Baby’s vast voedsel leren eten…ik vind het een dingetje. Al sinds we ermee zijn begonnen, ben ik bang voor verslikking en vervolgens verstikking. Hoe ik mijn jongens uiteindelijk vast voedsel heb leren eten? Kort antwoord: veel te laat.
Het is niet geheel zonder reden dat ik later dan wordt aangeraden ben begonnen met het aanbieden van vast voedsel (en dan bedoel ik stukken. Gepureerde fruit en groenten zijn ze hartstikke op tijd mee begonnen). Ze liepen al enigszins achter door hun vroeggeboorte en alle shit die daar achter weg kwam, maar nog meer omdat ik bang was. Te bang om ze op een hele suffe manier, bijvoorbeeld door ernstige verslikking, alsnog te verliezen. Ik zeg niet dat het een reële angst was (is), maar wel eentje die voor mij goed genoeg is om later te zijn begonnen.
Vast eten aanbieden: hoe deed ik het dan wel?
Met eten heb ik altijd rekening gehouden met hun gecorrigeerde leeftijd. Een soort van excuustruusactie van mij, maar dat maakt me niet zo veel uit. Dus begonnen ze rond de gecorrigeerde leeftijd van 8 maanden (10 maanden niet gecorrigeerd) met het eten van brood. Brood vond ik de meest veilige optie. Ik haalde wel de korstjes weg, omdat ik dan alsnog doodsbenauwd werd. Aan brood hebben ze echt een hele tijd moeten wennen, dus ik heb het langzaam opgebouwd. Eerst met pindakaas en geprakte banaan erop (wordt het lekker zacht van) en later ook met ander beleg. Nu vinden ze brood met een plakje kipfilet bijvoorbeeld heerlijk. EN ik haal lang niet altijd de korstjes meer weg. Soms wel, bijvoorbeeld na een slechte nacht. Omdat ik dan angstiger ben.
Ander vast eten, kwam pas later. Bood ik ze stukjes warme groenten aan, dan begonnen ze keihard te kokhalzen, haha. Verschrikkelijk vonden ze het. Later bij het consultatiebureau leerde ik dat dat heel normaal is als je potjes geeft. Die stukjes zitten namelijk zo verstopt in al het gepureerde eromheen, dat ze schrikken van vaste stukken. Oeps. Dus een tip voor mama’s die met vast eten willen beginnen: gebruik geen potjes, maar kook echt zelf. Het hoeft niet moeilijk te zijn. Stukjes wortel, rijst en kleine stukjes aardappel bijvoorbeeld. Klein stukjes zacht gekookte zalm en stukjes kip gaan hier ook goed. Daar hoef je niet zoveel aan te doen.
Gevarieerd eten
Bied vooral ook gevarieerd eten aan. Ik ben als de dood (goh, bang much?) dat mijn jongens moeilijk eters worden. Dus ik probeer ze zo veel mogelijk verschillende smaken aan te bieden. Omdat ik op het begin mentaal geen ruimte had om voor ze te koken, bood ik heel veel verschillende soorten potjes aan. Inmiddels lusten ze daar best veel van, ook mét stukjes. Dus dat is heel fijn. Kook je zelf, dan zijn er voor de verschillende leeftijden ook verschillende grootten van voedsel die je ‘moet’ aanbieden. Hoe ik dit weet? Dankzij de website Solid Starts. Als je twijfelt over een bepaald type voedsel en hoe je dit moet aanbieden, kun je daar op alle producten zoeken en een advies vinden over de grootte ervan en nog veel meer. Zo is het voor de allerkleinsten (vanaf 6 maanden) vooral verstandig om grote stukken aan te bieden. 1) Omdat ze nog geen kleine stukken kunnen vasthouden en 2)omdat ze zelf stukjes leren afbijten. Pas later kun je ze bite-size (hapgrootte) stukjes geven.
Met de pot mee eten
Het beste is natuurlijk als je kind al zo rond de tien maanden met de pot mee eet. Of ja, het beste? Wel het makkelijkste én het leukste. Daar zijn wij pas net mee begonnen (vooral omdat ik al het zout uit ons dieet moest schrappen voordat zij konden mee eten) en op een heel ongedwongen manier. Ik liet de jongens eerst naar mij toe komen, in plaats van dat ik hen het eten opdrong. Dat betekent dus dat Axel regelmatig aan mijn been hing, om een hapje van mijn eten te krijgen. Hij wilde falafel (en lustte het), hij wilde rijst (en genoot ervan), hij wilde frietjes (en duh). Onlangs heb ik ze voor het eerst pasta met eigengemaakte pesto, mascarpone en zalm gegeven en ze vonden het heerlijk. Net als mijn crispy chicken parmesan met spaghetti. Langzaamaan vinden ze het nu ook heel leuk worden om bij ons aan tafel te zitten en vragen ze echt om hapjes. Ik krijg steeds meer het gevoel dat ze er klaar voor zijn om met ons mee te eten. Als ze konden juichen, zouden ze het doen. Moeders kookt natuurlijk ook fantastisch goed ;-).
Ja, ze zijn inmiddels 14 maanden (of 12, het is maar hoe je het bekijkt) maar we hebben ze op een heel ongedwongen manier leren eten. Ik zeg niet dat het perfect is, want Axel heeft nogal eens de neiging om niet te kauwen en vooral gewoon te slikken, maar het gaat steeds beter. Hoe jonger, hoe beter is misschien wel waar. Want ja, hoe eerder ze leren kauwen, hoe beter (lijkt mij), Maar als je bent zoals ik: voel vooral niet de druk om de dingen te doen zoals anderen het doen. Volg je eigen gevoel. Volg je baby. Uiteindelijk komt het echt wel goed. Ook als je kindje wat later begint.
Vind of vond jij het eng om je kind te laten wennen aan vast voedsel?
Ik ben blij dat we uit die fase zijn! Ik weet dat je er luchtig mee om moet gaan, maar ik kon me best druk maken als de kinderen niet goed aten. En het hielp ook niet mee dat de regels niet overal hetzelfde waren. Ik had namelijk weleens gelezen dat zelf doen en met de handen eten juist heel leerzaam kan zijn, maar bij mijn schoonouders was dat not done en daar waren ze toch vrij regelmatig voor een oppasdag. Gelukkig eten ze nu allemaal goed en met bestek. Het is goed gekomen dus 🙂
Oh, dat snap ik helemaal hoor. Dat je dat lastig vond. En wij laten de jongens hier ook met de handen eten, maar weet niet of mijn moeder dat wel zo leuk vindt bij hen thuis, haha. Maar goed, op een gegeven moment komt er idd bestek in het spel, haha. Wanneer leerden je kinderen met bestek eten?
Oeeeh handig die website! Die ga ik opslaan. Ik probeer zelf heel ongedwongen met eten om te gaan. De baby zit bij ons aan tafel ‘s middags of ‘s avonds (afhankelijk van hoe laat we eten). ‘s Middags geef ik hem dan ook al eens een stukje brood of zelfs een korstje. Hij heeft nog geen tandjes maar “kauwt” wel dus dat zit wel goed denk ik. En voor zijn eigen warme eten geef ik wel nog potjes omdat ik dat voorlopig nog handiger vind (lees: ik ben gewoon te lui) :pIk wou hem graag eens havermoutpap geven en vond daar op de site van ons cb niet zoveel info over maar volgens die website kan het wel dus ik ga het eens uittesten 🙂
Haha, snap ik! Hier krijgen ze ook nog heeeel vaak een potje, puur omdat ik dan te lui (of dus te bang) ben om apart iets voor hen te maken (zonder zout of te harde gekke dingen dan). Maar havermout zou idd moeten kunnen, ja. Vind die website ook zo fijn!
9 van de 10 keer eet Noa hier gezellig mee, blij dat we nu in deze fase zijn. Ook extra fijn aangezien we een *klopt af* goede eter hebben. Dus hij lust ook werkelijk alles en zit alles gewoon weg te eten. Alleen soms krijgt hij nog een potje, als ik laat klaar ben met werken en we niet samen kunnen eten. Liever heb ik het niet maar ’tis helaas met mijn werktijden niet anders soms. Het eten was ik heel makkelijk in, gewoon dingen proberen. Alleen het vervangen voor een fles vond ik soms wel lastig. Had hij wel genoeg? Was het niet te weinig… Met een fles kan je het keurig in de gaten houden. Meneer zelf had er overigens helemaal geen last van, die vond het allemaal wel best. Nu is hij op een leeftijd dat hij zelf aangeeft wat hij op z’n brood wil en zelf aangeeft KLAAR. Wel zo handig 😉
Zo fijn dat hij dat nu zelf kan aangeven he! Lijkt me ook heerlijk. En hoe heerlijk dat je er heel makkelijk in was. Ik ben wel heel nieuwsgierig naar wat ze lusten en vind het superleuk om te zien, maar vind het tegelijkertijd nog steeds doodeng. Vooral als ze kokhalsgeluiden maken 😛