5 things you learn once you turn 30

5 dingen waar je op je dertigste ineens achter komt

Dertig worden is echt een dingetje hoor. Voor vrouwen, maar zeker ook voor mannen. Het wordt niet zonder reden the big three-o genoemd. Ook ik zag er tegenop. Maanden, misschien wel jaren van tevoren, huilde ik een beetje van binnen als ik dacht aan mijn dertigste verjaardag. Toen het moment suprême bijna daar was begon ik te denken: heb ik nu alles bereikt wat ik altijd wilde bereiken op mijn dertigste? Loop ik voor of achter op andere dertigers? Dat laatste is natuurlijk iets wat je je nooit moet afvragen. Want jij leidt je eigen leven. Maar het zit in de aard van het beestje: vergelijken en denken dat het gras groener is bij de buren. Wat heb ik sindsdien eigenlijk geleerd?

Je bent nog maar dertig

Dertig is eigenlijk niet zo heel oud, als je er goed bij nadenkt. Leeftijd lijkt soms een graadmeter voor je volwassenheid, maar dat slaat natuurlijk nergens op. Niemand is gelijk, dus we kunnen bijvoorbeeld niet met zijn allen op ons dertigste starten met kinderen. Gekte. Je hebt nog je hele leven voor je. Genoeg kansen om aan je carrière te bouwen, om ondernemer te worden, kinderen te krijgen, te reizen, noem maar op.

Je hoeft niet alles te weten

Het heeft even moet duren, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ook dertigers (veertigers, vijftigers, zestigers) lang niet alles weten. Ik bedoel, ik ben dwalende. Niet op persoonlijk vlak misschien, maar op carrière-vlak zeker. Ik ben me eindelijk hardop aan het afvragen: is dit wat ik nu doe, echt wat ik wil? En zo niet, wat ik wil ik wel? De volgende vraag die ik moet beantwoorden is hoe ik dat wat ik echt wil ga bereiken. Lang verhaal kort (ik hou van korte lange verhalen :D): je leven komt niet stil te staan als je dertig bent. Je kunt nog van alles ontdekken, je kunt je kennis verrijken, recepten leren, of zelfs sociale etiquette leren. Want ook dat hoef je nog niet onder controle te hebben. Ga er maar vanuit dat je altijd lerende ben. En of je nou op je twintigste, dertigste of veertigste ergens achter komt, dat maakt allemaal niet uit. Want je weet wat ze zeggen toch? Je bent nooit te oud om te leren. En dat is gewoon de waarheid.

Vergeet vooral niet je innerlijke kind

Ook op je dertigste mag je soms nog lekker kind zijn. Wie heeft al die stomme regels over dertig worden überhaupt bedacht? Toen ik begin twintig was vond ik het werkelijk belachelijk dat iemand van dertigplus nog op stap ging. Ik vond dat veel te oud. Maar nu zelf zo oud ben denk ik: waarom niet? Zelf hoef ik het niet meer zo, maar er zijn genoeg redenen om het wel te doen. Ook als je ouder bent mag je heus wel ontspannen met een drankje en dansje ergens, zo schijnt. Verder, ga lekker lasergamen, krijg de slappe lach tijdens het bowlen, steek je tong uit naar mensen, doe gek. Blijf ook vooral die schattige jurkjes, kleurrijke kleren en sneakers dragen. Wat maakt het jou nou uit wat mensen van jou en je leeftijd denken! ‘Always be yourself, unless you can be Batman, then always be Batman’. Ik bedoel, ik draag ook gewoon nog vol trots mijn Batman-oorbellen hoor!

Risico’s nemen is juist goed

Waar ik toen ik twintig was dacht verder te komen in het leven (een veilig leven weliswaar) door geen risico’s nemen, zie ik dat nu anders. Nu is het juist de tijd om risico’s te nemen. Om uit te vinden wat lukt en niet lukt. Om uit te vinden wat je wil en niet wil. En vooral om te leren. Als je eenmaal vijftig bent en terugkijkt, dan wil je toch niet denken ‘had ik maar…’? Maak die fouten, voel die pijn. Het leven zit vol met verassingen en teleurstellingen. Soms komt het goed, soms niet. Als het niet goed komt, dan komt er weer iets anders op je pad. Dat weet ik zeker.

Je weet steeds beter wie je bent en niet bent

Het is best eng om te weten wat je sterktes en zwaktes zijn. Dit houdt namelijk in dat je soms zegt: ‘Nee, dit kan ik niet…’. En hoewel je twintiger en dertiger jaren nog steeds een grote zoektocht zijn, weet je steeds beter wat je wel en niet kan, of wie je bent überhaupt. En je accepteert dat ook (meestal). Vroeger werd ik bijvoorbeeld nogal eens geremd in mijn keiharde sarcasme en mijn opvallende uitspraken. Ik floep er soms dingen uit die ik helemaal niet zo bedoel, zeg dingen die harder klinken dan ze zijn of ik zeg domweg iets waar ik niet over heb nagedacht. Ik vond het altijd verschrikkelijk als iemand mij daarop aansprak. En ik schoot altijd in de verdediging. Maar eigenlijk he, eigenlijk, is het allemaal niet zo erg. Als anderen niet kunnen accepteren dat ik zo ben, dan worden zij mijn vrienden niet. Zo simpel is het tegenwoordig gewoon. Stom eigenlijk, dat ik wilde dat mensen mij leuk vonden, zodanig dat ik mijn persoonlijkheid aanpaste. Nu weet ik: dit is wie ik ben en ik beschouw mijn sarcasme en persoonlijkheid juist als sterkte. Gelukkig hoeven negatieve ervaringen in je leven je eigenwaarde op lange termijn niet aan te tasten.

Alleen die grijze haren hè…

Article by Johanne

Hi, ik ben Johanne! Ik ben 35 jaar en moeder van een eeneiige tweeling. Axel en James zijn mijn licht en leven, maar ik ben natuurlijk meer dan alleen mama: ik hou van werken, bloggen, lezen, schrijven en heel af en toe sociaal doen. Hoe hou ik al die ballen in de lucht? Vaker niet dan wel, maar hey, soms gaat het ook goed!

This Article Has 24 Comments
  1. Rachel schreef:

    Mooi geschreven! ik ben nu 24 en ik denk vaak, wauw veel mensen wonen al samen, zijn al getrouwd of hebben al kinderen, die drie heb ik nog niet.. dan denk ik door en dan denk ik.. mijn broer en zus trouwde toen ze eind 20 waren dus ik heb nog wel eventjes en ik wil eerst alles echt op de rit hebben!

  2. Johanne schreef:

    Dankjewel! Klinkt verstandig hoor! Samenwonen en trouwen moet je pas doen als je er zelf klaar voor bent en inderdaad alles op de rit hebt. Ik zie nu vooral steeds meer mensen die kinderen krijgen om me heen en denk: shit, is het voor mij ook niet eens tijd dan? Maar als je je levenskeuzes daarop gaat baseren komt het niet goed, denk ik ;-).

  3. Mariëlle schreef:

    Mooi geschreven hihi! Ik ben 22 jaar oud geworden in maart en ik vind ook dat het vliegt haha!

  4. Johanne schreef:

    Tnx! Haha, voor je ‘t weet ben je dertig! :p

  5. Marloes schreef:

    Leuke post! Ik ben (gelukkig, denk ik) nog lang geen dertig, maar wel grappig om te lezen hoe jij er over denkt! Die vraag “wat wil ik?” is trouwens wel van toepassing, moet nog kiezen wat ik wil studeren namelijk.

  6. Johanne schreef:

    Ha, ja zie op je blog dat je nog lang geen dertig bent! Vroeger vond ik dat ook ‘gelukkig’ en vond ik dertig heeeeel oud, maar nu vind ik het niet zo erg meer. En nu ik dit zo zeg klink ik volgens mij extra oud :'(.

    Weet je al een beetje welke rchting je op wil?

  7. Danella schreef:

    Ik ben een paar maanden geleden dertig geworden! Voel nog geen verschil haha. Leuk om te lezen, herken wel een aantal dingen!

  8. Ik word aanstaande vrijdag 23 jaar en in augustus ga ik trouwen. En we hebben ook nog een nieuw huis gekocht. Maar ik zit dan vaak weer met de vraag: is dit het dan? Ik ben eigenlijk al een beetje klaar met alles. Behalve kinderen dan. Ik vind het ook doodeng om alweer jarig te zijn! Soms denk ik dat ik toch iets meer spontaan moet zijn in de plaats van planmatig zoals ik nu ben. Oeps!

    • Johanne schreef:

      Wauw, gefeliciteerd! Dat heb je inderdaad allemaal mooi voor elkaar :). Zie het maar zo: trouwen en een huis kopen zijn natuurlijk geweldige dingen, maar er zijn nog zoveel meer mooie dingen die je kunt doen in je leven!

  9. Tiffany schreef:

    Ik ben nu 26 jaar en voelde mij altijd erg ongemakkelijk bij het gevoel dat ik steeds richting de 30 kom. Maar deze lijst maakt het al een stukje beter. Heel mooi geschreven.

    • Johanne schreef:

      Dankjewel Tiffany! Als je nu alvast met het acceptatieproces begint komt het vast goed ;-). Het valt me tot nu toe iig echt mee! Maar die grijze haren zijn gewoon niet cool. Mijn vriend is een paar jaar jonger en die is gelukkig een stuk grijzer, daar voel ik me dan weer iets beter bij, haha.

  10. Michelle schreef:

    Ik realiseerde me pas dat ik volgend jaar ‘al’ dertig word en schrok in eerste instantie. Maar toen bedacht ik me wat er werkelijk gaat veranderen door de verandering van het cijfer: niks. Verder vind ik dat je gelijk hebt. Gewoon de dingen doen die je wilt doen ook al word je ouder 🙂

  11. Sandra schreef:

    Grappig om te lezen. Ik had dat helemaal niet toen ik 30 werd. Wel heel erg toen ik 40 werd overigens. 😉

    • Johanne schreef:

      Ohjee, er staat me weer een crisis te wachten dus? ;-). Mag ik vragen waarom je veertig erger vindt dan dertig? Of is dat ook gewoon puur psychologisch het getalletje?

  12. Laetitia schreef:

    Deze blog van je zingt al een paar dagen in m’n hoofd rond (en zo te zien ben ik niet de enige). Ik vond het al erg om 16 te worden, laat staan 30 en nu staat m’n 35ste verjaardag alweer voor de deur, nóg erger. Heeft veel te maken met het plaatje in je hoofd (of de maatschappij) van hoe je leven eruit zou moeten zien op die leeftijd, denk ik. Terwijl in werkelijkheid iedereen z’n eigen tijdspad heeft (of letterlijk ‘leef-tijd’ zoals mijn yoga juf me dat laatst uitlegde). Vind ik nog een moeilijke. Ik neem mijn petje voor je af voor de inzichten die jij al hebt opgedaan met je 30ste, zover ben ik nog niet!
    En terwijl ik zo over je blog nadacht, kwam de nieuwe Flow magazine binnen. Met op de voorkant een citaat van Haruki Murakami: “Whatever it is you’re speling, won’t come in the formulier you’re expecting”. Een mooie om te onthouden, vind ik. 🙂

    • Johanne schreef:

      Dat is het he, de verwachtingen die de maatschappij creëert. Ik vind dat eigenlijk heel gevaarlijk, want waarom gaat iedereen er eigenlijk vanuit dat je op die leeftijd dat MOET hebben bereikt.

      Ik heb dat pas recentelijk kunnen loslaten hoor. Jarenlang vond ik dat ik dit en dit en dit al bereikt had moeten hebben. Juist nu met al die (hopelijk) veranderingen gaande besef ik me wat een onzin dat eigenlijk is.

      Een paar autocorrect in je quote zie ik, haha! Maar ik weet welke je bedoelt. En idd, dat is een fijne!

      • Laetitia schreef:

        Hè verdorie, en ik had nog zo goed gecheckt dacht ik! Nog een keer omdat ik er niet tegen kan, nu staat het er wel heel idioot:

        “Whatever it is you’re seeking, won’t come in the form you’re expecting”

        Namaste

  13. Kim Phi Luong schreef:

    Mooi geschreven! Grappig om dit te lezen zeg 😉

  14. Rowan schreef:

    Wat een leuk artikel! De 30 komt voor mijn gevoel veel te dichtbij, word er benauwd van als ik eraan denk. Dit artikel helpt me weer een beetje te relativeren en het van de positieve kan te bekijken! 😉

  15. Roman schreef:

    Johanne, I am 40! I do not remember my feelings of my 30th.
    But remember, after your 30th-anniversary life begins to run with higher speed every year.

  16. ottobet360.com schreef:

    In your 20’s, you are so busy doing so many different things that it is hard to talk to your best friends every day like you did in high school.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *