10 fijne dingen van deze maand: augustus – laatste schoolloze maand

Vanaf 11 september gaan de jongens vijf dagen (van 09.00 tot 14.00 uur) naar school. Dit is een peuter-kleuterschool waar kinderen tussen de 3 en 6 jaar naartoe gaan. En daarna begint de leerplicht. Maar goed, dit was  dus de laatste maand dat de jongens nog zoveel thuis waren en ik heb keihard m’n best gedaan om daar zoveel mogelijk van te genieten, ondanks ziekte en mega gebrek aan energie.

Gevoel van moeten loslaten 

Toen we hier net kwamen wonen voelde het alsof ik constant leuke dingen met de jongens moest doen. Als in: lekker veel en vaak naar het strand. Een beetje ingegeven door het actieve strandleven dat de jongens hadden toen we even bij mijn schoonouders woonden. Maar ik zie nu gelukkig dat ze het thuis en in de tuin ook heel fijn hebben en probeer ik dat gevoel van dingen moeten doen los te laten. Niet altijd even makkelijk en ik voel me soms ook (onterecht) schuldig, maar het gaat beter. En ook, de jongens gaan over een week naar school en dan is het sowieso gedaan met hun rust.

Quality time

En omdat de jongens straks iedere dag op school zitten, probeer ik nog meer bewust van mijn tijd met ze te genieten. Is niet altijd makkelijk, omdat ik ook moe ben na werken (ik stop altijd rond 14.30/15.00) en wat rust nodig heb, maar ik vind het wel belangrijk om ook goed naar ze te kijken, met ze te zitten en spelen en genieten van de overdaad aan tijd die we nu nog samen hebben. En daarbij stilstaan is wel fijn. 

Twee boeken uitgelezen 

The Collected Regrets of Clover las ik samen met mijn vriendinnenboekenclub en is een mooi boek over de dood. Niet geheel onvoorspelbaar, maar niet minder leuk en mooi. Heb op het eind wel een paar traantjes weggepinkt. 

Over Thing we never got over heb ik een beetje gemengde gevoelens. Ook hier op het einde gehuild en vond het echt wel een goed boek, maar wel eentje met een beetje toxic masculinity.

Nieuwe garderobe

Nou ja, een nieuwe feestgarderobe vooral. Of een nette. In ieder geval, ik heb wat nette nieuwe schoenen en een paar mooie feestjurken gekocht. Hier in Spanje heb je – vooral in de zomer – regelmatig feestjes waar iedereen zijn mooiste kleding bij aan doet. En ook zijn de zondagen fameus voor in je mooiste kloffie de stad in (terwijl alles gewoon dicht is, behalve het terras/café/restaurant). Dus ja, peer pressure. 

Verder ben ik ook heel wat dingen aan het wegdoen en moet ik een en ander vervangen. In deze blog zei ik al dat ik afscheid nam van de spijkerbroek en in dat proces ben ik nog wel op zoek naar wat andere broeken. En sommige jurken en topjes zitten ook niet zo fijn meer, dus daar wil ik gewoon vanaf. Alleen dingen waar ik écht nog blij van wordt én lekker zitten.

Perfect weer 

In Galicië is het vaak niet zo warm als in de rest van Spanje, dus we hebben de hele maand augustus prima weer gehad. Een paar dagen van rond de 32 graden, maar verder veelal 24/25 graden. En af en toe een dagje regen. Goed voor het gras 😬.

Jongens krijgen in Spanje mijn achternaam 

Nooit gedacht dat dit nog zou gebeuren, maar voor hun Spaanse paspoort moeten de jongens ook de achternaam van hun moeder aannemen. Dus straks hebben ze een Spaans-Oost-Europese achternaam. Kan ik wel waarderen, mijn vriend moet afscheid nemen van een deel van zijn achternaam, dus hij heeft een ietwat gebroken hart, haha.

Zindelijk

We zijn al een aardige tijd bezig met het zindelijk krijgen van de jongens, maar volgden hen daarbij. Het duurde dus even, maar ze zijn nu overdag zindelijk. En James zijn nachtluier is bijna altijd nagenoeg leeg, dus hij gaat lekker. Blij dat we in ieder geval overdag van die luiers af zijn. Enige wat ik nog enorm wennen vind is het moeten plassen onderweg of als we bijvoorbeeld in een winkelcentrum zijn. In Spanje heb je natuurlijk van die overdekte winkelcentra met genoeg toiletten, maar voor die kleintjes vind ik het nog wel een dingetje om ze op zo’n vieze plee te zetten. Gelukkig hebben wij jongens en kunnen we ze er een beetje overheen laten hangen, maar ideaal is anders. 

Shorts durven dragen

Oef, ik heb heel wat jaren de shorts in mijn kast genegeerd. Witte benen, dikke benen, cellulitis, bijna 40…noem maar op. Altijd een excuus om ze niet te dragen. Onzin natuurlijk. Voordeel van hier in Spanje wonen, en vooral dicht in de buurt van het strand, je raakt aan je bikini gewend en dus in een short dragen ook niet meer zo’n dingetje. Bijkomend: m’n benen zijn iets minder wit dan normaal (nog steeds in de buurt van melkfles, maar minder). In ieder geval, ik ben blij dat ik die angst om mijn benen te laten zien een beetje kan loslaten. #nogeenonzekerheidoverdeschutting 

Ochtendje alleen met de boys naar het strand

“t Zit hem in de kleine dingen, toch? Meestal als we naar het strand gaan, gaan we met zijn vieren. De jongens willen dan altijd krabben zoeken met mijn vriend en ik hang dan een beetje achterover. Helemaal prima, maar ik vond het ook wel leuk om eindelijk weer eens met alleen de jongens te gaan. Vriendlief was toch ziek, dus hop…we liepen naar beneden en spendeerden een ochtendje op het strand. Ik weet dat er recent onderzoek is gedaan naar het gedrag van kinderen bij hun moeder (800 procent erger dan bij anderen), maar dit was me toch een perfect ochtendje. Ze zeurden niet, speelden lekker met steentjes, auto’s en hun schepjes. Een beetje eten en een beetje pootjebaden. Daarna gooide ik een balletje op dat ze misschien wel een beetje moe werden en toen wilden ze op eigen initiatief weer naar huis. Ideaal. 

Eindelijk m’n NIE-nummer

Dat was wel even een dingetje. Ik kon me hier dus niet inschrijven in de gemeente zonder NIE-nummer. Alleen mensen van BUITEN DE EU kunnen zich hier inschrijven met hun paspoort, maar een Europeaan moet veel moeite doen om een NIE-nummer te krijgen. Beetje krom, maar vooruit. Met pijn en moeite vervroegd het nummer kunnen krijgen en eindelijk kunnen we de inschrijving doen en kan ik verder alle dingen regelen om hier autonomo te worden.