe ik wat ik wil en dat betekent vooral niet schoonmaken of de vaatwasser in- of uitruimen. Dat betekent op mijn eigen tempo werken aan mijn eigen projecten. Dat betekent schrijven. Ontdekken en leren. Dingen doen die ik leuk vind en waar ik niemand anders voor nodig heb dan mezelf. 

De introverte moeder

Wil je meer lezen over introvert én moeder zijn? Dan raad ik je het boek De introverte moeder van Shirley Visser aan. Het hangt wel een beetje van de leeftijd van je kinderen af of je het hele boek interessant vindt. Er is namelijk een heel hoofdstuk over de basisschooltijd en daar heb ik nu nog niet zo veel aan. Verder vond ik het wel oprecht heel fijn om herkenbare dingen te lezen en te weten dat ik niet alleen ben. Introverte moeders hebben ook gewoon het recht om moeder te zijn, ondanks dat ze hun kinderen misschien vaker dan anderen vermoeiend vinden (of niet, misschien zijn extraverte moeders wel even moe!). Ik hou niet minder van mijn kinderen dan andere moeders dat doen en ik doe absoluut niet minder mijn best dan anderen dat doen. De energieverdeling is gewoon anders. En dat is helemaal niet erg.

*Dit artikel bevat een affiliate link