[:nl]Nee zeggen: een haat-liefdeverhouding [:en]Saying no: a hate-love relationship [:]

[:nl]Mijn relatie met het woord ‘nee’ is een hele moeilijke. Ik heb er een haat-liefdeverhouding mee. In sommige situaties zeg ik te snel nee en in hele andere situaties zeg ik het nooit, terwijl het wel zou moeten. Nee zeggen is heel goed als je ermee wilt aangeven dat je iets niet wilt. Maar soms wordt het woord ook gebruikt uit een soort van angst voor het onbekende. Dat is mijn haat-liefdeverhouding. Ik zeg (te) snel nee als ik bang ben. Ik zou tegelijkertijd meer nee moeten zeggen, maar ik doe het niet omdat ik bang ben. Snap je het nog? Komt ‘ ie.

Op je werk, tegen je partner, je vrienden of je familie. Tegen iedereen moet je weleens nee verkopen. In sommige gevallen is dat makkelijker dan in andere. Tegen mijn vriend, ouders en broertjes zeg ik misschien weleens te snel nee, terwijl ik op werk vaker nee zou moeten zeggen.

Te vaak nee zeggen

Mijn eerste reactie op iets nieuws is vaak een volmondige nee. Datzelfde geldt voor onverwachte veranderingen. ‘Kom, we gaan naar een ander land verhuizen!’ Nee. ‘Kom, we gaan ongepland een weekendje weg!’ Nee. Ik ga vandaag niet mee hoor, jij kunt dit wel alleen toch? Nee!

Ik vind het zoiets lastigs. Want heel vaak kom ik na mijn initiële reactie tot een bepaalde inkeer en reageer ik ergens ineens heel anders op. Het komt voort uit pure angst voor het onbekende. Een soort van ‘wat als…’. Ik weet niet wat er gebeurt als er iets verandert, dus ik kan daar niets aan doen, dús het is eng.

Hoe verander je zoiets? De allesomvattende oplossing heb ik dus niet, maar ik ben in ieder geval bezig een oplossing voor mezelf te vinden. Ik probeer meer open te staan voor het onbekende, ik probeer überhaupt positiever in het leven te staan en niet direct ergens een oordeel over te vellen. Ik merk dat ik te veel van het leven ga missen als ik overal nee op blijf zeggen. En dat wil ik niet meer. Niet meer in die veilige cocon, maar de wereld ontdekken. Als je stopt met nee zeggen op dingen die je eng vindt, denk ik dat je ontdekt dat er zoveel meer moois is dan dat je nu kent.

Niet genoeg nee zeggen

Dit is vooral iets waar ik in het verleden last van heb gehad in mijn professionele leven. Ik nam daardoor te veel hooi op mijn vork, nam daardoor dingen aan waar ik helemaal niets vanaf wist en bracht mezelf in de ‘problemen’ doordat ik geen nee zei (vooral geestelijk, waardoor ik niet meer kon slapen). In deze gevallen had ik juist nee moeten zeggen om voor mezelf op te komen. Als je er geen tijd voor hebt, geen kennis van hebt of geen wat dan ook, zeg dan gewoon nee. Dat wordt je zoveel meer in dank afgenomen. Dat heb ik wel geleerd.

En dat is soms wat nee zeggen is; voor jezelf opkomen. Dat is me toch een potje lastig. Voor jezelf opkomen moet je echt leren. Of in ieder geval, dat is iets wat velen van ons moeten leren. Er zijn uiteraard mensen wiens instinct het is om voor zichzelf op te komen. Wat vind ik dat knap zeg. Ik vind echt dat ik al een heel eind ben tegenwoordig, maar het is geen gemakkelijk proces geweest. Je moet namelijk eerst beseffen dat er over je heen wordt gelopen, voordat nee verkopen makkelijker wordt. Want natuurlijk maken mensen gebruik van je, als jij overal maar ja op zegt.

Ik zeg te veel ja omdat het woord nee bij mij enerzijds een soort schuldgevoel opwekt, en anderzijds omdat ik het eng vind om nee te zeggen. Want nee is een afwijzend woord. Wat zullen mensen wel niet van me denken? Straks vinden ze me niet aardig meer…

Gulden middenweg 

Het is belangrijk om de gulden middenweg te vinden. Want te veel nee is niet goed, maar te veel ja natuurlijk ook niet. Wat mij vaak helpt is niet direct ergens op te antwoorden. Door gewoon net even iets langer stil te blijven en nagaan wat diegene net tegen mij heeft gezegd. Is het echt zo erg of zo eng als ik denk? Zo ja, dan zeg ik vooral nee. Maar als ik het na even nadenken toch kan relativeren kan ik het omtoveren tot een ja.

Hoe is jullie ja-nee balans?[:en]My relationship with the word no is a difficult one. It’s kind of a love-hate relationship. In some situations, I say no way too fast and in others, I almost never say it when I actually should. Saying no makes clear you don’t want (to do) something. But sometimes the word no is also used because you fear the unknown. That’s my love-hate relationship. I say no (too fast) when I’m scared. I should say no more, but don’t because I’m scared? Are you still with me? Here goes…

At work, to your partner, family or friends. At some point, you’re going to have to sell them all no. In some cases that’s easier than in others. To my boyfriend and my family, I think I say no too often or too fast sometimes, while at work I should definitely say it more often.

Saying no too much

My first response to anything new or unexpected is usually a full-blown no. Let’s move to a different country! No. Let’s go somewhere for the weekend unplanned! No. I can’t come today, you can do this alone, right? No!
For me, it’s such a difficult thing to say. Because often after my initial reaction I have time to think about the situation and come to a totally different realization. This is something that manifests inside my body because I’m scared of the unknown. I think  ‘what if…’, If I don’t know what will happen with a certain change, I can’t do anything about, thus it’s freakin’ scary.

How do you change something like that? I don’t have the answer tot his at all, but I’m trying to find a solution for myself. I try to be more open to the unknown, I try to have a more positive attitude about life and I try not to judge a situation too fast. What I’m noticing is that I’ve missed a lot of things in life by saying no. And if I continue to do so, I will miss even more. I don’t want that to happen. I don’t want to always stay in my comfort zone, I need to discover what the world has to offer. When you stop saying no to the things that scare you, I think you’ll notice that there’s so much more to discover.

Not saying no enough

This is something that has bothered me in my professional life in the past. I used to bite off more than I could chew because of not saying no. I accepted tasks I knew nothing about and brought myself into trouble by not saying that same word. In some cases, I just should’ve said no to stand up for myself and to save my own ass. When you can’t do something because you don’t know how you don’t have the time or for whatever reason, please say no. People will then thank you for saying no. Honesty is the best policy.

And that’s what no is; standing up for yourself. And that is so difficult! It’s something you have to learn. Or at least, what most of us have to learn. Of course, there are people who just have an instinctual assertiveness. I wish I had that. I really believe I’ve come a long way, but it hasn’t been easy. You first have to realize that people are walking over you, before saying no actually becomes easier. People will use you if you keep saying yes to everything.

I say yes too much because the word no makes me feel guilty, but also because it scares me. No can be seen as some form of rejection. And what will people think of me then? What if they don’t like me anymore?
I guess we just have to find some middle ground here. Saying no too much is not ok, but saying yes too much isn’t either. What helps nowadays is thinking in silence before I form an answer to something. I stop and think about what the other person said to me. Is it really as scary as I think it is? If it is, then I will still say no. But if I can relativize the situation I seem to be able to make my often used no a yes.

How are you balancing your no’s and yesses?[:]