Axel en James waren op 3 augustus precies anderhalf jaar oud. Al anderhalf jaar mogen we zien opgroeien. En wat is dat pittig zeg. Verschrikkelijk leuk, maar ook ongelooflijk pittig soms. Maar het gaat goed met ze. Ze slapen goed (even afkloppen), eten goed, bewegen goed en zijn goed. Luisteren daarentegen, dat kan wat beter…
Ontbijtrecepten voor dreumesen die niet van brood houden
Sja, ze zullen het niet van een vreemde hebben. Ik ben nooit een écht goede ontbijter geweest. Toen ik een puber was, lukte het me absoluut niet om voor 10 uur een hap door m’n keel te krijgen. Voor die tijd blokkeerde ik. Later werd dat gelukkig wel iets beter, maar echt goed ontbijten kan ik pas sinds een aantal jaar. Axel en James vinden ontbijten maar stom. Hun melk drinken ze met liefde op, maar brood? Nee, dat is niet hun ding. Wat ik er ook op doe. Vanmorgen gaf ik ze rozijnenbrood met boter en dat ging er met moeite in. Dus ik ben een tijdje terug op zoek gegaan naar gezonde ontbijtjes zónder brood voor deze kinders. Dit zijn mijn succesrecepten voor dreumessen die ‘s ochtends niet van brood houden.
Tips voor zwangere vrouwen: dit móet je hebben of (niet) doen
Sommige vrouwen varen door een zwangerschap alsof ze niets meer dan een veertje in hun buik hebben. Ze zitten vol met energie, hebben nulkommanul pijntjes en slapen heerlijk door tot het kindje er is. Heel erg fijn voor hen, maar zo’n vrouw was ik niet. Ik had met 28 weken overal pijn, kon niet meer lopen zonder harde buiken te krijgen en sliep nauwelijks meer. Als ik toen had geweten dat Axel en James vier weken later al geboren zouden worden, had ik niet zo lopen klagen, Maar goed, daar is niet zo veel aan te veranderen ;-).
Hele dag alleen met twee baby’s én werken? Dat doe je zo
Het klinkt als een onmogelijk taak om te kunnen freelancen, zelfstandig ondernemen of in loondienst thuis te werken terwijl je twee baby’s (of één of drie) in huis hebt. Maar dat is het niet. Plannen is key. Toen ik voor het eerst een dag thuis was met mijn twee jongens en ook nog eens tig artikelen moest typen, was ik zenuwachtig. Maar weet je wat het is? Op de momenten dat jij je handen vrij hebt, werk je nog veel harder dan je anders zou doen. Dit zijn mijn tips voor mama’s die de hele dag alleen zijn met hun kindjes en als freelancer of zelfstandig ondernemer (en misschien zelfs in loondienst) werk moeten verzetten.
Zo leerde ik mijn kinderen vast voedsel eten (of eigenlijk: zo moet het niet)
Baby’s vast voedsel leren eten…ik vind het een dingetje. Al sinds we ermee zijn begonnen, ben ik bang voor verslikking en vervolgens verstikking. Hoe ik mijn jongens uiteindelijk vast voedsel heb leren eten? Kort antwoord: veel te laat.
Ik had niet verwacht dat slaaptekort me zo zwaar zou vallen
Je hoort en leest zo vaak over nieuwe moeders die ’s nachts met liefde iedere 2/3 uur opstaan voor hun kindje. Om hem of haar voeden, te knuffelen of wat hij of zij op dat moment ook maar nodig heeft. Ik was niet een van die moeders. Ondanks dat ik altijd al wist dat ik moeder wilde worden en er ook heel veel leuk aan is, kijk ik NIET met weemoed terug naar de newborn tijd. Dat kan er natuurlijk mee te maken hebben met dat we de eerste negen weken van Axel en James hun leven in het ziekenhuis leefden. En we daar alleen maar stress hebben ervaren. Zo veel stress, dat ik gewoon op was toen we thuiskwamen.
A Pinch of Jo: een blog over moederschap combineren met werken en meer
Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat ik het aankondigde: A Pinch of Jo gooit het roer om. Een jaar geleden wist ik nog niet precies hoe, wat en waar. Maar na een flinke brainstormsessie met mezelf, ben ik eruit. A Pinch of Jo is geen millennial lifestyle blog meer. Het is een blog over een tweelingmama die alle balletjes in de lucht probeert te houden. En dat vooral thuis. De blognaam vind ik nog steeds bij mij passen, want ik geef nog steeds een pinch van mening ;-), maar het wordt in een ander jasje gestoken. Wat betekent dit allemaal precies?
Mijn woord van het jaar is…HERSTEL
Deze dingen doen mij vermoeden dat ik moeder ben
Ja, sinds ruim 8 maanden ben ik dus moeder van een tweeling. Je zou het bijna vergeten, aangezien ik al maanden bijna niks heb gepubliceerd. Ohja, dat is daarom. Als je me een paar maanden geleden had gevraagd of ik het tweelingmoederschap zwaar vond had ik nee gezegd. Ik had dan gezegd dat ik het wel vond meevallen en dat het zuuulke leuke jochies zijn. Nu is daar nog steeds niets aan gelogen, maar sinds van midden september tot vorige week waren ze me toch een potje moeilijk. Iets met een (gecorrigeerd) zes maanden sprongetje. Anyway, ik had eindelijk weer eens inspiratie nadat ik mezelf hartelijk uitlachte over mijn laatste aankopen. Dat waren echt aankopen waarvan je denkt: goh Johanne, je zou bijna zeggen dat je moeder bent.
Lieve verpleegkundige
Misschien vind je het raar dat ik jou nu zo een brief stuur. Immers, je hebt mij niet verzorgd, maar mijn kindjes. Denk je. Ergens is dat wel waar, natuurlijk. Je hebt mijn kleintjes gevoed, verschoond en geknuffeld. Maar je deed meer dan dat. Je was lief voor mijn baby’s. Ik kon zien dat je echt om ze gaf. Je geeft waarschijnlijk om iedere baby die je verzorgt, maar dat maakt niet uit. Het gaat erom dat ook om die van mij werden gegeven. Maar weet je wat je nog meer deed? Je gaf ook om mij. Op een bepaalde manier.