[:nl]Imperfectie: houd van je gekke lach, je vreemde persoonlijkheid en jouw leven[:en]Imperfection: make sure to love your weird laugh, your quirky personality and your life[:]

[:nl]We streven allemaal naar een bepaalde vorm van perfectie. We hebben allemaal een ideaalbeeld van ons leven in ons hoofd. Het perfecte huisje-boompje-beestje. Maar is dat eigenlijk wel wat we willen? Een perfect leven? Is het leven niet veel mooier als we dat streven loslaten en juist op zoek gaan naar een imperfect leven? Maar wel een leven dat gewoon bij ons past? Dit is een hersenspinsel en compleet niet rationeel opgeschreven. Het is een onderwerp dat al een tijdje in mijn hoofd zit, maar nooit echt structuur heeft kunnen vormen. Een echte warboel van gedachten dus en totaal niet perfect #sorrynotsorry #imperfection. 

Laatste las ik het boek ‘De moed van imperfectie’ van Brené Brown. Hoewel ik eerlijk gezegd niet ondersteboven was van het boek zelf, zat er uiteraard wel een zeer goede kern van waarheid in: laat perfectionisme los en leef je leven vanuit bezieling. Het gevoel dat jij en het leven dat je leidt waardevol zijn. En daar kan ik me helemaal in vinden.

Inmiddels heb ik het streven naar perfectionisme al een tijdje losgelaten. Ik bedoel, kijk naar m’n huis. Maar het is niet makkelijk, want je zoekt altijd wel naar een punt je van perfectie in je leven. Hoe klein ook, omdat je er op die manier grip op wil houden. Maar waarom houden we daar met zijn allen zou aan vast? Het zal deels ons huidige digitale tijdperk zijn. Het tijdperk waarin we alles kunnen Photoshoppen en de imperfecties zelfs uit foto’s kunnen snijden. Gelukkig kunnen we niet in onze persoonlijkheden snijden 😉 (of toch wel?). En toch doen we onszelf juist op dat vlak tekort. Naast een perfecte glimlach, een perfect lichaam en een perfecte baan of relatie willen we ook nog eens dat we altijd zin hebben om te sporten, willen we grappig zijn, over interessante dingen nadenken en vinden we helemaal niets doen zonde omdat het zogenaamd niet interessant genoeg is.

Wat mij betreft is perfect zijn saai. Als je alles hebt en alles bent, waar kun jij dan nog naar uitkijken? Welke doelen heb jij dan nog om te behalen? Is je leven dan niet al voorbij (chargeren is mijn vak)?

En als we ook maar iets willen doen dat risico met zich meebrengt, dan doen we het liever niet omdat we bang zijn om te falen. En als je faalt, ben je niet perfect.

Het perfecte lichaam

Wat is het perfecte lichaam eigenlijk? Als ik de bladen mag geloven is de perfecte vrouw lang (met heeeele lange benen), met een kont (maar niet té groot) en minimaal cup C borsten. Nou, dan kun je mij al afschrijven. Zit ik ermee dat ik zogenaamd niet de perfecte vrouw ben? Nee. Niet echt. Als ik er anders had uitgezien, was ik niet ik geweest en had ik vast hele andere problemen gehad dan ik nu heb.

Natuurlijk is een MOOI (niet perfect) lichaam fijn en natuurlijk willen we dat allemaal, maar besef je wel dat je niet alles hoeft te hebben om gelukkig te zijn. En anderen kunnen ook heel gelukkig met jou zijn zoals je er nu uitziet.

Het perfecte hoofd

Geen idee wat dat betekent, maar daar zitten in ieder geval spierwitte (rechte!) tanden bij, een schattig neusje zonder haak en volgens mij moet je ook nog eens blond zijn om in de categorie perfect hoofd te vallen. Lekker boeiend of je blond bent of niet. Zelfs vrouwen met roze haar of alle kleuren van de regenboog zijn prachtig.

Laatst hadden wetenschappers (ik denk dat het wetenschappers waren?) een soort van perfect gezicht gecreëerd. Hoe weet ik niet meer, maar het kwam erop neer dat als je dat hoofd niet had, je niet het perfecte gezicht had. Ok, ik houd niet van mijn wenkbrauwen, maar ze zijn wel van mij. Ja, mijn tanden kunnen wat witter, maar het hoeft niet (en ik heb er geen geld voor).

De perfecte baan

We hebben allemaal een ideaalplaatje in ons hoofd van hoe onze ideale baan eruitziet. En als dat niet voldoet, dan is je baan al snel niet goed genoeg. Ik heb ook een bepaald idee van hoe ik het over 5 jaar (liefst eerder) graag wil hebben, maar ik ga niet lopen balen als het niets wordt. Als het over 5 jaar niet lukt, dan misschien over tien jaar. Als je nu al de perfecte baan hebt ga je je vast snel vervelen. Je hebt nog een aantal jaartjes te gaan hoor. En vind je je huidige baan niet leuk? Probeer dan te achterhalen waarom niet. Vervolgens heb je twee opties: of je zoekt iets anders, of je lost de problemen die je hebt op. Zo simpel is het wel. Zal het daarna perfect zijn? Misschien niet, maar soms moet je ook gewoon even een obstakel hebben op werk, of ruzie of weet ik het wat, want daar word je alleen maar sterker van. Als het je alleen maar voor de wind gaat, hoe weet je dan wat je zwaktes zijn? Want die moet je ook weten om vervolgens een betere versie van jezelf te worden. Of je weet dat het zwaktes zijn die nooit je sterktes worden en dan moet je daar vooral niets aan proberen te doen.

De perfecte relatie

Zie je het al voor je? Je bent aaaaltijd blij met elkaar, bent het altijd met elkaar eens, hebt nooit ruzie, doet hartstikke veel leuke dingen samen én je hebt de perfecte balans gevonden tussen je relatie, je carrière en je sociale leven. Perfectie! Maareh, als je nooit ruzie hebt, hoe weet je dan ooit dat een tegenslag jouw relatie in stand kan houden? Onderzoekers zeggen het zelf: ruziën is gezond. Het maakt je relatie sterker, je weet wat je aan elkaar hebt en saai is het niet. Ruzie is niet leuk – ronduit kut – maar het is wel nodig om vooruitgang te boeken. Ohja, iedere dag vechten is misschien niet heel goed, maar af en toe een fikse ruzie en ietsje vaker kibbelen is niet fout. 

Weet je wat weer andere onderzoekers hebben ontdekt? Dat mensen in saaie relaties het meest gelukkig zijn. En dat lijkt een beetje haaks te staan op het vecht-gedeelte, maar je kunt heus eerst vechten en dan gezellig samen saai zijn. Lekker samen lezen, op de bank zitten of helemaal niets doen en daar meer dan content mee zijn.

Nou ja, je snapt het…perfectie is maar saai. Is het niet veel leuker om af en toe te falen, om te kunnen klagen over je falende vingernagels en onvaste hand? Om te zeuren over je handschrift, je baan en je slaapritme? Wat mij betreft heb je altijd iets om over te zeuren, want zo houd je jezelf scherp. Zo zorg dat je een beter persoon wordt. Perfect zijn we toch allemaal niet, ook al denken we bij sommige mensen van wel. En perfectie is niet iets waarnaar wij moeten streven om gelukkig te zijn. Kijk ook eens om je heen, naar de dingen die je al hebt, hoe mooi is dat?

Paar tippies om je eigen leven te leiden en niet het leven dat jij denkt te moeten leiden (lijden) en vooral imperfectie te accepteren:

• Focus op wat je al hebt
• Houd een dankbaarheidslijstje bij – schrijf bijvoorbeeld dagelijks drie dingen op waar jij dankbaar voor bent
• Heb de moed om gedurfde keuzes te maken
• Falen is goed. Het houdt je scherp en zorgt ervoor dat je leert
• Heb altijd iets te leren, zodra je bent uitgeleerd wordt het leven saai
• Houd je fouten niet tegen jezelf, ze zijn een onderdeel van je
• Wees blij met de dingen die jou uniek maken
• Wees niet bang voor wat andere mensen van je vinden. Er zullen altijd mensen zijn die niet jouw type zijn en andersom.
• Jij bent je ergste criticus. Dat betekent dat anderen waarschijnlijk niet zo negatief over jou zijn als jij dat over jezelf bent.

Echt hoor, als ik al deze tips zelf ter harte zou kunnen nemen, zou het leven PERFECT zijn. Grapje. Het zou het leven wel een stuk makkelijker maken. Door te accepteren dat jij bent wie je bent en dat jij doet wat je doet, maakt dat jezelf durft te zijn. En dat is eigenlijk wat we echt willen toch? De vrijheid voelen om compleet onszelf te zijn, wie dat ook zijn mag.

Kun jij je imperfecties accepteren?

[:en]We all strive for a certain form of perfection. We all have an ideal image of how our lives should be. The perfect white picket fence. But is that what we actually want? A perfect life? Isn’t life much sweeter when we let go of perfection and go looking for imperfection and strive for an imperfect life? It may be imperfect, but it is who we are. I’m sorry if this is going to be a complete mess. It’s a subject I’ve been wanting to write for a while now, but I’m afraid it will never be as structured (on paper AND in my mind) as I want to. Let’s say this is an example of who to accept imperfection. #sorrynotsorry

A couple of months ago I read ‘The gifts of imperfection’ by Brené Brown. I wasn’t convinced by the book, but of course what she said is true: let go of perfection and live life with spirit and intention. To live a valuable life with all its imperfections. And all I can say is YES. (This is not a review of the book, this is my own take on being imperfect.)

I don’t need a perfect life. Anymore. I mean, look at my house 😉 (joking). But it’s not easy because you will always find something that needs to be perfect. No matter how small. Because you want to have control over your life. Why do we keep holding on to that? It’s probably partly because of the digital age we live in. The age where we can Photoshop every little detail and cut an imperfect part out of the picture. I’m relieved that we can’t cut into our personalities ;-). Wait…. And still, we sell ourselves short, especially when it comes to that. Next to a perfect smile, a perfect body, and the perfect job or relationship, we also want to want to exercise, we need to be funny, think about all the ‘interesting’ things in life AND we need to feel like it’s a waste to do nothing because doing nothing makes our lives uninteresting.

I think perfect is boring. When you have everything and are everything, what else do you have left to live for? What are your goals? Isn’t life pretty much over then (it’s my job to exaggerate)?

We’d rather not do anything that is remotely risky because it scares us. We are scared to fail. And when you fail, you’re not perfect.

The perfect body

What is the perfect body, even? Looking at magazines they tell me that the perfect woman is tall (with the longest legs ever), she has an ass (but not too big) and a C-cup. Well, you can write me off… Am I bothered by that? No, I’m not. Not really. If I had looked any differently I wouldn’t have been me and I’d probably have completely different problems.

Of course, having a PRETTY (not perfect) body helps and of course we all want that, but realize that you don’t have to have everything to be happy. And others can be just as happy with the way you look.

The perfect face

No idea what that means, but I guess you have to have the whitest (straight!) teeth in the world, a cute lil’ nose and you should probably be blonde too. Who cares if you’re a brunette, a blonde or a redhead? Women with pink, or blue, or grey hair are just as pretty.

The perfect job

We all have this image in our heads of what our ideal job is and what it would look like to actually have that job. And if your current job isn’t up to those standards, you will quickly feel like what you’re doing now is not good enough. I have a certain idea of where I want to be in 5 years (rather sooner than later), but I won’t be too bummed if it doesn’t work out. If I don’t succeed in 5, maybe I will in 10. Baby steps (I’m just learning that). We have a couple of years to go, you know. So why find the perfect job now? Live a little. Learn a little. You don’t love your current job? Try finding out why. You’ll probably realize you have two options: you have to go find a different job or you solve the problems you have. It’s probably that easy. Will it be perfect after? Maybe not, but it doesn’t need to be. Having a shitty boss, a shitty colleague or shitty work are all parts of the process. And it will make you stronger. If everything goes your way, how will you know what your weaknesses are? Because you need to know them to actually become a better version of yourself. Or, you know, just ignore those weaknesses.

Can you picture it? You’re aaaaaalways happy with each other, you always agree, you never argue, do everything together AND you’ve found the perfect balance between your relationship, career, and social life. Perfection! Ehmm, if you never fight, how will you know that your relationship can withstand setbacks? Research said it and I will say it: fighting is healthy. It (often) makes your relationship stronger, you know how to value each other and it’s definitely not boring. Fighting is never fun – I mean, it sucks balls – but sometimes (SOMETIMES) it’s necessary to make progress.

You know what researchers discovered? People in boring relationships are the happiest. And I know that doesn’t really make sense when you also need to fight. But you can fight and then be boring: read together, sit on the couch together, do absolutely nothing together and be fine with that.

Well, I guess you get the message…perfection is boring. Isn’t it so much more ‘fun’ to fail at things, to be able to complain about the sucky things in life and to totally be annoyed about your horrible fingernails and unsteady hand? To complain about your handwriting, your job, and your horrible sleeping rhythm? I think that when you have something to complain about, you will stay sharp. It will make you a better person. Sooner or later. We’ll never be perfect, although some people look like they are. Perfection isn’t something we should strive for to be happy. Look around, to all the things you already have, and how good you have it…

Coupla’ tips on how to lead your own life and not the life you think you need to lead, and more importantly how to accept imperfection:

• Focus on what you already have
• Keep a gratitude journal – write down three things you’re grateful for every night
• Don’t be afraid to make bold choices
• Failure is a good thing. It keeps you sharp and makes you want to learn
• Keep on learning because as soon as you’re done learning life becomes boring
• Don’t let past mistakes get in the way, they’re a part of an imperfect you
• Be happy with the things that make you unique
• Don’t be afraid of other people’s opinions. There will always be people who won’t like you and you probably won’t like them. Who cares.

Now, if I could only accept my own advice, life would be PERFECT. Just kidding. But it would make life much easier. By accepting who you are and what makes you you, makes you want to be yourself. And that’s all we really want, right? To feel the freedom to really be who we are, whoever that may be.

Are you able to accept your imperfections?

[:]