Zorgen over het gewicht van mijn peuter en hoe hij weer aankwam

Ik wilde deze blog beginnen met: haha, had ik die maar (lachend huilen/huilend lachen). Maar goed, inmiddels ben ik er wel over uit dat ik wel tips heb, maar je peuter maar net moet meewerken. Die van mij deed dat een hele tijd niet, en dat was niet leuk. Maar ik weet wel wat ik moet doen. Heb je net als ik een peuter met ondergewicht, hierbij mijn tips om hem of haar kunnen helpen met aankomen. (Disclaimer: deze tips zijn uiteraard niet zaligmakend en in sommige gevallen gewoon niet genoeg – helaas. Dit zijn enkel wat punten uit mijn eigen leven die mijn enigszins lucht hebben gebracht in een lastige situatie.)

James is niet alleen prematuur, maar ook dysmatuur geboren. Hij had dus een veel te laag geboortegewicht en heeft al vanaf het begin een achterstand op dat vlak. Van de 1 kilo bij zijn geboorte is gelukkig niets meer over (Axel was een halve kilo zwaarder!), maar echt de lijn inhalen heeft hij nooit gedaan. Hij bleef steken op de onderste lijn, wat hij ook at. En geloof me: er is een periode geweest dat hij heel goed at. Zelfs het avondeten was geen probleem. Pasta pesto met zalm, allerlei Oosterse gerechten en zelfs linzen at hij. 

Zeven maanden lang hebben we echt met onze handen in het haar gezeten. Bijna iedere avond was het weer gedoe. Zelfs een banaan of yoghurtje ging er maar moeilijk in. Daarna werd hij ziek (flinke buikgriep) en werd zijn eetgedrag helaas niet beter. Een paar weken geleden was daar ineens de omslag. We waren bij mijn ouders en ik zag James ineens naar sushi grijpen. Hij proefde het zelfs! Op dat moment besefte ik het: hij is geen moeilijk eter, hij heeft moeilijke fases. En dat geluk heeft niet iedereen, helaas. 

In welke situatie je ook zit, er zijn altijd dingen die je kunt proberen. Als er ook maar één tip voor je tussen zit, ben ik al blij. Ik hoop dat je er wat aan hebt, want ik weet hoe ongelofelijk stressvol het is om een kindje te hebben dat te licht is én niet wil eten. Dat wens ik niemand toe. 

Vermijd druk leggen op het eten

Er zijn mensen in mijn (aanhangs)familie die dat niet zo goed kunnen. Druk leggen op het eten zorgt er juist voor dat kinderen níet gaan eten (uitzonderingen daargelaten, uiteraard). Ik vind, en dat vindt onze kinderdiëtist ook: geef hem zelf de regie over het eten. Wij bepalen wat er gegeten wordt, maar hij kiest zelf of en hoeveel hij eet. Is hij na 2 hapjes klaar, dan moeten we daar geen drama van maken. Door druk te leggen op zijn eetgedrag, wordt alles erger. 

Maak geen extra avondeten, maar als je iets over hebt van de lunch: geef dat

Ik wist niet zeker of ik dat goed deed, maar de diëtist bevestigde het: je maakt geen extra avondeten als je kind niet wil eten wat jij voorschotelt. Hoe moeilijk dat ook is, want je wil dat hij of zij aankomt. Maar wat wel oké is, is om datgene wat je ‘s ochtends of ‘s middags voor je kind hebt gemaakt, alvast op tafel te zetten (eventueel verstopt, anders grijpen ze er meteen naar). Wil je kind dan niet je lekkere avondmaaltijd eten, dan kun je hem of haar het eerder bereide eten geven. Dat is bij ons soms een wentelteefje (zonder suiker, maar het zijn dan wel koolhydraten en eiwitten door melk en ei) en soms een pannenkoek (soms met karnemelk, soms gewoon, soms van een lekkere vette kaasachtig product) en soms gewoon een tosti. Natuurlijk mag het van alles zijn, zolang je kind het je maar niet speciaal ziet klaarmaken ‘s avonds. 

Toetje niet verbieden

Ook al eet je kind geen avondeten, een toetje hoef je niet te verbieden. Ik geef mijn jongens vaak een bordje met fruit na of yoghurt aangevuld met lekkere dikke slagroom. 

Volle producten 

Probeer door de dag heen volvette producten te geven. Dus: volle melk, volle yoghurt, slagroom (niet zomaar uit de bus…hoewel, zou ik mezelf wel aandoen!) en volvette kaas. En ik weet dat er suikers in zitten ( a (wo)man’s gotta do what a (wo)man’s gotta do) maar het kan soms lonen om peutermelk te geven. Daar zitten – naast de suikers – net iets meer voedingsstoffen in dan in normale melk. Onze kinderdiëtist vindt het in ieder geval een goed idee voor lichte kindjes of kinderen die niet goed eten. 

If everything fails: neem contact op met je consultatiebureau of een kinderdiëtist 

Ik wist al wel dat James het onderste lijntje volgde, maar dat zijn curve was afgebogen hebben we in april geleerd. En dat is gewoon niet goed. Ons consultatiebureau gaf meteen een nummer voor een kinderdiëtist in de buurt en daar heb ik ook direct contact mee gezocht. Een kinderdiëtist kan je kind beoordelen en tips geven over hoe om te gaan met eten. En ze kunnen iets voorschrijven. James krijgt de komende tijd Nutrinidrink van Nutricia (gore, zoete bende) om hem weer op zijn oude lijn te krijgen. Er zijn ook yoghurts en andere voedingsmiddelen die voorgeschreven kunnen worden om de juiste voedingsstoffen binnen te krijgen voor een opwaartse lijn. Voordeel is ook meteen dat de druk er vanaf gaat om op een ander slecht eetmoment van de dag te eten. Voor ons is dat het avondeten en als hij dat nu niet wil, dan is dat minder erg omdat weten dat zijn flesje hem genoeg calorieën en voedingsstoffen geeft. 

Vergeet niet: het is een fase 

Natuurlijk heb je echt moeilijke eters die misschien pas rond de volwassen leeftijd (of later!) meer durven te proeven, maar meestal is het een fase. Toen ik begon met deze blog (maart/april)  was ik soms echt de wanhoop nabij. Het is inmiddels juni en James heeft sushi geproefd, hij vraagt weer om groentes, hij eet weer de dingen die hij een jaar geleden at en daarna ineens tijdenlang weigerde. Lange tijd weigerde hij rijst te eten en ineens doet hij het weer. En hoewel       dit misschien ook een tijdelijke opleving is, weet ik nu dat hij geen écht moeilijke eter is. In sommige fases eet hij gewoon minder goed. En dat is voor hem heel jammer, omdat het al zo’n lichtgewicht is. Maar inmiddels voel ik ook weer hoop dat het wel goedkomt ((hij is in een maand tijd 400 gram aangekomen, zónder flesjes (want die blijkt hij niet te lusten, ha)). Als het niet nu is, dan straks wel. En ik hoop voor jou hetzelfde, want nogmaals, ik weet hoe vreselijk stressvol het is als je te lichte peuter niet wil eten.