[:nl]3x hoe uitstelgedrag je de nek kan omdraaien[:en]3x how procrastination can mess up your life[:]

[:nl]Het zat er al een tijdje aan te komen. Ik wist dat het ging gebeuren. En toch, toch, nam ik geen stappen. Ik dacht: dat doe ik morgen wel. Back-ups maken, Dropbox updaten, overgaan op Google Docs. Als ik het vorige week allemaal had gedaan, was het goed gekomen. Op het nippertje, dat wel. Maar in plaats van actie ondernemen, ging ik ervan uit dat ik het nog wel één dagje zou redden. Iedere dag opnieuw. En mijn uitstelgedrag heeft mij afgelopen weekend de das om gedaan. Nieuwe bloginspiratie? Weg, want ik updatete mijn Dropbox almaar niet en stapte niet over op Google Docs. Nieuwe foto’s? Weg, om dezelfde reden. En het allermooiste is dat ik ook nog eens géén back-up heb gemaakt. Ik ben wel eens vrolijker geweest, want ik moest ook aan btw-aangifte beginnen, wat verzekeringen regelen én aan mijn blog werken. Gelukkig zijn er ergere dingen dan een kapotte laptop (moet ook gezegd worden). 

Ja, uitstelgedrag kan alles zomaar op de kop zetten. Ik ben koningin Uitstelgedrag (je bent millennial of je bent het niet), maar meestal gaat het goed. Puur geluk natuurlijk en geluk dat niet eeuwig door kon zetten. Vandaar dat ik nu op mijn nieuwe laptop aan het wegtikken ben. Ik (en velen met mij) denk te vaak dat mij iets niet overkomt. Plotsklaps overkomt het mij wel en ben ik door overvallen ook nog. Onzin natuurlijk. Want ik wist dat die laptop kapot ging. Ik wist dat ik back-ups moest maken. Ik wist dat ik een externe harde schijf moest kopen. Maar wat doe ik? Niks (gevalletje #firstworldproblems natuurlijk). Wat kan er gebeuren als je blijft uitstellen?

Je haalt de deadline niet omdat er van alles misgaat

Uitstelgedrag komt niet alleen thuis, maar ook zeker op je werk voor. Je hebt allerlei deadlines die gehaald moeten worden, maar zo’n stemmetje in je achterhoofd zegt dat het allemaal later wel kan. Totdat je ineens vlak voor de deadline beseft dat je keihard aan de bak moet. Maar wat gebeurt er dan? Je krijgt ineens allerlei spoedklusjes waar je niet onderuit kunt of je beseft ineens dat het werk dat je moet doen niet zo simpel is als gedacht. Dan zit je in de penarie.

Ik noem het puur geluk dat mij dit nooit is overkomen op werk. Maar de kans is groot dat zoiets wel gebeurt als je maar blijft uitstellen. Gelukkig hebben velen van ons op werk een andere instelling dan thuis, waardoor we ons op werk vaak redelijk veilig kunnen stellen.

Je haalt je persoonlijke doelen maar niet

Dit vind ik een moeilijke. Want deze steekt. Ik heb allerlei doelen, maar mijn uitstelgedrag (oorzaak: onzekerheid) zorgt ervoor dat ik geen vooruitgang boek. Enorm frustrerend, want ik wil allerlei dingen bereiken. Het einde van het jaar komt in zicht en ik ben eigenlijk nog lang niet waar ik wilde zijn voor 2018. Aanpoten dus.

Mijn grootste probleem hier is onzekerheid. Straks schrijf ik niet goed genoeg, straks vinden mensen mij maar een domme koe en wat als ik wel vooruitgang boek? Kan ik het allemaal wel aan. Ergens weet ik dat al deze gedachten onnodig zijn, maar ik ben nog niet zover dat ik ze kan negeren. Vandaag heb ik de eerste stappen gezet om weer eens verder te gaan. Want dat moet écht. Ik moet gewoon een goed ritme hierin krijgen, zodat het een gewoonte wordt in plaats van een angst blijft.

Je laat anderen erdoor in de steek

Door dingen uit te stellen, loop je het gevaar anderen in de steek te laten. Door afspraken te laten schieten of beloften te laten gaan. Verschrikkelijk, want die mensen rekenen op jou. Als er anderen in het spel zijn, gaat het vaak gelukkig om slechts kleine dingetjes, zoals een tekst (almaar niet) controleren voor een goede vriend(in) of het continu uitstellen van een date omdat (omdat omdat omdat). Dat je jezelf teleurstelt is tot daaraan toe, maar anderen teleurstellen ben ik nog een stuk slechter in. Gelukkig maar, dan komt het ook niet al te vaak voor. Soms wel hoor, dat geef ik eerlijk toe, maar dat heeft er vaak mee te maken dat ik mezelf in de weg zit om welke onzinnige reden dan ook.

Af en toe een beetje uitstelgedrag vertonen is niet erg, het maakt je menselijk. Maar als je ‘t zover doorzet dat het je echt in de problemen brengt, dan moet je misschien je (non)-acties heroverwegen. Bij mij gaat het meestal goed, maar ik ben het stiekem ook zat om altijd maar op het randje van zal ze wel – zal ze niet te balanceren. Mijn gedachten zijn al zover, nu mijn acties nog!

Heeft jouw uitstelgedrag er ooit voor gezorgd dat je in de problemen raakte?

[:en]I knew it was coming. I knew it was going to happen. And still, still, I didn’t do anything about it. I kept thinking: tomorrow is another day. Making back-ups, updating my Dropbox, filing my documents in Google Docs. If I did all of this last week, things would’ve turned out okay. It would have been a close call, but still. Instead of taking action though, I assumed that I could survive for another day. And I had that same thought every day. My tendency to procrastinate has caught up with me this weekend. New blog inspiration? Gone, because I didn’t update my Dropbox or Google Docs. New pictures? Gone, for that same reason. And the best thing is that I didn’t make a back-up. A good weekend all in all, because I also had to do my taxes, apply for a new insurance ánd work on my blog. Be prepared, I need to get this of my chest. 😉

Yup, procrastination messes up all kinds of things. I am the queen of Procrastination (you’re either a millennial or you’re not!), but usually, things end well. I know that’s just pure luck and that luck doesn’t continue forever. That’s why I’m typing away on my new computer (impulse buy, had to be). I (and I think many others) too often think that nothing will happen to me. And then, unexpectedly (or you know, not that unexpectedly) it does happen to you and you’re completely taken by surprise. Nonsense, of course. Because I knew my laptop was dying. I knew I had to make back-ups. I knew I had to buy an external hard disk. But what did I do instead? Nothing (case of the #firstworldproblems). What happens when you keep procrastinating?

Everything that can go wrong, will go wrong and you don’t make your deadline

No one ever just procrastinates at home. Procrastinators do it everywhere, even at work. You have deadlines to make, but that little voice in your head tells you to do it tomorrow. Until you’re close to the deadline and realize you can’t ignore it anymore. What happens then? All of the sudden you get more chores, or you realize the work you have to do isn’t as simple and fast as you thought. And then you’re in trouble.

It’s pure luck that that never happened to me at work. But chances are that something like this will happen if you keep procrastinating. Luckily, many of us have a different attitude towards things that have to be done at work than we do at home. And for that reason, we’re usually pretty safe.

Your personal goals stay unmet 

This is a hard one. Because this one stings. I have all kinds of personal and professional goals I’d like to achieve, but my procrastination (cause: insecurity) makes sure that I’m not going forward with my life. So frustrating,  because I would like to achieve some things this year. But we only have a couple of months to go and I’m not nearly where I wanted to be. There’s work to be done!

My biggest problem is my insecurity. What if people don’t like how or what I write? What if people think I’m a dumb cow? And what happens if I actually do make progress…will I be able to keep up? I know all these thoughts are unnecessary, but I’m not able to ignore them yet. Today I took some new steps to get things back on track, because I want to. I just need to find a new rhythm, so I can make it a habit instead of a fear.  

You fail to meet other people’s expectations of you

By postponing, you risk letting other people down. By canceling appointments, not meeting them at all or by breaking promises. Terrible, because there are people counting on you. I think most of the time when other people are involved, the level of procrastination is small. It will be about editing a text for a friend or postponing a date with one of your best friends because (because because because). It’s one thing to disappoint yourself, but disappointing others? Ah, I hate that even more. Good thing, so it doesn’t happen too often. I think. Or hope. To be completely honest: it happens. Of course, it does, but most of the time it’s because I’m in my own way for whatever silly reason.

Procrastination every now and then isn’t a bad thing. It makes us human. But when you keep doing it and it gets you into real trouble, maybe you should reconsider your (non) actions. I’m usually on the verge of failing, but most of the time it works out okay for me. But I’m tired of it. I don’t want to balance on the edge anymore. My thoughts are there already, now my actions have to show their real worth.

Has procrastinating ever gotten you into real trouble? 

[:]