Huismus: liever thuis dan eropuit | Waarom daar niets mis mee is

Een paar maanden geleden liep ik met m’n beste vriendin door de stad. We hadden het erover dat ze liever niet bleef slapen, omdat ze het zo fijn vond om een hele zondag thuis te zijn. ‘Snap ik helemaal’, zei ik. ‘Als ik de kans heb, rijd ik ook het allerliefst naar huis. Hoe laat het ook is.’ Koningsdag hetzelfde. Ik zit liever thuis, samen met mijn vriend en Buttons, dan dat ik de drukte in ga. Ik zit net zo lief thuis in de achtertuin dan dat ik naar het strand of park ga. Ja, ik ben echte huismus en einzelgänger. En ik schaam me er niet voor. Huismus

Vroeger voelde ik me verplicht om dingen te doen. Uitgaan bijvoorbeeld. Niet dat ik het altijd kut vond, maar als je me de keus gaf was ik echt liever thuis. Maar ja, ik was nog jong (ben ik nog steeds 😝) en dacht dat het zo hoorde. Als je niet uitging was je maar saai. Thuis zijn is niet saai, vind ik. Ik kan heel goed alleen zijn. Met vriend ernaast natuurljk. Ik vermaak me uitstekend met boeken, Netflix, bloggen en in de tuin zitten als het weer dat toelaat. Weekenden die alleen uit die onderdelen bestaan zijn mijn favoriete weekenden.

Of je sociaal bent of niet, heeft deels met je persoonlijkheid te maken. Dus of je introvert, extravert of ambivert bent. Extraverte mensen begeven zich liever onder de mensen dan dat introverte en ambiverte mensen dat doen. Ik ben zelf ambivert en heb een beetje van beiden, maar merk dat ik naar het introverte neig als het gaat om ‘alone-time’ en de behoefte aan rust.

Dat betekent niet dat ik NOOIT iets buiten de deur doe

Nu zeg ik niet dat ik nooit vriendinnen zie, nooit naar buiten ga en nooit een wijntje drink of de binnenkant van een bioscoop zie (hoewel, dat laatste is tegenwoordig misschien wel waar). Dat is ook weer niet zo. Ik vind het heerlijk om eens in de zoveel tijd uit eten te gaan (met name om het eten *kuch*) of om leuke dingen te doen met vriendinnen. Maar wel met mate. Ik heb balans nodig. Wat mij betreft zit een weekend nooit helemaal vol met dingen. Mijn vriend en ik spreken ook het liefst af om zondag uit te slapen en vervolgens nergens heen te gaan. Een heerlijke dagje aankloten. Wij kunnen prima een hele dag samen zijn en tegelijkertijd ons eigen ding doen. En dat vind ik zo heerlijk, want soms heb ik dat nodig. Alleen zijn. Niet praten. Lezen. Schrijven. Kroelen met Buttons en eten. En soms komt hij dan naar beneden, geeft hij me een knuffel en gaat hij weer naar boven om daar zijn dingen te doen. Heerlijk vinden we het.

Vakanties dan?

Vakanties vind ik overigens heel fijn en nodig, maar ik moet er niet aan denken om zes weken weg te zijn. Maximum voor mij is echt drie. Ik weet dat mensen goed op Buttons passen, dus dat maakt het makkelijker maar na drie weken snak ik naar thuis. Onze vakantie op Gran Canaria was perfect. Wel wat aan de korte kant, maar perfect. We vonden de perfecte balans tussen uiteten gaan en in ons appartementje eten. De perfecte balans tussen dingen doen en op het strand liggen (10 – 90 hahaha). En dus kwamen we allebei helemaal tot onszelf. Vriendlief omdat hij alleen al intens genoot van de aanwezigheid van zee en het helemaal niets doen. En ik genoot van het lezen, de zon en het niets doen. Samen. Hoe perfect een vakantie ook is, ik kan thuis echt niet missen. Buttonsjes is mijn thuis. (En stiekem zijn mijn ouders en broertjes ook heel erg mijn thuis, maar ik ben een volwassen vrouw dus daar woon ik niet meer ;p).

FOMO/JOMO

Ik ben zo blij dat ik me niet meer verplicht voel om dingen te doen. Dat ik niet meer bang ben om dingen te missen. Als jij de meest epische avond ooit hebt beleefd ben ik heel blij voor je, maar ik baal niet dat ik het gemist heb. Als jij naar de openingavond van dat supertoffe nieuwe restaurant bent geweest, vind ik dat ook heel erg leuk voor je. Ik ga wel een ander keertje. Een huismus zijn en je er niet schuldig over voelen heeft zo zijn voordelen.

Echt hoor, zoveel voordelen

⇒ Je begint fris aan een nieuwe week. Want je hebt een hele zondag voor jezelf gehad. En anders heb je een hele rustige zaterdag gehad. 

⇒ Ik stap uit bed, doe m’n chillkleren aan en plof op de bank. Geen zorgen over mijn haar, make-up of andere dingen.

⇒ Je bespaart geld! Gezellig thuis eten is net zo leuk. Haal hapjes en positioneer jezelf op de bank met een beetje Netflix en je hebt een goedkope en heerlijke avond. 

⇒ Uitgaan wil nogal eens gelijk staan aan alcohol drinken en tussen de stinkende mede-feestbeesten staan. Als je niet uitgaat a) geef je geen geld uit aan alcohol, b) word je niet brak wakker en c) heb je geen last gehad van irritante dronken mensen. Jeetje, wat zijn er daar veel van. 

⇒ Je hoeft met niemand rekening te houden, behalve misschien af en toe je partner als je samenwoont. Op festivals wil de ene naar dat podium en de ander naar dat podium. Tijdens het uitgaan wil de ene naar die kroeg en de ander naar die kroeg. Ja, als je thuis samen een film wilt kijken zul je het ook een film moeten vinden die iedereen leuk vindt, maar het is veel meer ongedwongen. En dat is het fijne aan thuis zijn: ongedwongen en niet-gedwongen.

⇒ Je hebt geen halfslachtige gesprekken omdat je elkaar niet hoort. In de kroeg, in discotheek of in een restaurant is het soms moeilijk om elkaar écht goed te verstaan. Bovendien kun je elkaar niet álles vertellen, want ja…sommige dingen moeten toch binnen vier bepaalde muren blijven. Thuis kun je kletsen wat je wil, of gewoon helemaal niets zeggen terwijl je naast elkaar zit. Heerlijk.

⇒ Niet meer natgeregend thuis komen. Ja, we wonen nog steeds in Nederland hoor. Heb zelfs in de zomer regelmatig meegemaakt dat ik druipnat thuis kwam omdat het zonodig moest hozen. Klinkt stom en is misschien een klein offer als het gaat om leuke dingen doen, maar ik werd vroeger altijd zo depressief van natgeregend worden. En dan ene hele avond stinkend op stap te gaan of stinkend in een restaurant te zitten. Nope.

⇒ Dekentje, dekentje, dekentje. En als je langs wil komen, krijg jij ook een dekentje.

Ook als je liever alleen bent, heb je gewoon vrienden

Dat je een huismus bent, betekent niet dat je geen sociaal leven hebt. Het betekent niet dat je niet sociaal bent. Dat ben je wel, maar met mate. En dat is prima. Voel jij je daar nog lullig over? Doe het niet. Geen enkel mens is hetzelfde. Dat betekent dat een sociaal dier hele andere dingen waardeert aan het sociaal doen dan jij dat doet. En dat is niet erg. Net zoals dat jij het snapt dat ze liever naar buiten gaan om dingen te doen, zouden zij het moeten snappen dat jij dat liever niet doet. Afzeggen zou geen drama moeten zijn en je vrienden zouden je niet schuldig moeten laten voelen.

Gelukkig heb ik vriendinnen die het PRECIES snappen. Ze zijn eigenlijk zoals ik ben en dat is heel fijn. Afzeggen omdat één van ons het een dagje rustig aan wil doen is prima. Afzeggen omdat één van ons moe is, is prima. En afzeggen, gewoon omdat de zin er niet is, is ook hartstikke goed. Misschien heb ik juist door mijn vriendinnen wel een beter idee gekregen van het huismus zijn en het er oké mee zijn. Geen FOMO (fear of missing out) meer voor mij. Alles wat ik nodig heb is hier.

(Trouwens de afgelopen paar maanden hebben meerdere bloggers geschreven over het liever thuis willen zijn. Het liever alleen willen zijn. Ik vond die van Lenneke heel goed. En kon me compleet vinden in de blog van Larissa.)

Blijf jij liever thuis en alleen of ben je een echt sociaal dier dat altijd dingen ‘moet’ doen?