[:nl]10 dingen die mijn maand nóg beter maakten | Maart [:en]10 things that made my month even better | March[:]

[:nl]Ik was eigenlijk best bereid om maart positief af te sluiten. Nog steeds wel eigenlijk, maar de laatste paar dagen waren niet mijn beste dagen. Donderdagmorgen reed ik naar kantoor in Groningen. Ik moest tanken en stopte dus bij een Shell. Met een volle tank reed ik weer richting snelweg, maar zag van rechts een vrachtwagen komen. Die vrachtwagen moest mij voorrang geven en daar ging ik dus ook vanuit. Pas op het laatste moment zag ik dat hij niet ging stoppen, waardoor ik enorm moest uitwijken en dus met mijn kleine autootje op een grasveldje tussen de snelweg en het tankstation kwam stil te staan. Inclusief twee klapbanden en de grootste schrik van mijn leven. Gelukkig is het niet veel erger afgelopen en is nu onze grootste zorg: hoe deden we dat ook alweer zonder auto’s? Ondanks deze kleeeeine tegenvaller (arm Fiatje :() had Maart ook zo zijn mooie momenten. Gelukkig maar.

Dagje Utrecht met mama

Ik had m’n mama al een paar weken niet gezien, dus vond het superleuk dat ze een dagje naar Utrecht kwam. We hebben heerlijk gewandeld, GEZOND gegeten en een leuk ramen-restaurant ontdekt. Oh, en een leuk koffietentje: Brandmeester’s. Heeeerlijke koffie hadden ze daar!

Eerste lunch buiten

En we hebben buiten in de zon genoten van een geweldige salade van SLA. Nadat ‘ie op was hebben we er nog een uurtje gezeten, denk ik, gewoon om die zonnestraaltjes te pakken. Wat was dat fijn zeg. Het voelde echt alsof de lente eraan kwam.

Netflix: La casa de papel & Atypical

Ja hoor, was ik weer weer met m’n laatste Netflix-ontdekkingen. Atypical is een serie over een autistische jongen en na de eerste aflevering was ik meteen hooked. Het is aandoenlijk, grappig én emotioneel. Heel goed gedaan. Heb het eerste seizoen (oké, zijn maar acht afleveringen ofzo) binnen drie dagen uitgekeken.

En daarna ging ik samen met mijn vriend La casa de papel kijken nadat ik er een review over las bij Lazybird. Als je enthousiast gemaakt wil worden, moet je de review even lezen. Anyway, hierbij mijn hele korte review: het is een Spaanse serie. En ik kan me voorstellen dat je je er daardoor laat tegenhouden, maar doe het niet! Kijk het. Want met de Nederlandse ondertiteling erbij is het prima te doen. Voor mij is het extra leuk omdat ik zo een beetje Spaans leer, mijn vriend eindelijk een compleet Spaanse serie kan zijn én het verhaal is gewoon goed. Heel goed. Origineel, spannend en grappig.

Besluit: ik ga aan één ding tegelijk werken

Al maanden probeer ik van alles tegelijk te doen en ook nog eens vooruit te komen. En raad eens? Dat werkt niet. Helemaal niet. Ik kom voor geen meter vooruit en ben dus na een gesprek met een vriendinnetje tot het volgend besluit gekomen: ik ga maar één ding tegelijk doen. Dus eerst ga ik dat leren, dan pas dát en daaaaan pas dat. Dus iedere maand één dingetje. Hoop dat dat WEL werkt. Maar het voelt wel goed om mezelf niet meer die druk van alles tegelijk op te leggen.

Twee truien voor 7 euro!

Ja joh, dit gebeurde dus tijdens mijn dagje met mama. We gingen nietsvermoedend de H&M in (ja, wanneer vind je daar niet iets?) en liepen zo tegen een rekje met salespulletjes aan. Twee voor de prijs van één! Mijn superleuke roze trui kostte maar vier euro en mijn toffe streepjestopje maar zeven. En ik hoefde de duurste maar te betalen. Daar kan ik zo blij van worden, he.

Spelletje op telefoon dat me zen maakt

Een tijdje geleden gooide ik alle spelletjes van mijn telefoon af. Ik vond ze een onnodige afleiding en wat had ik er eigenlijk aan? Nu kwam ik laatst tot de ontdekking dat een dergelijk simpel spelletje mijn hoofd he-le-maal leeg maakt. Dus bij tijd en wijle speel ik weer één spelletje, namelijk Homescapes. Het is een beetje alla Candy Crush (sorry), maar overzichtelijker én je krijgt na het behalen van iedere level punten die je kunt gebruiken voor het ‘inrichten’ van een huis. Nou, daar maak je mij wel blij mee hoor.

Vooruitzicht: slapen bij papa en mama

Dit weekend gaan we (als het goed is) bij papa en mama in Groningen slapen. Vind ik leuk, want meestal als we bij ze zijn is het een beetje haasten omdat we niet te laat thuis willen zijn. Nu dus lekker rustig aan doen en tijd samen.

Simpele salade-ontdekking

Een paar weken geleden dacht ik dat ik wellicht een kindje droeg, omdat ik zo moe was, veel honger had, droge ogen en een opgezette buik. Dat was dus niet zo en daarmee kwam ik tot de conclusie dat ik gewoon even lage weerstand had. Daarom besloot ik om maar weer eens te gaan bewegen (heb hardgelopen!!!) en gezonder te eten. In plaats van zware lunches ging ik over op salades en in plaats van frietjes naast mijn vlees nam ik salades. Heel simpel receptje eigenlijk: kropsla, komkommer, augurk, gerookte kipfilet (jaammmm) en honing-mosterdsaus met dille. Heerlijk!

Het besef dat mijn haar heeeelemaal van mij is

Ik snap dat dit weer raar klinkt, maar het is vrij logisch. Tweeëneenhalf jaar geleden had ik mijn haar grijs geverfd. Toen ik daarna nog een keertje heen ging, ging het mis. Door het ontkleuren viel denk ik een kwart (?) van mijn haar eruit en de rest was zo droog als wat. Na een tijdje liet ik het weer donker verven (wat ook niet goed was voor mijn haar) en weer een paar maanden later nam ik de drastische beslissing om van mijn lange haartjes iets kortere te maken. Maar. NOG STEEDS zag het er niet uit en besloot ik in september 2016 extensions te nemen totdat mijn eigen haar weer normaal was. Sinds augustus 2017 loop ik weer met allleen mijn eigen haar rond en de foto hierboven doet me beseffen hoe dankbaar ik daarvoor ben: wauw, is dit allemaal mijn eigen haar?!

Met Buttons aan het tuigje naar buiten

Ik kan toch zo genieten van dat koppie, he. Ze wil absoluut niet wandelen als ik haar het tuigje om doe – ze snapt er ongetwijfeld niets van – maar ze geniet van de nieuwe dingen die ze ziet (behalve mensen). Gistermiddag met haar voor de voordeur gezeten. Ze trok heel even een sprintje naar de achterkant van het huis (ik als een gek er achteraan met Buttons in haar roze tuigje voor me uit rennend). Daarna weer terug naar de voorkant en daar heeft ze gewoon heerlijk gelegen, rondgekeken en genoten van de nieuwe dingetjes die ze zag. Wat een poppie. M’n beste vriendinnie.

Ietsje minder deze maand:

• Buttons die uit de tuin ontsnapte. Gelukkig is ze best slim en rende ze snel weer naar binnen toen ik de tuindeur open deed. Tuin moet nu dus toch Buttons-proof gemaakt worden
• Eerste belastingaangifte als zzp’er…aarrrhghghghg. Ik hoop dit puntje in april als ding dat mijn maand nog beter maakte te kunnen afvinken.
• Aanhoudende verkoudheid. Die continue vermoeidheid, droge ogen en loopneus…zo irritant!
• Mijn Fiatje die door een stomme vrachtwagenchauffeur naar de gallemiezen is. Niet total loss (hoop ik!), maar niet in orde. Arm karretje.
• Als dat alles is…

Ben jij net zo klaar voor de lente als ik?

[:en]I was pretty much prepared to say a friendly goodbye to march. I still am, but the last couple of days haven’t been the best days ever. Long story short: I cried, my car is broken, my back hurts, BUT I avoided driving into a moving truck. Now our question is: how do we survive without cars again? I forgot how to do groceries by bike. Anyway, despite this big flaw in an otherwise okay march (poor Fiat), I had some pretty good moments. (Y)

Spent a day in Utrecht with my mom 

I hadn’t seen my mom in a couple of weeks, so I was excited to see her come here. We went out for the day and walked around Utrecht. It was sooo nice to be outside. We ate healthy foods and found a lovely ramen place. Oh, and a nice coffee bar. 

First lunch outside

And we had such a good lunch while sitting outside in the sun. If you’re ever in Utrecht or Amsterdam (and The Hague, I think) and you love salads, go to SLA. You’ll love it. After we finished ours, we just sat outside for like an hour soaking up the sun. Oh, feeling that sun again after a looong and dark winter… It really felt like spring was (WAS!)  finally coming.

Netflix: La casa de papel & Atypical 

Yup, Johanne AGAIN with her Netflix discoveries. Atypical is a show about an autistic guy (not really a boy anymore) and I was hooked after the first episode. It’s sweet, funny and emotional. So good. I watched the first season within three days (okay, there were only 8 episode or so).

La casa de papel is a Spanish Netflix show. Don’t let that discourage you. You’ll understand just fine with subtitles. It’s such a good shows, especially for Spanish standards (as I understand from my Spanish boyfriend). I won’t say too much and if you want a breef summary, here.

Decision: do one thing at a time 

For months I’ve been trying to do everything at the same time AND move forward. Guess what? That doesn’t work. At all. I haven’t made any progress so after a good convo with one of my friends I came to the decision: from now on I will do one thing at a time. First I will learn this, then that and theeeen that. So every month I will give myself time to move forward on a different aspect of my life. I hope that this will actually work. It does feel good, though, to not feel the pressure of having to do everything all at once.

Two sweaters for 8,60!

Yeah! This happened on my day out with my mom. We unsuspectingly entered the H&M (who leaves there empty-handed anyway?) and walked into a rake with lots of sale stuff. AND two for the price of one! So I bought a super fun pink sweater which only cost 5 dollars and a top that cost $8,60. And I only had to pay the most expensive piece. These things make me so happy, it’s silly.

Game of my phone that makes me zen

A little while ago I deleted all the games from my phone. They felt like an unnecessary distraction and didn’t really contribute anything to my life. Recently I came to realize that games like that do have a purpose: they empty my mind completely. So now I sometimes play one game, Homescapes. It’s like Candy Crush (sorry), but nicer AND after completing a level you get point with which you can ‘decorate’ a house. I like The Sims. Nuff said.

Looking forward to sleeping at my parent’s house

This weekend the boyfriend and I will sleep at my parent’s house (if everything goes according to plan). So looking forward to that because usually when we’re there we have to rush to get home on time. Now we can take our time and just spend some quality time together.

Easy salad discovery

A few weeks ago I thought something was wrong with me because I was tired, very hungry, had dry eyes all the time and a swollen stomach. I came to the conclusion that my resistance was just low and that I needed to exercise more and eat healthier. I RAN! Also, instead of taking heavy lunches I ate easy salads and instead of fries I had salads next to my meat. So simple, but yummy and effective: lettuce, cucumber, pickle, smoked chicken (yummm) and honey mustard sauce with dill. Delicious!

The realization that this (see first pic) is all my own hair 

I know this sounds weird, but it makes sense. Two and a half years ago I had grey hair. Like grey grey. You know, like young women nowadays have. Before my vacation to the US, I decided to go to the barber again so she could make it look pretty before I left. But the decoloring went wrong and I lost like a quarter of my hair and the rest was…dry. To say the least. After a while, I dyed my hair back to dark (which of course also wasn’t too good) and a couple of months later I took the drastic decision to cut my long hair short. BUT it still looked like shit so in September 2016 I got extensions. I wanted to have them until my own hair was back to normal. Since August 2017 I’ve been walking around with just my own hair again and the picture above makes me realize how grateful I am for my own hair: wow, is this all mine?!

Buttons in her harness

Oh, how I love that face. She doesn’t want to walk outside when I put her in her pink harness – undoubtedly because she doesn’t understand – but she totally enjoys seeing all the new things outside (except for people). Yesterday afternoon I sat with her in front of our front door. I looked ridiculous when I ran after her when she fled to the back of the house (that pink harness looks crazy of course). I took her back to the front and she just lay there in the sun. Enjoying the view and all the new things. She so cute. My bestie.

Things that didn’t go very well: 

• Buttons escaped from the garden. Twice. Luckily she’s a smart kitty and she ran back inside when I opened the garden door. Now I have to Buttons-proof the garden.
• First tax reform (is that how it’s called?) as an entrepreneur
• Stupid cold. That constant tiredness, those dry eyes, and that runny nose are driving me crazy.
• My poor Fiat.
• If this is it…I’m pretty lucky.

How’s the spring weather where you’re at?

[:]