Joe, ik hop weer eens on the bandwagon. Vorig jaar heb ik geen woord van het jaar opgeschreven, maar dat was vast gezin, moederschap of geluk geweest. Als ik toen toch eens wist wat ik nu weet… Laatst las ik de blog van Freelennse over haar woord van het jaar en ik voelde me geïnspireerd om er toch weer eens een paar woorden aan te wijden. Nu was ik er eigenlijk vrij snel uit wat mijn woord van het jaar moest zijn. Herstel. In een paar opzichten. (En ja, deze foto is van afgelopen voorjaar. Het was dit of een korrelige met bril en ongekamd haar!)
#1 Herstel: vertrouwen
Na de geboorte van Axel en James is er natuurlijk heel veel mis gegaan. Naast dat een vroeggeboorte op zichzelf al vrij intens is, werden zij een week erna ernstig ziek. Het duurde even voordat ik weer vooruit durfde te kijken en durfde te denken dat er een toekomst met ze was. Dat gaat steeds beter, maar ik ben er nog lang niet. Een afwijkend poepje, koorts of gekke vlekken en ik denk meteen dat er iets vreselijk mis is.
Net als iedere andere ouder controleer ik regelmatig of ze nog ademen, maar om een andere reden dan de meesten dat doen. Een vroeggeboorte gaat (niet altijd) gepaard met bradycardieën, veelal veroorzaakt door apneus. Dat betekent eigenlijk dat ze stoppen met ademen, waarna ook hun hartslag flink daalt. Waar de hartslag van een normale baby ongeveer 130 is (soms hoger, soms lager), daalde die van James op een gegeven moment naar 50 (niet voor de eerste keer, maar wel de heftigste van ze allemaal) en de verpleegkundige kwam eraan gerend. Hij moest flink geknepen worden om hieruit te komen (dat doen ze, knijpen en wrijven) en dat alarmpje zit gebrand in mijn hersenen. Dus ja, ik check nog steeds of ze een regelmatige ademhaling hebben.
Dit jaar wil ik graag mijn vertrouwen in hen herstellen. Ze hebben laten zien dat ze er zijn en dat ze groeien en zich ontwikkelen. Ik wil graag in mijn hart wéten dat ze net als iedere andere baby zijn en de kans op problemen even groot is als bij ieder ander kind. Ik wil meer van ze kunnen genieten, zonder dat verleden in mijn hoofd.
#2 Herstel: mijzelf
Na zoiets heftigs hoort het ook vertrouwen in mijzelf herstellen. Niet alleen mentaal, maar ook fysiek. Tijdens de zwangerschap heb ik werkelijk waar alles opgegeten wat ik maar kon vinden en waar ik maar zin in had. Er is een dag geweest dat ik zes donuts heb weggehakt en nee, dat was niet mijn ontbijt, lunch én avondeten. Wat er dan nog bij komt, is mijn diastase. In het Engels noemen ze dat ook heel mooi een mommy pouch. Tof… Dit houdt in ieder geval in dat mijn buikspieren niet helemaal in orde zijn en nog niet op de plek zitten waar ze ooit zaten. Waarschijnlijk veroorzaakt door de zwangerschap zelf én de keizersnede om de jochies te halen.
Dus ik pas mijn kleren van voor de bevalling bij lange na niet. En het hoeft ook echt niet meer te worden zoals het was, maar hoe ik er nu uit zie past niet bij mijn lengte. Ik zou in ieder geval graag weer mijn oude gewicht terug hebben (-10 kilo) en van die diastase af komen. Gezonder eten doe ik al, nu het sporten nog. Dan, ja dan, kan ik fysieke vertrouwen in mijzelf herstellen.
#3 Herstel: vooruit durven kijken
Dit valt mooi samen met de bovenste twee. Als #1 en #2 beter zijn, zal het vooruit durven kijken ook makkelijker worden. Ook corona gooit wat dat betreft roet in het eten. Ik ging het pre-corona het ziekenhuis in en kwam er tijdens weer uit. De wereld was ineens zo anders. Ik heb nog steeds problemen dat te bevatten. Wij allemaal waarschijnlijk. Maar ook dit maakt dat ik echt van dag tot dag leef. Ik plan niks, maak geen toekomstplannen, denk niet aan vakanties en heb geen idee wat me volgende week te wachten staat. Ja, werk. Een fijne afleiding. En mijn jongens, om zo veel mogelijk van te genieten.
Ik was altijd iemand die heel graag vooruit keek. Omdat dromen over de toekomst mooi was (is). Maar nu durf ik dat nog niet zo goed. Met de jongens. Met corona. Met mezelf. Eerst maar even alles in het gareel krijgen en dan komt ook dat hopelijk vanzelf weer.
Heb jij een woord van het jaar?
Je hebt nogal wat meegemaakt het afgelopen jaar, dus ik vind dit een heel mooi en toepasselijk woord voor dit jaar. Het is ook echt iets om de tijd voor te nemen.
Wow, een heftig jaar, en logisch dat herstel dan je woord van het jaar is. Ik hoop dat je genoeg tijd maakt om te genieten en inderdaad ook tijd voor jezelf te nemen. Als is het een ommetje lopen met een podcast of een keertje uitslapen. Veel succes!Ik heb geen woord van het jaar, ook nooit over na gedacht eigenlijk. Ik ga er eens over nadenken.
Zo’n intens jaar dat het geweest is! Ik vind herstel een prachtig woord om op te focussen en dat kan alleen maar positieve effecten hebben denk ik dan.Herkenbaar van dat eten tijdens je zwangerschap trouwens. Ik at ook alles wat los en vast zat en draag daar ook nog de gevolgen van. Ik heb nu twee kledingmaten extra. Ik had het er in het begin wel wat moeilijk mee maar ondertussen vind ik het oké. Ik heb geen weegschaal en wil me ook niet op kilo’s focussen maar ben ook wel bezig met wat gezonder doen.
Het is nog al wat geweest voor jullie <3Mooi juist dat je hier op deze manier bij stil staat en er positief mee omgaat. Succes met dit komende jaar en geniet van je jongens! *tijd gaat zo snel maar dat hoef ik je niet te vertellen 😉
Dat is niet mis allemaal! Herstel is een mooi woord om op te focussen dit jaar. Veel succes met alles en een heel goed herstel gewenst!