[:nl]1.58. Zo lang ben ik. 158 centimeter. Voor Nederlandse begrippen is dat aardig klein. En toch, als ik mensen vertel hoe lang ik ben, krijg ik één van de volgende twee opmerkingen: ‘maar je lijkt langer!’ of ‘ja, je bent wel een kleintje hè?’. Vroeger vond ik klein zijn nooit leuk, omdat ik er daardoor ook jonger uitzag. Nu vind ik klein zijn wel leuk, omdat ik er jonger uitzie. Als je m’n grijze haren niet meetelt. Ik hoef niet per se hakken meer te dragen en de markt is ieeets beter ingespeeld op kleinere meisjes dan voorheen. Maar alsnog is het niet om over naar huis te schrijven. Daarnaast zijn er ook nog wat levensdingetjes die af en toe in de weg zitten, die ik kan wegschrijven onder de noemer petite struggles. Zoals?
Ik zie nooit wat
Geen grap. Geen wonder dat ik altijd een stijve nek heb (of, zou je zeggen dat ik nu eigenlijk een flexibele nek moet hebben?). Vroeger ging ik nog regelmatig naar concerten en om iets te zien MOEST ik vooraan staan. Dat was niet eens excuus. Ja, wel een beetje, want ik wilde ook graag helemaal vooraan staan.
Maar goed, ook nu ik niet meer zo vaak naar concerten ga, zie ik nog lang niet altijd alles. Soms lopen we door de stad en zegt mijn vriend ‘Johanne, kijk eens daar!’, en dan zeg ik: ‘waar?’. Omdat ik dus niet over mensen heen kan kijken. Niet het grootste drama van de wereld, maar soms wel onhandig, hoor.
Broeken, jumpsuits, maxi-jurken altijd te lang
Misschien wel de grootste struggle. De laatst paar jaar zijn er steeds vaker broeken met lengtemaat 28/30 en dat ben ik dus. Jeans zijn niet echt een probleem meer, maar als ik een keer een nette broek wil of een chino of wat dan ook, ben ik de lul. Want die pas ik nooit. Of ja, behalve als ik bij een petite-afdeling kijk. Ik ben dan dus ook regelmatig op Asos.com en misselfridge.com te vinden. En sinds kort ook op Zalando, want ja, alle kleine vrouwen van Nederland, ook daar hebben ze gewoon een petite-afdeling (eens even kijken of ik deze levensverrijkende informatie in iedere blog kan verwerken).
Mijn enige maxi-jurk ooit heb ik trouwens op Bali gekocht, omdat ze daar ook best klein zijn. Ik probeer het in de H&M’s, de Primarks, de Pull & Bears en de Bershka’s soms nog steeds, maar nee. En ik hoef ze niet te passen hoor, alleen al door ze even voor de spiegel voor me te hangen, zie ik al dat het ‘m niet gaat worden.
Als ik aankom lijk ik snel een bolletje
Dat is in ieder geval mijn grootste angst. Het is gewoon waar dat als je kleiner bent, je een kilo extra sneller ziet. In mijn geval is dat ook zo. Nu heb ik het geluk dat ik niet zo snel aankom (echt, hoe vaak moet ik dit nog afkloppen? Binnenkort is het niet meer waar. Weet ik zeker). Maar ik ben de afgelopen paar jaar wel 2 tot 3 kilo zwaarder geworden en dat zie je gewoon. Of dat zie ik in ieder geval. Gewoon omdat ik zo klein ben. Propje, here I come!
Mensen tillen je ongevraagd & ongewild op
Tegenwoordig valt dat gelukkig wel mee, maar toen ik vroeger nog geregeld uitging was het echt horror. Terreur. En meer van dat soort wanhoopsuitspraken. ‘Oooh, wat ben je kleinnn’, en floep daar hing ik. Ik kon boos doen wat ik wilde, maar dat leverde toch alleen maar gelach op. #metoo, jongens.
Nul komma nul autoriteit
Dat is iets waar ik nu nog wel eens last van heb. Een hele tijd geleden solliciteerde ik bij een krant. Ze wilden me wel hebben, maar vreesden dat ik onvoldoende autoriteit zou uitstralen. Daarom wilden ze speciaal daarvoor iemand ernaast aannemen (ehm, oké?). Ja, natuurlijk ben ik op het eerste gezicht aardig. Natuurlijk straal ik op dat moment geen autoriteit uit. Misschien straal ik dat wel nooit uit, maar dat betekent niet dat ik niet de leiding kan nemen. Of dat mensen niet naar me willen luisteren.
En dan moet ik nog in stellingen van supermarkten hangen om bij de bovenste ‘planken’ te komen, zijn selfies met mijn vriend soms best heel moeilijk, kom ik nauwelijks bij de koppeling van m’n auto (zelfs in een Fiat 500 moet de stoel he-le-maal naar voren) en is hardlopen met m’n vriend niet echt optie omdat ik twee stappen moet nemen voor elke stap die hij neemt.
Echte first world struggles dus. Aan de andere kant heeft klein zijn ook heus zijn voordelen hoor. Ik zie (of zag?) er altijd jonger uit dan ik ben/was (nu weet ik het eigenlijk niet zo goed. Had vorig jaar wel stagiaires die dachten dat ik 25 was, maar er kan veel veranderen in één jaar tijd). Mensen vinden je schattig en zijn meer bereid om dingen voor je te doen. Mijn vriend vind het wel speciaal dat ik zo klein ben, heeft een soort van x-factor voor hem (lucky me). En ik prop mezelf altijd zo lekker op de bank met mijn korte beentjes. Van dittem.
Heb jij problemen met je lengte? Of ben je juist super blij met hoe lang je bent?
[:en](Hey everyone, sorry, just a little GDPR-note: because of the new privacy law as from today, in order to respond you need to click on the two boxes below. 1) ‘Bewaar mijn naam’ (save my name, email and website in this browser for the next time I comment) and 2) ‘Laat je een reactie achter? Dan ga je akkoord’ (If you want to respond, you agree to the anonymous cookie storage on my website). I’m sorry, I haven’t been able to figure out how to change/add these in English. Basically, nothing has changed, it’s just part of new European privacy law).
1.58. That’s how tall, or how petite I am. 158 centimeters. Pretty damn short for Dutch standards. And still, when I tell people my height, I get one of two: ‘but you look much taller!’ or ‘yeah, you’re really short!’. I used to hate my lack of height because I’d make me look so much younger. Now I kinda like being petite because it makes me look much younger. Not counting the gray hairs, that is. I don’t NEED to wear high heels anymore and the fashion industry here is slowly but surely adapting. Still, not something to write home about. And there are some life issues involved with being petite.
I don’t see shit
No joke. No wonder my neck’s always stiff (or should it be incredibly flexible by now?). I used to go to concerts quite often, and to be able to see I HAD to stand in the first row. That’s not even a lame excuse. Okay, maybe a little because I really really wanted to stand in front.
Anyway, even now – and I almost never go to concerts anymore, hmm) – I hardly see everything there is to see. Sometimes we walk in the city and my boyfriend says ‘Johanne, look there!’, and I’ll say ‘where?’. Because I’m not able to see over all these tall people we have here. Not the biggest drama ever, but super inconvenient sometimes.
Pants, jumpsuits and maxi dresses are always too long
Maybe the biggest struggle for us petite women. The last couple of years I see stores adding the right petite sizes, but not always. Jeans, nowadays are less of a problem, but when I want to buy something different, or a jumpsuit, I’m F’ed. Because they are never ever in my size. So I have to resort to buying specific items of clothing at Asos, Miss Selfridge or Zalando. Finally, a Dutch (online) store that has petite fashion. So happy!
The only maxi dress I own I bought on Bali a couple of years ago. The women (and men) are pretty petite there. I still sometimes check out the H&M’s, Primarks, Bershka’s and other stores, but no. And I don’t need to try them on, just by hanging them in front of me is enough. Always too long.
Gaining weight means looking like a little ball
At least, that’s my biggest fear. It’s just true, that when you’re petite, you will notice that extra kilo. Even in my case. I’m lucky because I don’t gain weight that fast (really, how many times can I see this before it turns into a lie?). I think I did gain 2 or 3 kilos in the last couple of years and it’s noticeable. For me. Because I’m short. Not too long now and I will be a tiny little ball you can just roll over.
People pick you up without even asking
Nowadays it doesn’t happen so much. Or at all! But when I was around 20 and I went out on a regular basis it was horrible. Terrible. And other desperate words. ‘Ooooh, you’re so short’, and whoop, there I went, up in the air. Getting mad didn’t help me at all, they just laughed.
Zero authority
Something that still bothers me sometimes. A little while ago I had a job interview at a newspaper. They wanted to hire me but feared that I didn’t have enough authority. They wanted to hire an extra person who would support me in that (eh, okay?). Yes, I look very nice and cute. No, during a job interview I don’t look like I have lots of authority. Maybe I never look like I do, but that doesn’t mean I can’t take charge. Or that people won’t listen to me.
Also, I have to climb up the shelves in supermarkets to get to the things I need, selfies with the bf can be a struggle, I barely touch the clutch of my car (even in my Fiat 500 my seat has to be as close to the wheel as possible) and even running with my boyfriend is not really an option because I have to take two steps for every single step he makes.
Real first world struggles, I am aware of that. On the other hand, being petite does have its advantages. I look (or looked?) younger than I am/was (nowadays I don’t know. Last year I did have interns who thought I was 25, but a lot can change in a year). People think you’re cute so they’re willing to do things for you. My bf kinda likes me being short (lucky me!). And my short legs help me be super comfy on the couch when I want to curl up on it.
Do you have difficulties with your height? Or are you happy with how tall you are?
*This article contains affiliate links. Because this was finally the right time to use them. It’s a waste to become a member of this and that and not use it. And it doesn’t cost you anything! See privacy policy + disclosure for more info.
[:]
Hopelijk heb ik je niet beledigd toen ik zei dat je kleiner was dan verwacht. Je had dit eerder moeten schrijven.:p Ik vind het juist elegant een petite postuur. Ik ben met mijn 1.68 volgens mij heel gemiddeld. Mijn 4,5 jaar jongere zusje was vroeger al langer en ik kreeg regelmatig te horen: ‘Dan ben jij zeker 14 en zij 18?’ Dat vond ik toen echt niet leuk, haha. Mensen kijken bij leeftijd schatten blijkbaar echt naar lengte. Maar hoe ouder je wordt, hoe groter het voordeel van jonger geschat worden.
Haha nee joh!! Ik vind het helemaal niet erg als iemand dat zegt! Denk dat je idd redelijk gemiddeld bent. Volgens mij vinden veel mensen zelfs dat nog best klein haha. En idd, maar volgens mij omdat bij klein zijn een soort cuteness factor hoort, is dat de reden waarom mensen me jonger schatten. Bedoel, ik heb ook gewoon rimpels ;p
Herkenbaar. Ik ben “maar” 1.63 en kan nergens bij. En ik ben heeeel blij met de lengte maten. Nu hoeven de broeken niet meer verkort te worden. Maar ik had zeker wel 1.70 willen zijn, maar helaas..
Ja, fijn is dat he! Vroeger moest ik nog weleens mijn broekspijpen omslaan (voor zover dat kan met de bootcut die toen helemaal in was). Aan de ene kant zou ik ook wel iets langer willen zijn, maar aan de andere kant denk ik ook dat het gewoon bij me past nu. Het is echt een onderdeel van wie ik ben.
Ik ben nog kleiner, ooit 1,53 m, maar nu ik de pensioenleeftijd bereikt heb, inmiddels gekrompen naar 1,45 m.
Heel herkenbaar wat je allemaal schrijft over “klein zijn”, het optillen heeft men ook mij vaak gedaan of wat te denken om over “de bol geaaid” worden met “wat ben je toch een schattig klein vrouwtje”.
Kleding is inderdaad ook zoiets, lastig om iets passends te vinden, evenals schoeisel met maatje 36 en brede voeten.
Opletten met aankomen, inderdaad lijk je dan snel dikker.
De boodschappen, die hoog in de stellingen staan en in de winkel dan rondkijken naar een lang iemand om dan met een grapje te vragen of iemand even dat bovenaan wil pakken.
In de bus en trein bengelen met de benen, omdat de banken te hoog zijn en toen ik nog een autootje had, moest de bank verhoogd worden, anders kwam ik niet boven het stuur uit.
Maar inderdaad ook veel jonger eruit zien, meestal werd ik zo’n 10 jaar jonger geschat, al begint dat nu op deze leeftijd wat minder te worden 😉
Echt leuk om al deze dingen eens van een ander te lezen, je maakt mijn dag goed!
Groetjes Lily
Aaah, leuk om te horen. Dankjewel Lily! Ik vrees ook voor een paar centimeter minder zodra ik de zestig bereik, haha. Mijn moeder zegt daar ook last van te hebben, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het nog niet zo zie.
Ja, schoenen is inderdaad ook een goed punt. Ik heb ook maat 36, maar soms barst ik er echt uit aan de zijkanten.
Oh, wat een herkenning! Dat je mensen met een grapje vraagt of ze je kunnen helpen… Heb ook altijd mijn stoel op zijn allerhoogst, omdat ik anders nauwelijks boven het stuur uit kom. Stuur staat ook op de laagste stand. Reed een paar maanden geleden in een automatische Fiat 500XL en dan toren je boven iedereen uit. Wat voelde ik me toen groot en klein tegelijk! Je torent boven iedereen uit, maar je weet ook dondersgoed dat iedereen die jou ziet denkt: wow, zo’n kleine meid en zo’n grote auto.
Fijne dag, Lily!
Dat probleem van de autoriteit herken ik, zelfs al ben ik niet echt klein (1.68 meter). Ik heb volgens mij een soort baby face, waardoor mensen vaak denken dat ik wel de stagiaire zal zijn of binnenkort aan mijn eindexamens ga beginnen, haha.
Anyway, ik kan me voorstellen dat wat korter zijn dan gemiddeld ook niet altijd fijn is. Maar dat punt van de krant die iemand voor naast jou wilde aannemen, dat vind ik wel heel bizar. Ik heb een collega van 1.50 meter, maar zij straalt echt veel meer autoriteit uit dan menigeen van 1.80 meter. Daar hoef je toch niet een soort personal assistent voor aan te nemen 😉
Zelf was ik als kind altijd te klein voor mijn leeftijd, maar op een of andere manier heb ik ergens in mijn puberteit dat verschil ingehaald. Daar ben ik wel blij mee, maar op zich had ik het ook geen drama gevonden als ik een paar centimeter eerder was gestopt. Zoals jij ook zegt, klein zijn heeft ook zo zijn voordelen!
Ooh, ja dat heken ik ook wel. Op een gegeven moment verlies je de ‘babyvet’ (zo noemde mijn vader dat altijd haha) op je gezicht een beetje en ineens is je gezicht een stuk volwassener. Binnenkort aan je eindexamens beginnen? Wooow, dat is wel heel extreem, haha.
En bizar he? Moest het ook echt even op me laten inzinken. Vond het een héél interessante benadering.
Ik schijn ook een groeispurt te hebben gehad toen ik 12/13 was (moet je nagaan hoe klein ik daarvoor was), maar die heeft niet echt doorgezet. Maar het is ook echt een familiedingetje hoor. Mijn beide ouders zijn niet lang, net als twee van m’n broertjes (derde broertje is grappig genoeg een stuk langer) en m’n vaders zus is even groot als ik ben.
Oh zo herkenbaar dit! Doordat ik wat aan de kleine kant ben en een ‘jong hoofd’ heb word ik zo vaak 5 jaar jonger geschat. Nu vind ik dat echt vreselijk, maar ik houd altijd maar in m’n achterhoofd dat dit voor later alleen maar fijn is!
Haha, ik snap heel goed dat je het nu vervelend vindt! Had ook echt aaaltijd, maar op het moment dat ik dertig werd en jongeren aan de kassa me vroegen om mijn ID op het moment dat ik alcohol kocht dacht ik YESSSS!
Lijkt me erg vervelend om klein te zijn (erg groot ook trouwens), inderdaad om de dingen die jij beschrijft. Ik ben volgens mij vrij gemiddeld, 1.75 m. Als kind vond ik mezelf soms wat te groot, omdat ik graag onzichtbaar wilde zijn, maar nu ben ik er erg tevreden mee. Qua maten pas ik het meeste wel.
Wat ik wel fijn vind overigens is dat ik niet zo dik ben, ik heb echt zo vaak dat er mensen in de weg staan en dat ik er nét tussendoor pas. Jullie kunnen gewoon tussen de benen door haha. Heel flauw 😉
Awww, wat vervelend dat je vroeger onzichtbaar wilde zijn. 1.75 is idd een mooie lengte!
Hahaha, ja leuk hoor ;p
Zó herkenbaar! Ik ben bijna 19 maar word regelmatig 15 geschat omdat ik ook maar 1.58 ben. Heel irrirant als ik samen met mijn vriendinnen naar de film ga, want mijn bestie is 2 maanden jonger en ook naar 1.61, maar die ziet er met haar figuur wél ouder uit.
Oh, dat is ook irritant! Dat je dan niet veel van elkaar verschilt, maar toch op een andere leeftijd wordt geschat. Maar gelukkig mag je nu overal in (toch??) en hoef je alleen maar te bewijzen dat je 18+ bent. Snap je struggles echt supergoed! Werd ook altijd overal geweigerd omdat ze dachten dat ik twaalf was ofzo…
Ik ben 1.71, dus ik heb het geluk dat deze dingen niet zozeer voor mij gelden. Lijkt me namelijk oprecht vervelend, al het bovenstaande. Nu heb ik wel dat ik heel jong lijk (ik ben 23, maar word altijd 19 geschat) en dat mensen mij altijd schattig vinden.. Dus dat laatste puntje geldt ook een beetje voor mij. Stiekem vind ik mezelf ook al gauw een bolletje lijken als ik aankom by the way, en dan vooral mijn gezicht. Ik heb vrij bolle wangen. Vandaar ook het hoge schattigheidsgehalte ben ik bang. Anyways: Klein of niet, I think you look great <3 Maar ik kan me wel voorstellen dat deze puntjes allemaal vrij vervelend zijn. Gelukkig heb je nu wel een jumpsuit gevonden wat past. JEEI!
Awww, nog een beetje babyvet? 😉 Heb ik ook heel lang in m’n gezicht gehad, totdat m’n vader zei: ‘Hey je babyvet is weg, nu zie je er ook meteen volwassener uit’. Beetje gechargeerd, maar zoiets.
En dankjewel lieve Stella, same to youuu!
Ik denk dat er veel ligt aan je omgeving. Ik ben zelf 1,76 maar heb een tijdje modellenwerk gedaan, waar de meiden snel 1,80+ zijn. Nu ik internationaal werk, merk ik wel dat ik mondiaal gezien vrij lang ben. Dat vinden vooral zuid-Europese mannen niet zo tof. Zeker als ik dan ook nog hakken draag 😉
Haha, ja dat van die mannen snap ik wel. Ze zijn daar zelf ook niet allemaal even lang. Ik heb zelf dus een Spaanse vriend, maar hij is zeker 1.80m dus geen kleintje. Maar dat ik klein ben zal wel hebben bijgedragen aan zijn positieve gevoel over mij ;-).
Gaaf trouwens, dat je modellenwerk hebt gedaan! Hier in Nederland zul je er idd niet zo snel bovenuit torenen, maar elders is boven de 1.70 al snel aardig bovengemiddeld voor een vrouw, denk ik?
Volgens mij ben ik erg gemiddeld met mijn 1.68 maar de meeste mensen in mijn omgeving zijn een stuk groter dus het voelt regelmatig alsof ik de kleine ben. Maar lang leve de petit-afdelingen! Ben sowieso erg blij dat veel meer webshops specialere maten leveren, voor mij de plussize maar ook de petit-afdeling is daar onderdeel van. Zo fijn dat ze voor iedereen wat wils maken ipv de meest algemene maten!
Jaa, helemaaal mee eens! Zo fijn dat ze eindelijk eens wat breder denken dan de gemiddelde persoon!
I can imagine! I come from a part of the USA that has a big community with Dutch heritage, my Dad’s family all came from the Netherlands and all the guys are 6+ ft. tall. Meanwhile, I’m the second shortest in my family, only taller than my 11-year-old sister, and we’ll see if see outgrows me or not. 😛 I’m 5″5′, which is a pretty average height, but one of my sisters is just a hair under six feet, so she makes me look miniature when I stand next to her!
Oh, that is so interesting! Where are you from? Yeah, Dutch guys can be incredibly tall. It’s crazy. My bf is Spanish and he’s around 5,9 I think and he’s certainly not the tallest here. Not nearly!
Ik ben ook klein! Ik kan ook echt nergens bij. In huis hebben we verschillende trapjes en opstapjes zodat ik in ieder geval zelfstanding dingen kan pakken zonder capriolen uit te halen. Mijn gozer is een stuk langer en dat is dan wel weer fijn met boodschappen doen. Hem wordt vaak om assistentie gevraagd door mensen die ergens net niet bij kunnen in de winkel.
Gelukkig heb ik nooit de aaibaarheidsfactor meegemaakt. Of gehad. Ik denk dat ik daar toch een andere uitstraling voor heb. Als men mij had proberen op te tillen of over mijn bolletje had willen aaien, dan had ik zeker teruggebeten, ook als kind al. We hebben nu een chihuahua en die laat zich ook niet zomaar aaien en optillen door vreemden. Ik kan me daar wel in vinden.
Trouwens wel iets om over na te denken… ik ben niet zo groot, heb een vrij forse chihuahua die er uit ziet als een echte hond. Naast mij lijkt hij nog groter, zodat ik bijna denk dat ik met een gewon formaat middenslaghond over straat loop. Hmm.
Haha, trapjes en opstapjes heb ik ook ooit gehad! Maar maakte er eigenlijk nooit gebruik van omdat ik liever op dingen klom. Nu hebben we gelukkig een keuken met lage keukenkastjes, dus kan eindelijk overal bij.
Leuk dat je zo’n lange man naast je hebt lopen. Vind ik altijd wel leuk om te zijn kleine meisjes/vrouwen met lange(re) mannen. Hoewel het niet lijkt te passen, past het toch eigenlijk wel heel goed.
Hilarisch trouwens, dat je chihuahua naast jou er gewoon uitziet als een normale hond. Dat wil ik zien!
Hahaha, wat een leuke blog. Ik zou er zelf eens iets over moeten schrijven. Ik vind je groot. Ik ben zelf 1,50 en krijg dan te horen: Echt? Zo klein? Dat zou je niet zeggen. Dan denk ik, huh… je ziet me toch? Dat laatste heb ik weer niet. Ik ben 1,50, maar mensen zien me niet over het hoofd. En daar hoef ik niet voor te schreeuwen, ik val wel op. Je compenseert toch vanzelf iets, wellicht.
Dit klinkt echt heel dom, maar op foto’s en via het internet lijk je niet klein (zei toch dat het dom klonk?). Ja, grappig he! ‘Je lijkt niet zo klein’. Je ziet idd toch hoe je ernaast staat? Naja, zal wel bedoeld zijn als compliment ;-). Ik denk dat mijn uitstraling gewoon te lief is. Ik heb niets stoers in me, tot je me iets langer kent. Vrees ik, haha.
Oh echt? Lijk ik niet klein op foto’s? Dat is grappig. Ik doe niets om dat te compenseren, zeg maar. Vroeger droeg ik hele hoge plateau zolen. Niet omdat ik langer wilde zijn, maar ik vind die schoenen mooi. Nu heb ik ze allemaal stuk gelopen, anders liep ik er nog op. Maar ik vind het heel grappig om te horen, omdat ik er niet zo op let of ik klein of lang over kom.
Met mijn 1.75 herken ik niks van je blog :p Maar ik heb wel vriendinnen die kleiner zijn en daar hoor ik dit soort struggles wel vaker van. In mijn familie ben ik de ‘kleinste’. Daar ben ik dan weer weer blij om, want ik had niet graag langer willen zijn eigenlijk, haha.
Haha, nee snap dat je niets herkent ;p. Snap wel dat je idd niet langer had willen zijn. 1,75 is goed zo!