[:nl]The Subtle Art of Not Giving a F*ck: voor als je goed wil nadenken over de f*cks die je geeft [:en]The Subtle Art of Not Giving a F*ck makes you think about the f*cks you give about life [:]

[:nl]Dat ik vind dat ik me te druk maak om dingen mag geen geheim zijn. Dat ik daarvoor zelfhulpboeken lees ook niet. Deze boeken zijn soms fijn, en soms helemaal niet. Mark Manson’s The Subtle Art of Not Giving a F*ck valt wat mij betreft onder de noemer fijn. Hij gaat er in zijn boek niet om dat je leert omgaan met de mening van anderen, maar met jouw mening over jezelf. En dat is misschien nog wel veel belangrijker dan wat anderen van je vinden. Toch?

En daar ligt misschien ook direct een groter probleem. Want de mening van anderen loslaten is één ding, maar jouw mening over jezelf loslaten en/of veranderen? Da’s nog veel lastiger. We zouden allemaal graag een nóg betere baan willen, een mooiere auto of misschien wel een betere relatie. Maar is dat eigenlijk wel datgene waarnaar jij écht streeft? Want, zo zegt Manson, het is vooral de huidige maatschappij die jou vertelt wat je moet doen. Meer = altijd beter. Volgens hem worden we dankzij het internet, de reclamewereld en weet ik het wat nog meer, gebombardeerd met bericht: maak je overal druk om en doe dat vooral altijd.

Het vergelijkingsmateriaal is immens. Overal waar je kijkt zijn billboards, op Facebook plaatst iedereen zijn mooiste foto’s en op televisie is het materiaal niet minder. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik op die manier vergelijken allang heb opgegeven. Maar tevreden ben ik nooit écht. En dat zal onbewust ook met externe factoren te maken hebben, maar komt vooral diep van binnen. Wat Manson hierover zegt is eigenlijk dat het vermogen van de mens om na te denken over onze eigen gedachten juist zo speciaal is. Het probleem van de huidige maatschappij is echter dat negatieve gedachten over onze gedachten niet meer zijn toegestaan. Heb je angsten, ben je depressief of voel je je schuldig? Tuttut, dat mag niet hoor.

The Sutbtle Art of Not Giving a F*ck en ‘The Feedback Loop from Hell’

Wat een heerlijke omschrijving. En eigenlijk datgene wat we doen als we nadenken over onze eigen gedachten. Een concreet voorbeeld: je bent bang om iemand ergens mee te confronteren. Die angst houdt je tegen dit daadwerkelijk te doen en je gaat je zelfs afvragen waarom je zo angstig bent. Dit zorgt er eigenlijk alleen maar voor dat je bang wordt van je eigen angsten waardoor je nog angstiger wordt. Dit kan dus ook gebeuren met boosheid, verdriet of jaloezie. Manson vindt het niet gek dat steeds meer mensen steeds vaker vast komen te zitten in The Feedback Loop from Hell, want alles en iedereen om je heen lijkt altijd maar super gelukkig. Dat kan aan je vreten.

En daarom is het juist zo belangrijk om je nergens druk om te maken. Ook al is je leven nu even tien keer niks, dat mag! Maar de gedachte ‘dat mag’ betekent dat je met een hele andere mindset door het leven moet. En dat is verschrikkelijk lastig. We zoeken allemaal naar ultiem geluk, een ultiem gevoel van verzadigdheid, maar dat is eigenlijk onmogelijk, stelt Manson. En eigenlijk is het ook niet origineel he? Dat we allemaal op zoek zijn naar datzelfde ultieme geluk. Daarom draait Manson het juist om: welke pijn wil jij in je leven voelen? En waarvoor ben jij bereid voor om te vechten? Om gelukkig te zijn moet je eerste enkele problemen op lossen. Je moet bereid zijn om te worstelen en vooral: je moet bereid zijn om geluksmomenten te kiezen. Want je leven zal nooit één groot feest zijn zonder pijn, verdriet, angst of jaloezie. Nooit.

Een persoonlijk probleem bestaat niet

Wat ik vooral een heel mooi idee vind is dat een persoonlijk probleem eigenlijk niet bestaat. Op het moment dat je liefdesverdriet hebt, geldproblemen hebt of ontslagen bent, voelt het alsof je de enige bent in de hele wereld (en omstreken) wie dit overkomen is. Maar dat is natuurlijk niet zo. Ieder probleem dat jij hebt gehad, heeft een ander ook gehad. Of zal een ander ook hebben. Natuurlijk maakt het jouw probleem niet minder significant, maar het geeft wel aan dat je niet speciaal bent. Mooi vind ik dat. Want ik vind dat dit zegt: ik ben niet alleen. Anderen hebben dit probleem ook (gehad) en gaan er ook mee om. Sommigen hebben het probleem zelfs al overwonnen. Fijn toch? Manson praat de mensheid een ‘gewoonheidssyndroom’ aan door dat te zeggen. Niemand is perfect en dat moeten we ook gewoon onthouden, hoe onwaarschijnlijk dat soms ook lijkt.

Vind goede waarden

Goed, to the point. Hoe kun jij jouw gedachten zo aanpassen, dat je wel gelukkig bent? Moeilijke vraag en daar hoort ook een moeilijk antwoord bij: verander datgene wat jij op waarde schat en hoe jij jouw successen en mislukking meet en verander zo jouw visie op jouw problemen. Goede waarden zijn volgens Manson onder andere realistisch, sociaal constructief en onmiddellijk en controleerbaar. Slechte waarden zijn gebaseerd op bijgelovigheid en zijn bovendien sociaal  niet constructief, niet onmiddellijk en niet controleerbaar. Een voorbeeld van een goede waarde is eerlijkheid, en populariteit is een goed voorbeeld van een slechte waarde. Laat jij jouw eigenwaarde te veel afhangen van anderen? Dan ben je eigenlijk bang voor jouw negatieve gedachten over jezelf. Goede waarden staan gelijk aan een leven vol vitale ideeën over onszelf. Over geluk, plezier en succes.

Wat jij je moet beseffen is dat jij verantwoordelijk bent voor alles in je eigen leven. En uiteindelijk spelen externe factoren maar een minimale rol. Natuurlijk hebben we niet altijd controle over wat er in ons leven gebeurt – vertrouw mij, dat weet ik – maar hoe wij dat interpreteren en hoe wij daarmee omgaan, dat is onze eigen verantwoordelijkheid. En als jij die verantwoordelijkheid accepteert, voer jij je leven met meer macht en kracht uit.

Wederom een lang verhaal kort

Ik heb heel veel gestreept in dit boek. Heel veel. En ik wil je er alles over vertellen, maar ik wil vooral zeggen: lees het. Want Mark Manson brengt echt goede inzichten en maakt het een stuk gemakkelijker om op een andere manier na te denken. Het boek is misschien niet het allesomvattende antwoord dat je zoekt, maar dat is ook niet nodig. The Subtle Art of Not Giving a F*ck zet je aan het denken. Op een goede manier. Het laat je nadenken over hoe jij momenteel in het leven staat, waar jij je druk om maakt en waarvoor jij bereid bent om te vechten. Belangrijke gedachten om te hebben als zorgenvrij(er) door het leven wil gaan.

Bovenstaande is een beetje de aanloop naar de kern. En daarin wil ik eigenlijk niets verklappen, gewoon omdat Manson het zelf allemaal zo goed zegt. Ik heb niet zonder reden lopen markeren natuurlijk. The Subtle Art of Not Giving a F*ck is één van de beste zelfhulpboeken die ik tot nu toe heb gelezen. Niet dat ik er honderden heb gelezen, maar ik denk dat ik ondertussen een aardige mening mag hebben hierover ;-).  Het is een duidelijk geschreven boek, overzichtelijk én met hele goede voorbeelden. De voorbeelden vond ik misschien nog wel het leukste aan het hele verhaal, omdat Manson het op deze manier nóg duidelijker maakte wat zijn punt was.

Ga heen en lees!

Heb jij Mark Mansons’ boek al gelezen? En hoe gaat het met jouw gedachten over jezelf? 

*Dit artikel bevat affiliate links. Gewoon, omdat dit het aangewezen artikel is om ze éindelijk eens te gebruiken. Zonde om je overal aan te melden en er niets mee te doen. En het kost jou niets ;-).

[:en]It’s no secret that I worry. A lot. That I read self-help books to lessen those worries, isn’t a secret either. These books can be good, and they can suck. Mark Manson’s The Subtle Art of Not Giving a F*ck is one of those good books. It’s not about dealing with other people’s thoughts and opinions about you, but it’s about your toughest criticizer: you. And your opinions about yourself and your life. And what you think about yourself is a lot more important than what other people think about you. Right?

And in this may lie a bigger problem. Because letting go of other people’s opinions is one thing, but letting go or changing your opinion about yourself? That’s a lot harder. We would all like a better job, a nicer car or maybe a more perfect relationship. But is that really what you want in life? Because, as Manson says, it’s mostly the current society telling you what you want and what you have to accomplish. More seems to be better. Always. According to Manson the internet and the entire commercial world are bombarding you with the message to worry about everything all the time.

Everywhere you look, you compare your life with someone else’s. Billboards, perfect Facebook pictures and all the real life (or fake) stuff on tv make you wonder what you are doing wrong. Honestly, I’ve given up comparing myself in this way a long time ago. But am I ever really satisfied? No. Not really. There are some external factors that play a role in there somewhere, but it’s mostly something that comes from deep within. Basically what Manson says about this is that the ability of us humans to think about our own thoughts makes us so unique. However, the problem of our current society is that negative thoughts aren’t allowed anymore. Fears, depressions, feelings of guilt? No no, don’t show those emotions.

‘The Feedback Loop from Hell’

I love ‘The Feedback Loop from Hell’. Or you know, I love the description. It basically means that we go in a thinking loop when we think about our own thoughts. For example, you’re afraid to confront someone with something. This fear is keeping you from actually confronting that person and you keep wondering why you’re so scared. These thoughts make you even more anxious, which makes you MORE anxious about the whole thing. This is also applicable to anger, sadness or jealousy. Manson doesn’t think it’s strange that more and more people get stuck in The Feedback Loop from Hell, because and everyone and everything around you seems eternally happy. And that can get to you.

Find good values 

And that is why it’s so important to not give a f*ck. Even though your life may feel like nothing right now. You know what? You’re even allowed to feel like that. But allowing yourself to think like this, means you have to adapt your mindset towards life. And that is incredibly hard. We all look for a certain kind of ultimate happiness, an ultimate kind of satisfaction, but that is impossible. According to Manson, at least. And it’s not that original, is it? To be looking for the same kind of happiness as everyone else. That’s why Manson turns things around: what kind of pain are you willing to feel? And what are you willing to fight for? To be happy, you must first solve your problems. You must be willing to fight for it. And most importantly: you have to be willing to choose some happy moments. Because life will never be one big party. Life will never be without pain, sadness, fear or jealousy.

What I like most is the idea that no problem is personal. Lovesickness, money problems or getting fired? We’ve all been there, but it doesn’t feel like that. When it happens to you, you feel like you’re the only one in the world who has ever experienced pain like this. But you’re not. Every problem you encounter has been faced by someone else (or at least: most problems). Of course, it doesn’t make your problem less significant, but it does tell you that you’re not special. I like that. Because to me, it says: you’re not alone. Others have had to deal with this sh*t, they have gotten through it and so will I. That’s a nice way to think about things, right? Manson basically gives you a normality-syndrome by saying this. No one is perfect and we need to remember that. How unlikely that seems sometimes.

How do measure your values? 

So, to the point. How can you adapt your thoughts and feelings in a way that they DO make you happy? A tough question that comes with a tough answer: change the things you value and change the way you measure your successes and failures to adapt your vision on your problems. Good values are realistic, socially constructive, immediate and controllable. Bad values are the exact opposite of these. An example? Take honesty. Honesty is a good value. But popularity is a bad value. If your values depend too much on other people’s opinions, then it’s a bad value, because you’re basically scared of your own negative thoughts about yourself. Good values are equal to a life filled with vital ideas about ourselves. About happiness, fun, and success.

What you have to realize is that you’re the only one who is responsible for your own life. There are external factors, but they play a minimal role in all of this. Of course, we don’t always control what life throws at us, but how we interpret it and the way we deal with it is our own responsibility. And if you accept that responsibility, you will be able to live your life with more power.

Again: long story short

I have marked a lot of passages in this book. A lot. And I want to tell you more about it, but mostly I just want to say: go and read it. Because Mark Manson really has some good insights and really helps you change your mindset about your own life. The book may not have the all-encompassing answer you’re looking for, but you don’t need that. What you need is a book that makes you think, because the answer is within you. The Subtle Art of Not Giving a F*ck makes you think about your position in life, your worries and what you’re willing to fight for. Important thoughts if you want to have a more carefree life.

Everything I told you here is a build-up to the core of the book. And I don’t want to tell you about that because Manson has the right words for it. The Subtle Art of Not Giving a F*ck is one of the best self-help books I’ve read so far. Not that I read hundreds of ‘em, but I do think I am able to form a good opinion about this ;-). It’s a well written and clear book with a lot of good examples. The examples may have been my favorite part of the entire story because they make Manson’s point all the more clear.

Go read it!

Did you read The Subtle Art of Not Giving A F*ck? And how are your feelings about your own life? 

[:]