Ik beschouw het leven vaak als één grote ‘wat-als-situatie’ of ‘als-ik-niet…-situatie’. Dat betekent dat ik vaak nadenk over hoe anders mijn leven had kunnen zijn als één ding me niet was overkomen (of juist wel) of wat er was gebeurd als iets anders op mijn pad was gekomen. Het leven brengt je op zoveel plekken en in zoveel situaties. Haal er één uit en je weet gewoon dat als die situatie niet was voorgekomen, je heel ergens anders was geweest. Ik bedoel, omdat jij psychologie hebt gestudeerd, ben je waarschijnlijk psycholoog. Maar wat nu als je op je achttiende en hele andere studie koos? Dan had je leven er zo anders uitgezien. Had je wel de vrienden gehad die je nu hebt? Had je dan wel je vriend/man ontmoet? Dit vind ik dus echt super interessant om over na te denken.
Als ik geen communicatie had gestudeerd, was ik…
…waarschijnlijk iets heel anders gaan doen. Grote kans dat ik psychologie of sociologie was gaan studeren. Ik wist pas veel later dat ik eigenlijk liever Nederlands wilde studeren, maar ja, toen was het al te laat. Op mijn achttiende, aan het begin van studentenleven, stond ik totaal niet stil bij het idee dat ik later wilde gaan schrijven. Wist ik veel. Wist toen nog niet eens dat ik het kon.
Als ik niet acht jaar had gestudeerd, was ik…
…veel eerder klaar geweest (gevalletje duh!). Als ik precies de vier jaar gebruikt had die ik er eigenlijk voor had, was ik net voor de crisis afgestudeerd. Of misschien nét middenin de crisis. Wie weet wat ik dan had gedaan. Ik heb veel geluk gehad met het vinden van mijn eerste schrijversbaantje in 2011, anders had ik nooit ontdekt dat ik juist dát zo leuk zou vinden.
Als ik niet kon schrijven, was ik…
…oh, jongens. Géén idee wat ik dan had gedaan. Ik denk dat ik dan communicatiemedewerker was geweest, zonder de schrijfskills. Geloof me, daar zijn er genoeg van. Vind ik altijd zo vervelend, want als communicatiemedewerker moet je best veel schrijven. Webteksten, brochures, flyers, persberichten, weet ik het wat! Dus ja, ik denk dat? Maar ja, zonder schrijfskills kan ik niet heel veel. Misschien had ik me dan meer gespecialiseerd in social media, of SEO. Een andere tak van sport, zeg maar.
Als ik mijn vriend niet kende, zou ik…
…hoogstwaarschijnlijk nog in Groningen wonen. Eén van de grootste veranderingen die hij met zich mee heeft gebracht, is mijn afscheid uit Groningen. Wie had dat ooit gedacht? Ik niet hoor. En dan was ik waarschijnlijk ook geen freelancer geweest (goh, wat doet die jongen met me??) en had ik een zekerder leven. Niet dat het leven nu zo verschrikkelijk onzeker is, maar er zijn nog wat open eindjes. En dat is niet erg. Ik denk juist dat ik het nodig heb. Anders loop ik vast.
Als ik geen Fiat 500 kon hebben, kocht ik…
…een Citroën DS. Of een Opel Adam Rocks. Ik hou van leuk vormgegeven autootjes. Vind BMW’s, Audi’s en andere luxe bakken ook best mooi, maar ja, kan ik nie’ betalen. En als ik al het geld van de wereld had kocht ik een Tesla. En een Fiat 500. Fangirl.
Wat als je niet op die ene vacature had gesolliciteerd? Niet in die exacte trein was gestapt? Of per ongeluk juist die ene kroeg instapt waar je nóóit komt? Dit zijn echt vragen waar ik regelmatig bij stil sta. Want mijn keuzes om die dingen wel of niet te doen, hebben zulke grote gevolgen gehad voor de rest van mijn leven. Het zijn geen zware gedachten hoor, vind het vooral grappig om daar soms over na te denken.
Wat is één grote levenskeuzes of ‘levensoverkomen’ waar jij weleens over nadenkt?
Ja, interessant! Ik ben in 2010 een paar maanden naar Griekenland gegaan. Als ik dat niet had gedaan had ik mijn vorige baan niet gehad. En mijn vriend niet gekend. En was ik niet verhuisd daarom. En ga zo maar door, haha!
O ja, zo bedenk ik ook weleens hoe anders mijn leven eruit had gezien. Wat als ik gewoon mijn vwo af had gemaakt en was gaan studeren, ipv de overstap naar mbo en op mijn 17e gaan werken?
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik echt nooit ‘wat als…’ Nu door je artikel denk ik er over na, maar ik zou het echt niet weten. Ik vind het nu het mooist. Ik denk wel eens: ‘Als we nu een baan hadden in loondienst en een huis hadden kunnen kopen, dan… waren we maar aan het werken terwijl Anna naar de opvang moest. Dus ik vind het niet echt aantrekkelijk om zo te denken. Als ik het anders wil, dan kan ik dat nu doen.
Ik vind dit stiekem ook een boeiende vraag om weleens over na te denken. Niet op een negatieve manier, maar net als jij gewoon door even bij die vraag stil te staan. Zelf vraag ik me dat vooral af bij mijn studie. Ik ben ooit heel toevallig na een last-minute studieswitch en zonder enige oriëntatie bij de studie Nederlands uitgekomen. De beste studiekeuze achteraf gezien, maar ik vraag me weleens af wat ik zou zijn geworden als ik bijvoorbeeld psychologie of rechten was gaan studeren. Of wat nu als ik bepaalde “fouten” nooit had gemaakt en daardoor een paar wijze lessen niet had geleerd? Ik denk dat die “fouten” mij ook juist wel wat positiefs hebben gebracht. Vind het wel mooi om daarbij stil te staan!
Leuk om te horen trouwens dat je misschien wel Nederlands had willen studeren 🙂
Oeeh hier denk ik ook regelmatig over na! Als ik als 19-jarige écht had geweten wat ik wilde, had ik sowieso iets anders gestudeerd en was ik waarschijnlijk die periode wel gelukkiger geweest, maar dan had ik ook een van mijn beste vriendinnen niet leren kennen. En als ik niet acht jaar geleden naar een feestje was gegaan, dan was mijn vriend mijn vriend waarschijnlijk niet. Gek hé om er over na te denken dat de dingen die je nu doet je bepaalde dingen opleveren die je misschien anders niet had gehad (of omgekeerd :p).
Eigenlijk is het leven een soort aaneenschakeling van toevallige dingen. Door 1 verandering hadden er (veel) dingen anders kunnen zijn. Als ik erover nadenk dan laat ik vaak anderen voor mij werken. Mijn moeder heeft mijn studie gevonden (zij had meer stress dan ik over het feit dat ik het nog niet wist), mijn vriendinnen hebben mijn vriend voor mij versierd (bedankt nog) en mijn moeder bekende laatst de makelaar ingefluisterd te hebben dat hij ervoor moest zorgen dat ik een huis zou kiezen, bij voorkeur hetgene waar ik nu in woon (en daar heb ik de makelaar 3000 euro voor betaald). Zo opgesomd heb ik dus eigenlijk vrij weinig aan mezelf te danken :’)
Ik weet niet ‘wat als’, ik weet wel dat als ik geen Star Trek fan was geweest, ik ergens anders uit was gekomen, want echt álles in mijn leven was anders gelopen.
Of misschien niet. Misschien waren de dingen dan op een andere manier gebeurd. Hoe dan ook, ondanks alles :P, ben ik blij dat ik ben uitgekomen waar ik ben. Ik ben er toch vrij zeker van dat dat met Star Trek te maken heeft…
Haha, hier denk ik ook vaak over na. Het klinkt misschien zweverig, maar ik denk altijd maar dat het lot dan wel een andere weg had gevonden als ik bepaalde keuzes niet gemaakt had. Meer omdat me dat rust geeft omdat ik me dit anders constant blijf afvragen.
Als ik mijn man niet tegen was gekomen had ik nu in een flatje gewoond met 2 katten waarschijnlijk en zat ik iedere avond op Tinder in de hoop daar de ware tegen te komen.
Een wat ouder bericht maar wil nog even reageren omdat ik het zo herkenbaar vind (ontdek je blog net pas, vandaag. Kwam via google op je blogpost over ‘liever thuis zijn’, ook al zo herkenbaar).Vind de gedachte dat je leven een aaneenschakeling is van gebeurtenissen en keuzes wel mooi. Zeker als ik even wat minder positief ben, dan helpt het me op te bedenken dat het zo kan zijn dat er misschien dat de volgende keuze die ik maak me misschien wel een reeks aan (positieve) veranderingen teweeg kan brengen. Wie weet!
Hey Lisa, wat leuk dat je alsnog reageert :D. Vind ik ook een hele mooie gedachte, want inderdaad een volgende keuze (groot of klein) kan zoveel moois meebrengen!