Omdat geen enkele kinderopvang of gastouder in de buurt ruimte had voor een tweeling, hadden we vorig jaar zomer met het consultatiebureau afgesproken om voor de peuterspeelzaal te gaan. Alsnog moesten we een tijdje wachten, maar medio februari van dit jaar konden de boys eindelijk terecht. Eindelijk, dacht ik! Want ik werk bijna 100 procent vanuit huis en dat is soms knap lastig met een tweeling die ook 100 procent thuis is (was). Maar hoe vind ik het nu echt dat zij naar de peuterspeelzaal gaan? En wat vinden Axel en James er zelf van?
Het allerbelangrijkste natuurlijk is wat de jongens zelf van school vinden. En ze vinden het leuk! Vooral nu ze zichzelf iets beter kunnen uitdrukken en beter snappen wat er te gebeuren staat, kijken ze er echt naar uit. Als ik op hun schooldagen (maandag- en vrijdagochtend) hun slaapkamer binnenkom en zeg dat ze naar school gaan, zijn ze meteen enthousiast. Ze laten zich met alle liefde aankleden (op andere dagen gaat dat wat minder liefdevol, haha) en klimmen zo de buggy in. Zónder speen en zonder knuffel. Nou, dat zegt nogal wat, hoor!
De juffen vinden ook dat de jongens het goed doen en je merkt ook echt dat het goed is voor hun ontwikkeling. Sinds ze naar school gaan is hun spraak flink verbeterd (lopen nog steeds achter, maar veel minder) en ze leren er spelen, delen, creatief zijn en sociaal zijn. Maar de keerzijde is: allll die virussen.
Iedere week een nieuw virus
En dan komen we meteen op mijn enige minpunt: al die virussen. Ik vind het zo leuk voor de jongens dat ze het fijn hebben op de peuterspeelzaal en niet geheel onbelangrijk: ik kan twee ochtenden ongestoord mijn werk doen (en daarna ook nog, want dutjestijd). Maar al die virussen, joh. Ze waren in februari nog geen 3 volle ochtenden naar de peuterspeelzaal geweest en het ging al mis: beiden een flinke buikgriep die zeker anderhalve week duurde. James is daardoor echt enorm afgevallen en nu ben ik steeds huiverig als ze met een nieuw virusje thuiskomen. Eigenlijk is het bijna iedere week wel raak. Zo lopen ze sinds de start van dit schooljaar alweer rond met een flinke snotneus (een echte flinke), maar gelukkig (nog) geen koorts. De enige tijd dat ze niet verkouden of ziek waren was in juni en juli toen het weer eindelijk goed begon te worden, en tijdens de zomervakantie. Hoewel, James had alsnog de vijfde ziekte, dus zo ongehavend kwam hij ook niet uit die vakantie.
Vroeggeboorte?
Ziek zijn hoort er natuurlijk bij, maar soms denk ik wel: horen deze jongens zó vaak ziek te zijn? Is het omdat ze te vroeg geboren zijn? Of is het gewoon omdat ze de eerste twee jaar van hun leven geen kinderen zijn tegengekomen? Of in ieder geval, niet zo intensief als op school. Ze hebben natuurlijk sowieso een immuunsysteem van niks omdat ze nergens aan blootgesteld zijn geweest. Maar toch zegt een stemmetje soms dat die vroeggeboorte ook een rol kan spelen. Ik weet echt niet of dat zo is en dat is ook door niemand te bewijzen (behalve dat je vaker hoort dat te vroeg geboren kindjes va(a)k(er) ziek zijn). En zo erg is het ook allemaal niet, zelfs nodig misschien, maar dat kleine James periodes heeft waarin hij zo slecht eet doordat hij zich niet goed voelt, dat kan ik niet zo goed hebben. Dat snap je wellicht als je deze blog hebt gelezen. Axeltje is dan wel een kilo zwaarder, maar hij heeft ook niet alle ruimte van de wereld. En ik weet dat ze zeggen dat kindjes het er zo weer aan eten, maar James doet dat in ieder geval niet. En dat vind ik niet fijn.
Dus ja, het is heel dubbel. Ik vind het oprecht fijn om meer tijd voor mezelf te hebben en dat de jongens het er zo naar hun zin hebben, maar die ziektes steeds vind ronduit STOM. Zo, dat heb ik gezegd. En daar is ook meteen alles mee gezegd, haha. Einde betoog.
Hoe vinden jouw kindjes het op de opvang / peuterspeelzaal?
Toen D naar de opvang begon te gaan zijn wij het eerste jaar constant ziek geweest. Elke maand was het hier gedoe en wisselden we elkaar af dus ik denk wel dat het normaal is. Of ja, bij ons was het ook zo, ik zal het zo zeggen 😉 Ik hoop dat het niet opnieuw begint als hij effectief naar school gaat (zijn dat andere virussen? :p).Fijn dat het ze het er zo leuk hebben! Dan laat je ze toch met een iets geruster hart achter hé. D vindt zijn onthaalouder ook geweldig en vraagt in het weekend altijd naar haar dus dat zit wel goed. En ik vind het ook fijn dat hij daar zo op zijn gemak is.
Maar nu gaat het dus wel wat beter? Een jaar vind ik dan nog wel oké, ik hoorde overal de eerste 2 jaar. Dat leek me wel zwaar, haha. Fijn dat D. het er zo naar zijn zin heeft. Inderdaad het belangrijkste wat er is!
O ja, dat ziek worden om de haverklap, zo vervelend! Ik vond het zelf vooral heel moeilijk om ze achter te laten bij de peuterspeelzaal, zelf vonden ze het heel erg leuk. Gelukkig maar, want anders hadden we allemaal snotterend bij de peuterspeelzaal afscheid staan nemen, haha. Wel heel fijn om inderdaad wat meer tijd voor jezelf te hebben, dus geniet er lekker van <3
Oh ja, dat snap ik inderdaad ook wel! Had ik ook steeds, vooral omdat ik steeds dacht: nee, nu laat ik ze weer achter met kinderen die mijn kindjes weer ziek maken. Maar nu ze zich steeds beter kunnen uiten, zie ik echt dat ze het leuk hebben en dat maakt het afscheid 1000x makkelijker voor mij!
Maar wat je zegt, haha. Anders stond je daar met z’n allen te janken.
Dank je!
Ja dat ziek zijn he, dat hoort toch een beetje bij de weerstand opbouwen, maar vervelend is het zeker. Hebben met Noa in de begin periode ook gehad. Nu heeft hij vaak als er maar een kuchje heerst dat hij het oppakt en we weer met hoestdrank en puffer in de weer zijn. Tijd van het jaar nu ook weer. Maar het is goed voor ze dat ze gaan en ook even fijn de eigen tijd voor jezelf.
Ja, hoort erbij. En toch vind ik het gek dat je dat pas doorhebt zodra je zelf kinderen hebt ofzo, haha.
Vervelend dat jullie zoveel in de weer zijn met een puffer! Zeker weer de tijd van het jaar. BLegh!